Το πρώτο όχι για κυβέρνηση συνασπισμού έλαβε ο Εμμανουέλ Μακρόν από το κόμμα των Συντηρητικών των Les Republicains, μετά τις βουλευτικές εκλογές και την αποτυχία του Γάλλου προέδρου να κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο.

Ο συνασπισμός του Μακρόν Ensemble έλαβε 245 έδρες σε σύνολο 577 και για την πλειοψηφία χρειάζονται τουλάχιστον 289 βουλευτές.

Το κόμμα των Les Republicains που εξέλεξε 61 βουλευτές απέκλεισε το ενδεχόμενο να σχηματίσει συνασπισμό ή να έρθει σε συμφωνία για συνεργασία με την παράταξη του Εμανουέλ Μακρόν.

Σύμφωνα με τον αρχηγό τους, Κριστιάν Ζακόμπ, οι βουλευτές των Ρεπουμπλικάνων, συνεδρίασαν σήμερα για να συζητήσουν το εκλογικό αποτέλεσμα και η θέση του κόμματος να μη συνεργαστεί με τον Μακρόν είναι ομόφωνη.

Οι αναλυτές ωστόσο εκτιμούν ότι ίσως είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο να παρέχουν στήριξη, κατά περίπτωση, στα νομοσχέδια της κυβέρνησης.

Ο γαλλικός Τύπος υποδέχθηκε την ήττα Μακρόν με τίτλους όπως «άλμα στο πολιτικό κενό», «η Γαλλία απειλείται με παράλυση» η ακόμη «οδυνηρή ήττα για τον Mάκρον με σοβαρές πολιτικές συνέπειες».

Η εφημερίδα Le Monde υποστηρίζει ότι το στρατόπεδο Μακρόν φοβάται «πλήρη παράλυση» και θα προκαλέσει «διάλυση» της Εθνοσυνέλευσης σε ένα χρόνο, ενώ η οικονομική εφημερίδα Les Échos αναφέρει ότι τα αποτελέσματα αυτά είναι πρωτοφανή για την Πέμπτη Δημοκρατία και θέτουν το ερώτημα της ικανότητας του αρχηγού του κράτους να κυβερνήσει τη χώρα και να περάσει τις υποσχόμενες μεταρρυθμίσεις. Η Figaro κάνει λόγο για «θνησιγενή πενταετή θητεία» για τον πρόεδρο Mάκρον καθώς η πρόκληση είναι «να κυβερνήσει το ακυβέρνητο».

Πέντε βασικά σημεία

Τώρα που η παράταξη του Μαρκόν περιορίζεται σε σχετική πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση, πολλοί αναρωτιούνται εάν και κατά πόσον θα μπορεί ο κ. Μακρόν να κυβερνήσει και να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις που υποσχόταν, ιδίως στις συντάξεις.

Επιπλέον, ο επικεφαλής της ριζοσπαστικής αριστεράς Ζαν-Λικ Μελανσόν δεν κέρδισε το στοίχημα να επιβάλει συγκατοίκηση στον Εμανουέλ Μακρόν, δηλαδή να τον αναγκάσει να τον ονομάσει νέο πρωθυπουργό.

Όμως κατάφερε να μετατρέψει την αριστερά στην αξιωματική αντιπολίτευση εξασφαλίζοντας 131 έδρες. Η συμμαχία NUPES, που συσπειρώνει σοσιαλιστές, οικολόγους, κομμουνιστές και τη ριζοσπαστική αριστερά, συνέτριψε αρκετές μορφές της παράταξης του κ. Μακρόν και εμπόδισε τον πρόεδρο να εξασφαλίσει την απόλυτη πλειοψηφία.

«Πετύχαμε τον πολιτικό στόχο που είχαμε θέσει πριν από λιγότερο από ένα μήνα», ο οποίος ήταν να ηττηθεί ο κ. Μακρόν, είπε ο κ. Μελανσόν, κατηγορώντας τον αρχηγό του κράτους για «αλαζονεία».

Αξιοσημείωτη είναι επίσης η επίδοση της ακροδεξιάς Λεπέν, η οποία καταλαμβάνει 89 έδρες. Υποσχέθηκε ότι θα ασκήσει «αυστηρή» και «υπεύθυνη» αντιπολίτευση.

Ένα ακόμη ενδιαφέρον σημείο των γαλλικών εκλογών, είναι το γεγονός πως πολλές σημαίνουσες μορφές της προεδρικής παράταξης γνώρισαν οδυνηρές ήττες: ο πρόεδρος της απερχόμενης Εθνοσυνέλευσης Ρισάρ Φεράν,  αλλά και ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της Κριστόφ Καστανέρ.

