Ένα θέμα – πρώτο θέμα – που έκανε αίσθηση, ήδη από τον τίτλο: «Ο μοναχικός θάνατος του Τζορτζ Μπελ». Και για όποιον αναγνώστη αναρωτιόνταν, καθώς άρχισε να διατρέχει το δημοσίευμα, ποιος είναι αλήθεια, ο Τζορτζ Μπελ, τον οποίον διάλεξαν οι New York Times για την κορυφή της επικαιρότητας, η συνέχεια ήταν αποκαλυπτική.

Αφού ο Τζορτζ Μπελ είναι ένας από τους 50.000 ανθρώπους που πεθαίνουν μόνοι κάθε χρόνο στην παγκόσμια μητρόπολη της Νέας Υόρκης.

Κάποιοι εντελώς μόνοι. Ακόμα και συγγενείς – εάν υπάρχουν – πληροφορούνται τον θάνατο κοντινών τους προσώπων, συνήθως ηλικιωμένων, όταν οι γείτονες παραπονεθούν για τη δυσοσμία.

Το ρεπορτάζ των  ΝΥΤ, με μαρτυρίες εκτός των άλλων, υπαλλήλων από τις αρμόδιες υπηρεσίες του δήμου, οι οποίοι αναλαμβάνουν να ξετυλίξουν το νήμα της ζωής των ανθρώπων που έσβησαν μόνοι ήταν συγκλονιστικό, σε μία (δημοσιογραφική) εποχή κατά την οποία η λέξη χρησιμοποιείται καταχρηστικά.

Εξού και η αναπαραγωγή του από πολλές ιστοσελίδες, αλλά και η «βροχή» συγχαρητηρίων από τους χρήστες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ο 72χρονος Τζορτζ Μπελ βρέθηκε νεκρός, τον περασμένο Ιούλιο, σε μια γκαρσονιέρα, στο Τζάκσον Χάιτς του Κουίνς.

Αλλά, μόλις πριν ένα μήνα διευθετήθηκαν οι υποθέσεις του. Ο Μπελ δεν είχε συγγενείς.

Αστυνομία και δημοτικές αρχές τακτοποίησαν τα πάντα. Ξεσκόνισαν την ζωή του, ανοίγοντας άλμπουμ με φωτογραφίες, αναζητώντας έγγραφα, κλείνοντας εκκρεμότητες, υποκαθιστώντας τον ρολο του συγγενή.

Από την επίσημη αναγνώριση του με ακτίνες Χ, έως την αποτέφρωση του και την εκτέλεση της διαθήκης του.

Άφησε τις οικονομίες του σε μια παλιά του αγάπη, τον θάνατο της οποίας δεν είχε καν πληροφορηθεί.