Τον Οκτώβριο του 2001, η Ουάσινγκτον ξεκίνησε τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Υπήρχε μια μόνο χώρα στόχος, στην οποία, λίγο περισσότερο από μια δεκαετία νωρίτερα, οι ΗΠΑ είχαν τερματίσει έναν μακροχρόνιο πόλεμο ενάντια στη Σοβιετική Ένωση, Κατά τη διάρκεια εκείνου του πολέμου είχαν χρηματοδοτήσει, εξοπλίσει ή υποστηρίξει ένα σύνολο ισλαμιστικών φονταμενταλιστικών ομάδων, συμπεριλαμβανομένης και της ομάδας ενός πλούσιου Σαουδάραβα. Το όνομά του: Οσάμα Μπιν Λάντεν. Μέχρι το 2001, το Αφγανιστάν κυριαρχήθηκε σχεδόν ολόκληρο από τους Ταλιμπάν.

Την ίδια ώρα, η προεδρία του Τζορτζ Μπους του νεότερου και η κυβέρνησή του, άρχισαν να κάνουν γεωπολιτικά όνειρα, εμπνεόμενα και από την αναφορά του τότε υπουργού Αμυνας, Ντόναλντ Ράμσφελντ, μόλις λίγες μέρες μετά  τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, ότι έχουν εντοπιστεί τρομοκρατικές ομάδες σε περισσότερες από 60 χώρες. Το «στοιχείο» αυτό το ανέφερε ο Μπους στην ομιλία του στην στρατιωτική ακαδημία του Ουέστ Πόιντ, κηρύσσοντας και τυπικά την έναρξη ενός άτυπου, μεν, αιματηρότατου δε, πολέμου.

Ηταν θέμα πολύ λίγου χρόνου να στηθεί, εάν δεν ήταν ήδη προετοιμασμένος και πριν την 11η Σεπτεμβρίου, ένας προπαγανδιστικός μηχανισμός υπό τον τίτλο «Παγκόσμιος Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας», παρά το γεγονός ότι όλο αυτό εξακολουθούσε να είναι υπόθεση μιας χώρας. Οι ΗΠΑ ετοιμάζονταν να ανοίξουν τις «πύλες της κόλασης» και ένα δημοσίευμα του Newsweek αποτύπωνε απόλυτα την κατάσταση, επκαλούμενο σχόλιο αξιωματούχου «κοντά στην ομάδα Μπους», σύμφωνα με το οποίο: «Ο καθένας θέλει να πάει στη Βαγδάτη αλλά οι πραγματικοί άνδρες θέλουν να πάνε στην Τεχεράνη».

Πλέον, σχολιάζει ο Tom Engelhardt σε άρθρο του στην Monde Diplomatique «δεν θα σας εκπλήξει – καθώς πιθανότατα δεν θα εξέπλητε και τις εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτών που βρέθηκαν στους δρόμους των αμερικανικών πόλεων στις αρχές του 2003 για να αντιταχθούν στην εισβολή στο Ιράκ – ότι αυτό ήταν μία από αυτές τις ιστορίες στις οποίες ισχύει η παροιμία “προσέξτε τι εύχεστε”».

«Βλέποντας» τον πόλεμο

Πρόκειται για μια ιστορία που ούτε κατά διάνοια δεν έχει τελειώσει ακόμα. Καταρχήν, στην εποχή του Τραμπ, ο μακροβιότερος πόλεμος στην αμερικανική ιστορία, αυτός στο Αφγανιστάν, γίνεται όλο και περισσότερο μακρύς. Ο αριθμός των αμερικανικών στρατευμάτων στην χώρα αυξάνονται, μαζί με τις επιδρομές και τα θύματα μεταξύ του άμαχου πληθυσμού. Σημαντικά τμήματα της χώρας εξακολουθούν να ελέγχονται από τους Ταλιμπάν. Ενώ, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Πενταγώνου, «υπάρχουν περισσότερες από 20 τρομοκρατικές ομάδες στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν». Και όλα αυτά, μετά από σχεδόν 17 χρόνια εισβολής και κατοχής του Αφγανιστάν από τις ΗΠΑ.

Περισσότερο από μια δεκαετία μετά τις δηλώσεις ενός Αμερικανού προέδρου περί 60 ή περισσότερων χωρών – δυνητικών στόχων, η έρευνα του Ινστιτούτου Διεθνών Υποθέσεων του Πανεπιστημίου Μπράουν, υπό τον τίτλο «Costs of War Project» κατέληξε σε μια αναπαράσταση της πραγματικής έκτασης του πολέμου κατά της τρομοκρατίας.

Το «Costs of War Project» δεν μας δίνει μόνο έναν χάρτη του πολέμου κατά της τρομοκρατίας, αλλά τον πρώτο χάρτη του είδους του. Προσφέρει μια καταπληκτική αντίληψη των αντιτρομοκρατικών πολέμων της Ουάσινγκτον σε ολόκληρο τον κόσμο: Την εξάπλωσή τους, την εξάπλωση των αμερικανικών δυνάμεων, τις διευρυνόμενες αποστολές για την εκπαίδευση των ξένων αντιτρομοκρατικών δυνάμεων, τις αμερικανικές βάσεις που τις καθιστούν εφικτές, τα drone και άλλες αεροπορικές επιθέσεις. Μια ματιά στο χάρτη λέει ότι ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας, ένα όλο και πιο περίπλοκο σύνολο αλληλένδετων συγκρούσεων, είναι σήμερα ένα παγκόσμιο φαινόμενο.

