Πάνω από 50 φορείς συγκεντρώνονται το Σάββατο στις 11.30 π.μ. στο Σύνταγμα για να δηλώσουν την αντίθεσή τους στη σύναψη μιας συμφωνίας που αποτελεί χάρτα απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων αλλά και της δημοκρατίας συνολικά. Με σύνθημα «Εμπόριο υπέρ των ανθρώπων, όχι των εταιρειών! – Σταματήστε τις ληστρικές εμπορικές συμφωνίες TTIP, CETA, TiSA και TPP!», πραγματοποιούνται παράλληλα δημόσιες δράσεις σε όλες τις πόλεις του κόσμου εναντίον της υπογραφής των υπό μυστική διαβούλευση συμφωνιών. Το ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ παρουσιάζει το εγχειρίδιο του John Hilary «Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP): Χάρτα απορρύθμισης, επίθεση στην εργασία, κατάλυση της δημοκρατίας», που εξηγεί τα πάντα γύρω από την «αμαρτωλή» συμφωνία. Το tvxs.gr θα το δημοσιεύσει σε συνέχειες.

Η Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων ή αλλιώς TTIP (Transatlantic Trade and Investment Partnership) είναι μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου και ελεύθερων επενδύσεων που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο στάδιο των –μυστικών– διαπραγματεύσεων μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΗΠΑ. Αξιωματούχοι και από τις δύο πλευρές δηλώνουν ανοιχτά πως ο κύριος στόχος του TTIP είναι να παραμερίσει τις κανονιστικές ρυθμίσεις που αποτελούν “εμπόδιο” στην κερδοφορία πολυεθνικών επιχειρήσεων στις δύο μεριές του Ατλαντικού. Στην πραγματικότητα, τα “εμπόδια” αυτά είναι τα πολύτιμα κεκτημένα μας και οι περιβαλλοντικές ρυθμίσεις, όπως για παράδειγμα τα εργασιακά δικαιώματα, οι κανόνες ασφάλειας για τα τρόφιμα (που συμπεριλαμβάνουν τους περιορισμούς σχετικά με τα γενετικά μεταλλαγμένα τρόφιμα), οι κανονισμοί για τη χρήση χημικών τοξικών ουσιών, οι νόμοι για την προστασία των προσωπικών δεδομένων στο διαδίκτυο, ακόμη και κάποιες από τις ρυθμίσεις για τις τράπεζες που είχαν στόχο να αποφευχθεί μια επανάληψη της οικονομικής κρίσης του 2008. Με δυο λόγια: σε αυτή τη διατλαντική συμφωνία διακυβεύονται πάρα πολλά.

Τι είναι η TTIP

Επιχειρηματικά λόμπι εκατέρωθεν του Ατλαντικού οραματίζονταν από καιρό μια εμπορική και επενδυτική συμφωνία μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ ευνοϊκή προς τα συμφέροντα των επιχειρήσεων. Το 1995 ιδρύθηκε ο Διατλαντικός Οικονομικός Διάλογος (Transatlantic Business Dialogue, TABD), ένα κλειστό λόμπι που απαρτίζεται από τους διευθύνοντες συμβούλους των ισχυρότερων ευρωπαϊκών και αμερικανικών εταιρειών. Σκοπός του ήταν να ασκήσει πιέσεις υπέρ της άρσης των ρυθμίσεων που επηρεάζουν τις υπερεθνικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην ΕΕ και τις ΗΠΑ και έκτοτε προωθεί συστηματικά την ιδέα μιας συμφωνίας μεγάλης εμβέλειας για την επίτευξη αυτού του στόχου.1 Η δημιουργία του Διατλαντικού Οικονομικού Συμβουλίου (Transatlantic Business Council, TABC) το 2007 έδωσε στο Διατλαντικό Οικονομικό Διάλογο μια ακόμη ευκαιρία να ασκήσει πίεση για τη δημιουργία μιας ζώνης ελεύθερων συναλλαγών στη βάση της απορρύθμισης των αγορών τόσο στην ΕΕ όσο και στις ΗΠΑ.

