Σε ένα χώρο πάρκινγκ στο Δελχί, δεκάδες σκεπασμένα πτώματα στο ύπαιθρο. Οι εργαζόμενοι έχουν συσσωρεύσει ξύλα σε πυρά, και οι συγγενείς με λευκά προστατευτικά κοστούμια στέκονται δίπλα στους νεκρούς. Περιμένουν έως ότου τους επιτραπεί να ανάψουν τα ξύλα για τους νεκρούς τους, ένα ινδουιστικό τελετουργικό για να απελευθερώσουν την ψυχή από το φθαρτό σώμα. Μερικές φορές, η σιωπή διακόπτεται από ένα λυγμό ή μια κραυγή. Διαφορετικά, το μόνο πράγμα που ακους είναι ο ήχος των πυρκαγιών και οι σειρήνες ασθενοφόρων.

Ο Lalan Kumar, ένας 52χρονος με δυνατά χέρια και κουρασμένα μάτια, στέκεται στο πλάι. Οδηγεί ασθενοφόρο επί 10 χρόνια, αλλά λέει ότι δεν έχει δει ποτέ τόσο νεκρούς ανθρώπους όσο τις τελευταίες ημέρες. “Πήρα 22 πτώματα για το κρεματόριο σήμερα”, λέει. “Αλλά υπάρχουν τουλάχιστον δώδεκα ακόμη σε αναμονή στο νοσοκομείο από όπου ήρθα”.