Οι Συμμαχικές Δυνάμεις γνώριζαν την τρομακτική έκταση του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος δυόμισι χρόνια νωρίτερα από όσο νομίζαμε και μάλιστα, ήταν έτοιμες να απαγγείλουν κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου κατά του Αδόλφου Χίτλερ και των κορυφαίων του ναζιστικού καθεστώτος.

Ads

Έγγραφα των Ηνωμένων Εθνών, που παρέμειναν μυστικά για 70 χρόνια και στα οποία δόθηκε πριν κάποια χρόνια πρόσβαση, αποκάλυψαν το 2017 ότι στις αρχές Δεκεμβρίου του 1942, οι ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία και η Σοβιετική Ένωση γνώριζαν ότι τουλάχιστον 2 εκατ. Εβραίοι είχαν δολοφονηθεί και άλλα 5 εκατομμύρια διέτρεχαν θανάσιμο κίνδυνο και ετοίμαζαν διώξεις. Παρ ‘όλα αυτά, οι Συμμαχικές Δυνάμεις έκαναν ελάχιστα όσον αφορά τις όποιες προσπάθειες διάσωσης ή φυγάδευσης τους.

Όπως έγραφε σε δημοσίευμα του ο Ιndependent, τον Μάρτιο του 1943, ο Viscount Cranborne, υπουργός του συμβουλίου πολέμου του Τσώρτσιλ, είπε πως οι Εβραίοι δεν θα έπρεπε να θεωρούνται ειδική περίπτωση και πως η Βρετανική Αυτοκρατορία είχε ήδη δεχτεί πάρα πολλούς πρόσφυγες για να μπορεί να παρέχει ασφαλές καταφύγιο σε άλλους.

«Οι μεγάλες δυνάμεις έκαναν δηλώσεις (για τις μαζικές δολοφονίες Εβραίων) δυόμισι χρόνια νωρίτερα από ό,τι γενικά πιστεύεται» είπε στον Independent ο Dan Plesch, συγγραφέας του βιβλίου «Human Rights After Hitler».

Ads

«Θεωρείται δεδομένο ότι έμαθαν για το Ολοκαύτωμα όταν ανακάλυψαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά προέβησαν στα δημόσια αυτά σχόλια τον Δεκέμβριο του 1942».

image

Ο Dan Plesch, καθηγητής του Κέντρου Διεθνών Σπουδών και Διπλωματίας στο Πανεπιστήμιο SOAS του Λονδίνου, σημείωσε πως οι μεγάλες δυνάμεις είχαν αρχίσει να ετοιμάζουν κατηγορητήρια για εγκλήματα πολέμου με βάση καταθέσεις μαρτύρων που κατάφεραν να αποδράσουν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά και από τους αντιστασιακούς στις υπό γερμανική κατοχή χώρες. Μεταξύ άλλων, ο Plesch ανακάλυψε και έγγραφα του 1944 στα οποία ο Χίτλερ κατηγορείται για εγκλήματα πολέμου.

Στα τέλη Δεκεμβρίου του 1942, αφού ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία και άλλοι προέβησαν σε δημόσια δήλωση για τον αφανισμό των Εβραίων, ο υπουργός Εξωτερικών, Anthony Eden, είπε στο βρετανικό κοινοβούλιο: «Οι γερμανικές αρχές, θεωρώντας ότι δεν είναι αρκετή η στέρηση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε άτομα εβραϊκής καταγωγής στα εδάφη όπου επεκτείνεται η βάρβαρη εξουσία τους, εφαρμόζουν πλέον, την επανειλημμένα εκπεφρασμένη πρόθεση του Χίτλερ για εξόντωση των Εβραίων».

Όπως είπε ο Dan Plesch, παρά τις αποδείξεις και τη δίωξη εκατοντάδων Ναζί- νομική διαδικασία που επισκιάστηκε από τη δίκη της Νυρεμβέργης- οι Σύμμαχοι έκαναν λίγα για να βοηθήσουν αυτούς που κινδύνευαν.

image

Πρόσθεσε μάλιστα, ότι προσχώματα στις προσπάθειες του απεσταλμένου του Αμερικανού προέδρου Ρούσβελτ στην Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα Εγκλήματα Πολέμου, Herbert Pell, έβαλαν αντισημίτες στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Αργότερα, ο Pell υποστήριξε ότι υπήρχαν πρόσωπα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ που ανησυχούσαν ότι μεταπολεμικά, οι οικονομικές σχέσεις των ΗΠΑ με τη Γερμανία θα ζημιώνονταν εάν προχωρούσαν αυτές οι διώξεις.

Όταν ο Pell  έφερε στο φως της δημοσιότητας το σκάνδαλο, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ συμφώνησε στη δίωξη της ναζιστικής ηγεσίας στη Νυρεμβέργη -η απελευθέρωση των κρατουμένων από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, το καλοκαίρι του 1945, υπήρξε καθοριστική.

«Οι πολιτικοί των ΗΠΑ και της Βρετανίας αιτιολόγησαν τους περιορισμούς στις διώξεις των Ναζί υποστηρίζοντας ότι τουλάχιστον κάποιοι από αυτούς θα ήταν απαραίτητοι για την ανοικοδόμηση της Γερμανίας και την αντιμετώπιση του κομμουνισμού, που εκείνη την περίοδο θεωρούνταν ως μεγαλύτερος κίνδυνος» γράφει ο Dan Plesch.

Ο Plesch  είπε ότι το το αρχείο στο οποίο στηρίζεται η έρευνα του ήταν μη προσβάσιμο στους ερευνητές επί 70 χρόνια.

Όσοι ήθελαν να διαβάσουν το αρχείο UNWCC χρειάζονταν άδεια, όχι μόνο της χώρας τους, αλλά και του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών. Ακόμα και τότε, όμως, απαγορεύονταν -για πολλά χρόνια- στους ερευνητές να κρατούν σημειώσεις.