Ανταποκρινόμενοι σε αυτές τις πιέσεις, οι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και των ΗΠΑ ανακοίνωσαν τον Νοέμβριο του 2011 ότι θα συγκρο-τούσαν μια ομάδα εργασίας σε ανώτατο επίπεδο η οποία «θα προσδιόριζε και θα αξιολογούσε τις δυνατότητες ενίσχυσης των εμπορικών και επενδυτικών σχέσεων ανάμεσα στις ΗΠΑ και την ΕΕ». Λίγο μετά από αυτή την εξαγγελία, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εγκαινίασε μια σειρά συναντήσεων, κεκλεισμένων των θυρών, με μεμονωμένες εταιρείες και εκπροσώπους επιχειρηματικών λόμπι. Αντικείμενο των συναντήσεων –που ξεπέρασαν τις εκατό–  ήταν η προετοιμασία των θέσεων της ΕΕ ενόψει των διαπραγματεύσεων· και παρέμειναν μυστικές, μέχρις ότου η Επιτροπή αναγκάστηκε να αποκαλύψει την ύπαρξή τους μετά από σχετικό αίτημα βάσει του δικαιώματος ελεύθερης πρόσβασης στην πληροφόρηση.2 Ο Διατλαντικός Οικονομικός Διάλογος συντάχθηκε με την Επιχειρηματική Στρογγυλή Τράπεζα των ΗΠΑ και τη Στρογγυλή Τράπεζα των Ευρωπαίων Βιομηχάνων και ζήτησαν από κοινού μια φιλόδοξη εμπορική και επενδυτική συνεργασία μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ.3

Τον Φεβρουάριο του 2013, στο ετήσιο διάγγελμά του προς το Κονγκρέσο (State of the Union address), ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα ανακοίνωσε την έναρξη των διαπραγματεύσεων για μια εφ’ όλης της ύλης Διατ-λαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP). Ο πρώτος γύρος των διαπραγματεύσεων έλαβε χώρα τον Ιούλιο του 2013 με τη δεδηλωμένη ελπίδα και των δύο πλευρών ότι θα μπορούσαν να ολοκληρώσουν τις συνομιλίες εντός δύο ετών (προκειμένου να μη συμπέσουν με την προεκλογική εκστρατεία για τις επόμενες προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, η οποία θα ξεκινήσει ουσιαστικά μέσα στο 2015). Αν λάβουμε υπόψη ότι μέσα στο 2014 θα έχουμε εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο και αλλαγή σύνθεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η πρόθεση να ολοκληρωθεί μια διαπραγμάτευση που αφορά τόσο περίπλοκα και επίμαχα ζητήματα «μονορούφι» (όπως το έθεσαν οι αμερικανοί διαπραγματευτές) είναι εξαιρετικά επιπόλαιη.

Το TTIP δεν αποτελεί μια παραδοσιακή εμπορική συμφωνία με κύριο στόχο τη μείωση των δασμών στις εισαγωγές μεταξύ εμπορικών εταίρων, καθότι οι δασμοί ανάμεσα στην ΕΕ και τις ΗΠΑ είναι ήδη στα χαμηλότερα δυνατά επίπεδα. Αξιωματούχοι και των δύο πλευρών παραδέχονται ότι ο κυριότερος στόχος του TTIP είναι απεναντίας η άρση των ρυθμιστικών φραγμών που περιορίζουν τα δυνητικά κέρδη των πολυεθνικών στις αγορές των ΗΠΑ και της ΕΕ. Το σχέδιο αυτό περιλαμβάνει και την άρση ή υποβάθμιση βασικών κοινωνικών προτύπων και περιβαλλοντικών κανόνων, όπως είναι τα εργασιακά δικαιώματα, οι κανόνες για την ασφάλεια των τροφίμων (μη εξαιρουμένων των περιορισμών γύρω από τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς), οι κανονισμοί για τη χρήση των τοξικών χημικών ουσιών, οι νόμοι για την προστασία προσωπικών δεδομένων και οι νέες ασφαλιστικές δικλίδες που επιβλήθηκαν στον τραπεζικό τομέα για να αποτραπεί η επα-νάληψη της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008. Μία από τις κύριες προτεραιότητες της διαπραγματευτικής εντολής που έχει λάβει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για το TTIP είναι η κατάργηση των ρυθμιστικών εμποδίων, κάτι που έγινε γνωστό μόνο όταν διέρρευσε το σχετικό έγγραφο –το οποίο είναι εμπιστευτικό, σύμφωνα με τους ευρωπαϊκούς κανόνες– διαψεύδοντας έτσι τους μεταγενέστερους ισχυρισμούς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι η απορρύθμιση δεν περιλαμβάνεται στην ημερήσια διάταξη.4 Όπως θα φα-νεί παρακάτω, η αμερικανική κυβέρνηση έχει προετοιμάσει ενόψει των δια-πραγματεύσεων τη δική της ατζέντα απορρύθμισης, η οποία περιλαμβάνει την κατάργηση θεμελιωδών κανονισμών και προτύπων της ΕΕ.