Ακόμη, τρεις υπουργοί, η Αμελί ντε Μονσαλέν (Οικολογικής Μετάβασης), η Μπριζίτ Μπουργκινιόν (Υγείας) και η Ζιστίν Μπενέν (Θαλασσών και Ναυτιλίας) είχαν την ίδια τύχη κι αναμένεται να αποχωρήσουν ως αποδοκιμασθείσες από τις τάξεις της κυβέρνησης, κατά την άγραφη πολιτική παράδοση στη Γαλλία.

Τέλος, αρκετοί στάθηκαν και στο ποσοστό της αποχής. Όπως και στον πρώτο γύρο, οι μισοί και πλέον ψηφοφόροι δεν πήγαν στις κάλπες στον δεύτερο. Η αποχή αυξήθηκε ακόμα περισσότερο, φτάνοντας το 53%. Μπορεί να μην έσπασε το ρεκόρ του 2017 (57,36%), αλλά είναι η δεύτερη υψηλότερη που έχει καταγραφεί.

Τα διλήμματα του Εμάνουελ Μακρόν

Το πιο σοβαρό πρόβλημα του προέδρου της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν δεν έγκειται στο ότι τελικά δεν θα είναι ο ίδιος, όπως ήλπιζε, ο πρώτος αρχηγός του κράτους που θα κατάφερνε να κυβερνήσει για δυο θητείες χωρίς να υποχρεωθεί σε συγκατοίκηση.

Έγκειται στο ότι τώρα που έχει ανάγκη από συγκάτοικο ουδείς δηλώνει πρόθυμος να μοιραστεί… σπίτι μαζί του.

Η Μαρίν Λεπέν, η επικεφαλής της άκρας δεξιάς, που προ διμήνου σκεπτόταν να παραδώσει την ηγεσία του κόμματός της, βλέπει ήδη τον εαυτό της να στρογγυλοκάθεται το 2027 στο Μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων. Ως τότε θα αντιπολιτεύεται τον Μακρόν παντού και στα πάντα.

Το ίδιο άλλωστε δηλώνει πως θα πράξει ο Ζαν-Λικ Μελανσόν, που δεν φαίνεται ούτε αυτός διατεθειμένος να αποχωρήσει από το πολιτικό προσκήνιο, όπως πριν τις προεδρικές εκλογές είχε αφήσει να εννοηθεί πως θα πράξει λόγω ηλικίας.

Ο μόνος λοιπόν που αναμένεται να αποχωρήσει το 2027 από τα πολιτικά πράγματα είναι ο -νεότερος όλων- κ. Μακρόν, για τον οποίο τρίτη θητεία δεν επιτρέπεται ως εκ του Συντάγματος της Γαλλίας.

Ως το 2027 ο Εμανουέλ Μακρόν θα ασκεί την προεδρία της χώρας του, διαβεβαιώνοντας πως δεν είναι ούτε αριστερός, ούτε δεξιός. Θα έχει απέναντι μια αξιωματική αντιπολίτευση που δηλώνει πολύ αριστερή και μια ήσσονα αντιπολίτευση που δηλώνει πολύ δεξιά.

Υπάρχουν βεβαίως οι νεογκολικοί του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, που θα μπορούσαν να τείνουν χείρα βοηθείας στον Μακρόν – πλην όμως και αυτοί, προς το παρόν, δηλώνουν αντιπολίτευση.

Όχι όλοι όμως: η πλέον αναγνωρίσιμη προσωπικότητα της παράταξης, ο πρώην πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, τάσσεται απολύτως υπέρ της συνεργασίας με την παράταξη Μακρόν. Όμως ο κ. Σαρκοζί δεν είναι βουλευτής των Ρεπουμπλικάνων, ούτε σεβάστηκε προεκλογικά τον κομματικό πατριωτισμό.

Ελλείψει, μέχρι νεοτέρας, κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, η παράταξη του Εμανουέλ Μακρόν θα αναζητεί όπως είπε η πρωθυπουργός Ελιζαμπέτ Μπορν «πλειοψηφίες δράσης» από «ποικίλες ευαισθησίες» επί συγκεκριμένων θεμάτων.

Το ερώτημα που κυριαρχεί από χθες το βράδυ στη Γαλλία είναι αν και κατά πόσο μπορεί να κυβερνηθεί έτσι η χώρα.

Πολιτικοί αναλυτές συζητούν ενδεχόμενα σενάρια, επισημαίνοντας πως αν το θέλει, ο Μακρόν έχει δικαίωμα να προκηρύξει νέες βουλευτικές εκλογές. Υπογραμμίζουν όμως παράλληλα πως αν το κάνει τώρα θα πρόκειται για πολιτική αυτοκτονία.