Τρεις μήνες πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές και σε απόλυτη δυσχέρεια στην Συρία, ο Τούρκος Πρόεδρος δεν σταματά να δίνει αφορμές και ατού στους αντιπάλους του, αν όχι και στους ψυχιάτρους.

Όταν δίνει συνεντεύξεις, οι οποίες πάντα μεταδίδονται ζωντανά σε τουλάχιστον 15 από τα 20 τηλεοπτικά κανάλια πανεθνικής εμβέλειας, μόλις τραβήξει τα μάτια του από τον υποβολέα, παρασύρεται, χάνει κάθε λογική και προφέρει λέξεις ακατανόητες ή δηλώσεις σε πλήρη αντιδιαστολή με την ισλαμο-φασιστική του πολιτική. Ένας πολύ δημοφιλής κεμαλιστής αρθρογράφος, ο Γιλμάζ Οζντίλ, από την εφημερίδα Σοζκού (μτφ: «Ο εκπρόσωπος», με τιράζ 250.000 φύλλα), για να μαλακώσει την τεταμένη ατμόσφαιρα έγραψε: «Εάν ο Ερντογάν πιει ένα ποτήρι μπύρα, όλα θα είναι καλύτερα!»

Ένας ηθοποιός, πολύ δημοφιλής και κεμαλιστής επίσης, ο Ρουτκάϊ Αζίζ, με τις ίδιες προθέσεις πρότεινε και αυτός ένα μικρό διάλλειμα: «Εάν ο κ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας ακούσει λίγο Μότσαρτ, αυτό θα είναι πολύ καλό…» Η αντίδραση του Σουλτάνου ήταν βίαιη: «Να αναγκάζεις τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αυτής της χώρας, του οποίου ο χαρακτήρας και το ανάστημα είναι πολύ γνωστά, να πιει μπύρα ή να ακούσει Μότσαρτ είναι εξέχων φασισμός».

Όλες οι θεωρίες της πολιτικής επιστήμης πρέπει μάλλον να αναθεωρηθούν! Ο Σουλτάνος εφηύρε άρρηκτους δεσμούς μεταξύ αλκοόλ, μουσικής και φασισμού! Έτσι, η μπύρα και ο Μότσαρτ εντάχθηκαν στο αντιφασιστικό μέτωπο στην Τουρκία. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ο τελευταίος είχε συνθέσει το 1780 το «Τούρκικο Εμβατήριο». Είχε σχεδιάσει τα πάντα! Εκτός εαυτού ο Σουλτάνος ολοκλήρωσε τη φράση του λέγοντας ότι «όλα αυτά (η μπύρα και ο Μότσαρτ) υπάρχουν εξαιτίας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του CHP!»

Είναι αδύνατο να σταματήσει… Στο μήνυμά του για την Εθνική Ημέρα Δημοσιογραφίας, στις 10 Ιανουαρίου, ο Σουλτάνος φάνηκε να θεωρεί ότι είναι πολιτικός στη Σουηδία: «Χάρη στις γενικές μεταρρυθμίσεις που κάναμε τα τελευταία 16 χρόνια, ο τουρκικός Τύπος είναι πλέον πιο πλούσιος, με πολυφωνία. Είναι πλέον μια δομή πιο δημοκρατική και πιο ελεύθερη!»

Ούτε μια λέξη από αυτά δεν είναι αλήθεια. Η Τουρκία έχει εξελιχθεί υπό το καθεστώς του Ερντογάν η πιο μεγάλη φυλακή για δημοσιογράφους. Δεκάδες ημερήσιες και εβδομαδιαίες εφημερίδες, όπως και ραδιοφωνικοί ή τηλεοπτικοί σταθμοί έχουν απαγορευθεί. Το Παλάτι ελέγχει το σύνολο των ΜΜΕ, το 95% εκ των οποίων κυριαρχούνται από ανθρώπους του Προέδρου.

Όμως το ψέμα είναι το καθημερινό ψωμί των αυταρχικών καθεστώτων όπου όλα είναι καλά και σωστά. Τουλάχιστον σύμφωνα με τα ΜΜΕ…

Η χαριστική βολή δόθηκε από τον Ερντογάν την περασμένη Τετάρτη. Κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας του για τις αυτοδιοικητικές εκλογές – σημειωτέον ότι κάνει τρεις τουλάχιστον τέτοιες ομιλίες την ημέρα – χωρίς να ακολουθεί το κείμενο στον υποβολέα είπε, και το παραθέτω επ’ ακριβώς: «Υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να μπαζώσουν τις παραλίες και τα δάση μας. Βλέπετε τη δύναμη του πανίσχυρου χρήματος! Τη δύναμη του καπιταλισμού! Δεν τους ενδιαφέρει η φύση, ούτε η καταστροφή της».

Δεν πρόκειται για λόγια του αρχηγού ενός σοσιαλιστικού ή πράσινου κόμματος. Πρόκειται για λόγια του Ερντογάν, που όντας στην εξουσία από το 2002 ενθάρρυνε και υποστήριξε τους επιχειρηματίες να χτίσουν ουρανοξύστες και πολυτελείς κατοικίες στις παραλίες ή στα κατεστραμμένα δάση. Ο ίδιος έχτισε αυθαίρετα ένα κεντρικό παλάτι στην Άγκυρα μέσα σε ένα δάσος, και ένα δεύτερο, θερινό, στις ακτές του Αιγαίου.

Οι ανώνυμοι χρήστες του διαδικτύου κοροϊδεύουν τον Σουλτάνο: «Αύριο θα επαινεί τον Κάρλ Μάρξ!», «Θέλουμε και μείς από το χόρτο που καπνίζει ο Πρόεδρός μας!», «Μην τον παίρνετε στα σοβαρά, μας κοροϊδεύει όλους!», «Όποιος έγραψε αυτές τις ομιλίες, θα κρεμαστεί!», «Είναι ικανός να πει τα πάντα, γιατρέ!», 

* Ο Τούρκος δημοσιογράφος Ραγκίπ Ντουράν, με ρεπορτάζ και αναλύσεις, καταγράφει κάθε Σαββατοκύριακο στο Tvxs.gr, τις εξελίξεις στην Τουρκία. [Μετάφραση: Νίκος Μίχος]