Με το TTIP επιδιώκεται η δημιουργία νέων αγορών μέσα από το άνοιγμα των δημόσιων υπηρεσιών και των δημόσιων συμβάσεων στον υπερεθνικό εταιρικό ανταγωνισμό – με κίνδυνο ένα νέο κύμα ιδιωτικοποιήσεων σε τομείς ζωτικής σημασίας όπως η υγεία και η παιδεία. Βρετανοί κυβερνητικοί αξιωμα-τούχοι επιβεβαίωσαν ότι ένας από τους τρεις βασικούς στόχους τους για το TTIP είναι «η ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς» εντός της ίδιας της ΕΕ, ιδιαίτερα με το άνοιγμα των δημόσιων υπηρεσιών και των δημόσιων συμβάσεων ενός κράτους-μέλους σε ιδιωτικές εταιρείες άλλων κρατών-μελών.5 Το πιο ανησυχητικό απ’ όλα είναι ότι με το TTIP επιδιώκεται να δοθεί στους ξένους επενδυτές το δικαίωμα να ενάγουν κυρίαρχα κράτη ενώπιον έκτακτων διαιτητικών δικαστηρίων με την κατηγορία της απώλειας κερδών εξαιτίας αποφάσεων δημόσιας πολιτικής. Αυτός ο μηχανισμός «επίλυσης διαφορών μεταξύ επενδυτή και κράτους» στην ουσία αποδίδει στο υπερεθνικό κεφάλαιο νομική υπόσταση ισοδύναμη με εκείνη του έθνους-κράτους και απειλεί να υπονομεύσει τις θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας τόσο στην ΕΕ όσο και στις ΗΠΑ.

Σωστά λοιπόν το TTIP γίνεται αντιληπτό όχι ως διαπραγμάτευση ανάμεσα σε δύο ανταγωνιζόμενους εμπορικούς εταίρους, αλλά ως επίθεση κατά των ευρωπαϊκών και αμερικανικών κοινωνιών εκ μέρους των υπερεθνικών επιχειρήσεων, οι οποίες επιδιώκουν την άρση των ρυθμιστικών φραγμών και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Σε ένα εσωτερικό έγγραφο το οποίο διέρρευσε και δημοσιεύτηκε τον Δεκέμβριο του 2013, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιβεβαίωνε ότι οι τύποι ρυθμίσεων που κινδυνεύουν από το TTIP περιλαμβάνουν πρωτογενή νομοθεσία της ΕΕ (τόσο κανονισμούς όσο και οδηγίες), εκτελεστικά μέτρα, πράξεις κατ’ εξουσιοδότηση, αλλά και κανονισμούς που έχουν θεσπιστεί σε εθνικό πλαίσιο από κράτη-μέλη της ΕΕ. Από την αμερικανική πλευρά δε, περιλαμβάνονται νόμοι που έχουν εγκριθεί από το Κογκρέσο, ομοσπονδιακοί κα-νόνες, καθώς και κανονισμοί που ισχύουν σε μεμονωμένες πολιτείες των ΗΠΑ.6

Ο επίτροπος Εμπορίου της ΕΕ Κάρελ ντε Χουχτ επιβεβαίωσε ότι σκοπός του TTIP είναι η άρση των ρυθμίσεων εκατέρωθεν του Ατλαντικού ούτως ώστε οι επιχειρήσεις να αποκτήσουν πλήρη ελευθερία κινήσεων: «Η άρση των κανονι-στικών φραγμών είναι πιο περίπλοκη από την άρση των παραδοσιακών εμπορικών φραγμών… Δεν θα είναι εύκολο αλλά αξίζει τον κόπο».7

