Είναι η ιστορία πέντε Σύρων φίλων, του Moaaz, του Majd, της Rasha, του Kinan και του Khalid που εγκαταλείπουν στις 16 Αυγούστου την εμπόλεμη Συρία και ξεκινούν ένα επικίνδυνο ταξίδι για να φτάσουν στην Ευρώπη. Το ίδιο ταξίδι μέχρι στιγμής έχει στοιχίσει τη ζωή σε πάνω από 3.000 μετανάστες. Επιμέλεια: Τόνια Γκόρου

Ads

 
Με κίνδυνο της ζωής του ο Majd κατέγραψε με το κινητό του τηλέφωνο όλη τη διαδρομή, από την Συρία προς το Λίβανο, από το Λίβανο προς την Αλγερία και από την Αλγερία στην έρημο, κοντά στα σύνορα με τη Λιβύη.
 
Εκεί τους παρέλαβαν νέοι διακινητές και αφού πήραν από τον καθέναν τους 400  δολάρια, τους μετέφεραν στοιβαγμένους σε φορτηγά στα παράλια της Λιβύης. «Οι άντρες βρίσκονταν χωριστά από τις γυναίκες. Υποφέραμε από τη ζέστη. Υπήρχαν πολλές οικογένειες και ήταν πολύ βρόμικα. Μετά από πέντε μέρες που μείναμε στην έρημο μας βάλανε σε μεγάλα φορτηγά. Σε κάθε φορτηγό στοιβάζονταν περίπου πενήντα άνθρωποι. Το ταξίδι προς τα παράλια της Λιβύης διήρκεσε δεκαπέντε ώρες, κάτω από τον καυτό ήλιο» περιγράφει στον Guardian η Rasha.


 

Εκεί, μαζί με δεκάδες άλλους μετανάστες, επιβιβάστηκαν σε πλοία  για να ξεκινήσουν το ταξίδι τους προς την ευρωπαϊκή ήπειρο, με προορισμό κυρίως την Λαμπεντούζα ή τις ακτές τις Σικελίας. «Συνέχιζαν να γεμίζουν την βάρκα με όλο και περισσότερο κόσμο μέχρι που οι λαθρέμποροι κατάφεραν να στριμώξουν 540 ανθρώπους. Μας είχανε πει ότι θα υπήρχαν, το πολύ, 250 επιβάτες και μας υποσχέθηκαν σωσίβια αλλά όλα όσα μας είπαν ήταν ψέματα» λέει η Rasha. Και συμπληρώνει «για 16 ώρες η βάρκα πάλευε με τα κύματα μέχρι που άρχισε να γεμίζει νερά. ΄Ενα μεγαλύτερο πλοίο είδε την βάρκα μας και ενημέρωσε τις ιταλικές αρχές».
 
Ο αδερφός της Rasha, Kinan, έριξε την Rasha στην θάλασσα και μετά εγκατέλειψε με την σειρά του την βάρκα που είχε αρχίσει να βυθίζεται «βρισκόμασταν στην θάλασσα για τέσσερις ώρες μέχρι να ‘ρθει η βοήθεια». Από τους 540 επιβάτες έχασαν την ζωή τους οι 200, ανάμεσα τους και οι δύο φίλοι τους, ο Kinan και ο Khalid.
 
Η Rasha, ο Moaaz και ο Majd σήμερα ζούνε στην Σουηδία εν αναμoνή της έκβασης των αιτήσεων για άσυλο. «Δεν θέλουμε να καθόμαστε και να μην κάνουμε τίποτα. Θέλουμε να εργαστούμε και να αξιοποιήσουμε στο έπακρο τις ευκαιρίες» λέει ο Kinan.