Επεκτείνεται από τις Φιλιππίνες μέσω της Νότιας Ασίας, της Κεντρικής Ασίας, της Μέσης Ανατολής, της Βόρειας Αφρικής και βαθιά μέσα στην Δυτική Αφρική όπου, μόλις πρόσφατα, Αμερικανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν σε μια ενέδρα στον Νίγηρα.

Εξίσου εντυπωσιακός είναι και ο αριθμός των χωρών που έχουν εμπλακεί στον αμερικανικό «παγκόσμιο αντιτρομοκρατικό πόλεμο», σύμφωνα με το Costs of War Project: Τουλάχιστον 76, ή το 39% των χωρών πλανήτη. Πρόκειται για χώρες όπως το Αφγανιστάν, η Συρία, το Ιράκ, η Υεμένη, η Σομαλία και η Λιβύη, όπου οι ΗΠΑ διενεργούν εκτεταμένες αεροπορικές επιδρομές, αλλά και χώρες όπου οι στρατιωτικοί σύμβουλοι των ΗΠΑ εκπαιδεύουν τις τοπικές στρατιωτικές δυνάμεις ή ακόμα και πολιτοφυλακές σε αντιτρομοκρατικές τακτικές. Όπως φαίνεται από τον χάρτη, οι κατηγορίες αυτές επικαλύπτονται συχνά.

Το κόστος του αίματος

Ποιος θα μπορούσε να εκπλαγεί από το γεγονός, ότι ένας τέτοιος πόλεμος «τρώει» δολάρια σε ρυθμούς που θα πρέπει να επιστρατευθεί πολύ φαντασία για να ακολουθήσει, σε μια χώρα, τις ΗΠΑ, των οποίων η υποδομή εμφανώς καταρρέει; Σε μια χωριστή μελέτη, που κυκλοφόρησε το Νοέμβριο, το Costs of War εκτιμά ότι το κόστος για τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας (με μερικές μελλοντικές δαπάνες) είχε ήδη φθάσει στο αστρονομικό ποσό των 5,6 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.

Παρόλ’ αυτά, ο Τραμπ «τρολάρει» τον πλανήτη, γράφοντας στο twitter, ότι «αφού ξοδέψαμε ανόητα 7 τρισεκατομμύρια δολάρια στη Μέση Ανατολή, ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε την ανοικοδόμηση της χώρας μας!»… την ώρα που έχει δρομολογήσει κλιμάκωση του «παγκόσμιου πολέμου», αναζωπυρώνοντας εντάσεις από την Μέση Ανατολή – π.χ. με την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραή – μέχρι την Κορεατική Χερσόννησο. 

Μάλιστα, οι ειδικοί εκτιμούν, ότι οι μελλοντικές πληρωμές τόκων από δανεισμό για τους πολέμους θα προσθέσουν πιθανώς πάνω από 7,9 τρισεκατομμύρια δολάρια στο εθνικό χρέος μέχρι τα μέσα του αιώνα.

Ουσιαστικά, οι ΗΠΑ έχουν «αντικαταστήσει» το υπουργείο Εξωτερικών με το υπουργείο Αμυνας και το Πεντάγωνο, προκαλώντας παγκόσμιες τραγωδίες, όπως αυτή των ατελείωτων καραβανιών των προσφύγων, από και προς κάθε κατεύθυνση, αρκεί να μην υπάρχει βία και εξαθλίωση. Οι αμερικανικές ειδικές δυνάμεις αναπτύχθηκαν σε 149 χώρες μόνο το 2017 και οι ΗΠΑ έχουν τόσα πολλά στρατεύματα σε τόσες πολλές βάσεις σε τόσες πολλές θέσεις στη Γη, που το Πεντάγωνο δεν μπορεί να προσδιορίσει με ακρίβεια πού βρίσκονται αυτήν την στιγμή 44.000 στρατιώτες του.

Αυτό κάθε άλλο παρά εμπόδισε τον Τραμπ να «προικίσει» τον πρώτο προϋπολογισμό του Πενταγώνου επί προεδρίας του, με το εκπληκτικό ποσό των 700 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αλλά, για να είμαστε δίκαιοι, αυτή η «προίκα» πέρασε με ομοφωνία των δύο κομμάτων από το Κογκρέσο.

Στο μεταξύ, κορυφαίοι στρατιωτικοί, αλλά και ο πρόεδρος, ενώ κλιμακώνονται οι συγκρούσεις της χώρας από τον Νίγηρα στην Υεμένη και από την Σομαλία στο Αφγανιστάν, φαίνεται να αναζητούν ακόμα περισσότερους πολέμους για να ξεκινήσουν. Η Βόρεια Κορέα και η πρόθεση των ΗΠΑ να αποχωρήσουν από την συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν είναι ενδεικτικά παραδείγματα. Την ίδια ώρα, 2.000 στελέχοι του υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας έχουν ήδη αναπτυχθεί σε περισσότερες από 70 χώρες σε όλο τον κόσμο, σε μεγάλο βαθμό με την δικαιολογία της πρόληψης τρομοκρατικών επιθέσεων.

Ολα δείχνουν, ότι και το 2018, θα είναι ένα ματωμένο έτος.