Αδιαφανές και αντιδημοκρατικό

Σε μια μπροσούρα που δημοσίευσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον Σεπτέμβριο του 2013, διατυπώνεται ο ισχυρισμός ότι το TTIP δεν συνιστά απειλή για τους κανονισμούς που αφορούν την υγεία, την ασφάλεια, το περιβάλλον ή την ασφάλεια του χρηματοπιστωτικού συστήματος επειδή οι «δια-πραγματεύσεις θα είναι διαφανείς».8 Στην πραγματικότητα, τίποτα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Σε μια επιστολή προς τον αμερικανό ομόλογό του μόνο δύο μήνες νωρίτερα, ο επικεφαλής διαπραγματευτής της ΕΕ Ιγνάθιο Γκαρθία Μπερθέρο επιβεβαίωνε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα εμποδίσει την πρόσβαση των πολιτών σε όλα τα έγγραφα που σχετίζονται με τη διαπραγμάτευση ή την εξέλιξη του TTIP και ότι αυτά θα παραμείνουν απόρρητα για χρονικό διάστημα που μπορεί να φτάσει τα τριάντα χρόνια.9 Ο επίτροπος Εμπορίου της ΕΕ Κάρελ ντε Χουχτ ενημέρωσε το Ευρωκοινοβούλιο ότι η Επιτροπή θα τηρήσει για το TTIP την ίδια μυστικότητα που τήρησε και για προηγούμενες εμπορικές συμφωνίες, και ζήτησε από τους ευρωβουλευτές να ταχθούν υπέρ της «εμπιστευτικότητας» των διαπραγματεύσεων.10

Όλες οι διαπραγματεύσεις του TTIP καλύπτονται από ένα πέπλο μυστικότητας, ωστόσο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιβάλλει τους πιο αυστηρούς περι-ορισμούς στα σημαντικότερα έγγραφα, δηλαδή σε αυτά που αφορούν την απορρύθμιση που απαιτεί από τις ευρωπαϊκές χώρες η αμερικανική πλευρά. Σύμφωνα με τα πρωτόκολλα της Επιτροπής, ακόμα και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι κρατών-μελών της ΕΕ δεν θα μπορούν να έχουν πρόσβαση σε αυτά παρά μόνο σε καθορισμένα αναγνωστήρια από όπου τα έγγραφα απαγορεύεται να απομακρυνθούν ή να αντιγραφούν. Ακόμη χειρότερα, δεν θα επιτραπεί καθόλου στους βουλευτές των εθνικών κοινοβουλίων να δουν τα αιτήματα των ΗΠΑ προς τις χώρες τους, παρά τις ενδεχόμενες επιπτώσεις τους στη ζωή των ψηφοφόρων τους. Με μια κίνηση που παραπέμπει στην ψυχροπολεμική κατασκοπεία, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έφτασε στο σημείο να βάλει μυστικά σημάδια στα επίσημα έγγραφα του TTIP ώστε να είναι σε θέση να ανιχνεύσει την πηγή πιθανών διαρροών.11

Ένα ακόμη παράδειγμα που δείχνει πόσο ασφυκτικός είναι ο έλεγχος στην πρόσβαση στην πληροφόρηση είναι η συνάντηση εκπροσώπων των κρατών-μελών της ΕΕ που συγκάλεσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον Νοέμβριο του 2013 προκειμένου να τους δώσει οδηγίες για τη μελλοντική επικοινωνιακή διαχείριση του TTIP. Εσωτερικό έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που είχε συνταχθεί για τη συνάντηση εκείνη (και αργότερα διέρρευσε και δημοσιεύτηκε στο δανέζικο περιοδικό Notat) καλούσε τα κράτη-μέλη της ΕΕ να συνεργαστούν με την Επιτροπή ώστε να διασκεδάσουν την αυξανόμενη ανησυχία των πολιτών ότι το TTIP θα «υπονομεύσει τους κανονισμούς και τα υφιστάμενα επίπεδα προστασίας σε τομείς όπως η υγεία, η ασφάλεια και το περιβάλλον». Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμούσε μάλιστα ότι το άνοιγμα του νέου λογαριασμού της στο Twitter, ειδικά για τις διαπραγματεύσεις του TTIP, θα μπορούσε να πλασαριστεί ως στοιχείο διαφάνειας, παρά την ολοφάνερη λειτουργία του ως μέσου προπαγάνδας για την ευρωπαϊκή διαπραγματευτική ομάδα.12

Κατά τον ίδιο τρόπο, στις ΗΠΑ θα απαγορευθεί στα μέλη του Κογκρέσου να μάθουν τις απαιτήσεις της ΕΕ για τις δικές τους πολιτείες. Ωστόσο, τα σχέ-δια των θέσεων της ΕΕ θα κοινοποιηθούν σε επιχειρηματικούς συμβούλους της αμερικανικής κυβέρνησης, οι οποίοι στη συνέχεια θα έχουν το ελεύθερο να τα κοινοποιήσουν στους ευρωπαίους ομολόγους τους. Οι αμερικανοί πολίτες συνειδητοποιούν κάθε μέρα και περισσότερο τους κινδύνους που εγκυμονεί το TTIP για την ευημερία τους και γι’ αυτό τον λόγο υπάρχει τώρα η ανησυχία ότι το Κογκρέσο μπορεί και να αποτελέσει σημαντικό εμπόδιο για τις διαπραγματεύσεις, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τη δεδηλωμένη πρόθεση της ΕΕ να καταργήσει τις δημοφιλείς προβλέψεις «Buy America» (Αγοράζω αμερικανικά), με τις οποίες πολλές πολιτείες των ΗΠΑ στηρίζουν τις τοπικές επιχειρήσεις και θέσεις εργασίας (βλ. παρακάτω). Σε μια προσπάθεια να αντιμετωπιστεί αυτός ο κίνδυνος, ο αντιπρόεδρος της βρετανικής κυβέρνησης Νικ Κλεγκ εστάλη στις ΗΠΑ το Σεπτέμβριο του 2013 με μια μπροσούρα ειδικά σχεδιασμένη για να πείσει κάθε μία από τις πενήντα ομόσπονδες πολιτείες για τα οφέλη που θα μπορούσαν να αποκομίσουν από το TTIP.13

Ενώ οι διαπραγματεύσεις διεξάγονται με άκρα μυστικότητα, το TTIP συνοδεύεται από τη δική του εκδοχή «διαφάνειας», η οποία θα δώσει τη δυνατότητα στις υπερεθνικές επιχειρήσεις να λαμβάνουν μέτρα ενάντια στη θέσπιση νέων κανονισμών που θα μπορούσαν να περιορίσουν τα κέρδη τους. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ διατύπωσε δημόσια την απαίτησή της να παραχωρηθεί στις επιχειρήσεις μεγαλύτερος ρόλος στη λήψη αποφάσεων για τον καθορισμό των κανονιστικών προτύπων εκατέρωθεν του Ατλαντικού.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανταποκρίθηκε με την πρόταση για δημιουργία ενός Συμβουλίου Ρυθμιστικής Συνεργασίας, το οποίο όχι μόνο θα παρακολουθεί την υλοποίηση των υφιστάμενων δεσμεύσεων απορρύθμισης, αλλά και θα εξουσιοδοτεί τις επιχειρήσεις να εντοπίζουν περαιτέρω κανονισμούς προς κατάργηση μετά την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων για το TTIP. Επιπλέον, το Συμβούλιο αυτό θα ενημερώνεται εκ των προτέρων για κάθε προτεινόμενο νέο κανονισμό ώστε να μπορεί να καταργεί τους ανεπιθύμητους περιορισμούς επί των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων πριν καν αυτοί θεσμοθετηθούν.14 Αυτή η νέα εξουσία των επιχειρήσεων να ελέγχουν τα ρυθμιστικά πρότυπα ήρθε ένα βήμα πιο κοντά το Νοέμβριο του 2013, όταν οι διαπραγματευτικές ομάδες της ΕΕ και των ΗΠΑ συμφώνησαν να δημιουργήσουν ένα τέτοιο όργανο στο πλαίσιο του TTIP.15

Ποιός είναο ο Τζον Χίλαρυ

Ο Τζον Χίλαρυ είναι Εκτελεστικός Διευθυντής της οργάνωσης War on Want. Τα κείμενά του, δημοσιευμένα κατά την προηγούμενη εικοσαετία, καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων εμπορίου και επενδύσεων. Το 2013 ανακηρύχθηκε Επίτιμος Καθηγητής της Σχολής Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου του Νόττινχαμ. Το καινούργιο του βιβλίο The Poverty of Capitalism: Economic Meltdown and the Struggle for What Comes Next (Η Φτώχεια του Καπιταλισμού: Οικονομική Κατάρρευση και η Μάχη για την Επόμενη Μέρα) εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Pluto Press τον Οκτώβριο του 2013.

<sub>Παραπομπές:
1. Mark  A.  Pollack, The Political Economy of the Transatlantic Partnership, European University Institute, Φιέζολε, Ιούνιος 2003.
2. «European Commission preparing for EU-US trade talks: 119 meetings with industry lobbyists», Corporate Europe Observatory, Βρυξέλλες, 4 Σεπτεμβρίου 2013.
3. «Forging a Transatlantic Partnership for the 21st Century», Κοινή Δήλωση της Επιχειρηματικής Στρογγυλής Τράπεζας των ΗΠΑ, του Διατλαντικού Επιχειρηματικού Διαλόγου και της Στρογγυλής Τράπεζας των Ευρωπαίων Βιομηχάνων, 18 Απριλίου 2012
4.«Directives for the negotiation on the Transatlantic Trade and Investment Partnership between the European Union and the United States of America»,  Council of the European Union, Βρυξέλλες, 17 Ιουνίου 2013. Η έκκληση για δημοσίευση της εντολής απορρίφθηκε από το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε συνεδρίασή του στις 18 Οκτωβρίου 2013 στο Λουξεμβούργο
5. Περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με τον στόχο της βρετανικής κυβέρνησης να«ολοκληρώσει» την ενιαία αγορά εντός της ΕΕ βρίσκονται στο «The economic consequences for the UK and the EU of completing the Single Market», Department for Business, Innovation and Skills, Λονδίνο, Φεβρουάριος 2011.
6. «TTIP: Cross-cutting disciplines and Institutional provisions; Position paper – Chapter on Regulatory Coherence»,  European Commission, Βρυξέλλες, 2 Δεκεμβρίου 2013.
7. «Transatlantic Trade and Investment Partnership (TTIP) – Solving the Regulatory
Puzzle», ομιλία του επιτρόπου Εμπορίου της ΕΕ Κάρελ ντε Χουχτ στο Aspen Institute, Πράγα, 10 Οκτωβρίου 2013
8. Transatlantic Trade and Investment Partnership: The Regulatory Part, European Commission, Βρυξέλλες, Σεπτέμβριος 2013.
9.«Arrangements on TTIP negotiating documents», επιστολή του Ignacio Garcia Bercero, επικεφαλής διαπραγματευτή της ΕΕ για το TTIP, προς τον L. Daniel Mullaney, επικεφαλής διαπραγματευτή των ΗΠΑ για το ΤΤΙΡ – European Commission, Βρυξέλλες, 5 Ιουλίου 2013.
10. Από τα πρακτικά της συζήτησης με αντικείμενο τις «Διαπραγματεύσεις ΕΕ-ΗΠΑ για τη συμφωνία εμπορίου και επενδύσεων» «EU trade and investment agreement negotiations with the US») που πραγματοποιήθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο Στρασβούργο, 22 Μαΐου 2013
11. Staffan Dahllöf, «Elected politicians excluded from EU-US negotiations», περιοδικό Notat, 19 Δεκεμβρίου 2013.
12. «Communicating on TTIP – Areas for cooperation between the Commission services and Member States», European Commission, Βρυξέλλες, 7 Νοεμβρίου 2013 – η διαπραγματευτική ομάδα της ΕΕ έχει λογαριασμό στο Twitter με το όνομα @EU_TTIP_team
13. TTIP and the Fifty States: Jobs and Growth from Coast to Coast, Atlantic Council, Bertelsmann Foundation and British Embassy in Washington, Ουάσινγκτον, Σεπτέμβριος 2013.
14.«The United States, the European Union, and the Transatlantic Trade and Investment Partnership», ομιλία του αμερικανού αντιπροσώπου Εμπορίου Michael Froman στο German Marshall Fund, Βρυξέλλες, 30 Σεπτεμβρίου 2013. «Transatlantic Trade and Investment Partnership (TTIP) – Solving the Regulatory Puzzle», ομιλία του ευρωπαίου επιτρόπου Εμπορίου Κάρελ ντε Χουχτ στο Aspen Institute, Πράγα, 10 Οκτωβρίου 2013.
15.«US, EU Agree in Principle to Seek Long-Term Regulatory Mechanism», Inside US Trade, 22 Νοεμβρίου 2013</sub>

To be continued

• Διαβάστε το πρωί του Σαββάτου:«Παρατεταμένη και ουσιαστική» απειλή για την εργασία
• Διαβάστε το απόγευμα του Σαββάτου:Απορρύθμιση στον τομέα της ασφάλειας τροφίμων / Απορρύθμιση στον τομέα του περιβάλλοντος
• Διαβάστε το πρωί της Κυριακής: Επίθεση στον δημόσιο τομέα / Κίνδυνοι για τα προσωπικά δεδομένα / ISDS: Επίλυση Διαφορών Επενδυτή-Κράτους. Απειλή για τη δημοκρατία
• Διαβάστε το απόγευμα της Κυριακής: Η αντίσταση μεγαλώνει

Πηγή: Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ – Γραφείο Βρυξελλών