Η κλιματική αλλαγή στην Ολλανδία αντιμετωπίζεται ως επιχειρηματική δραστηριότητα. Όπως στη Γαλλία το τυρί και στη Γερμανία τα αυτοκίνητα…

Ads

Για τους Ολλανδούς είναι πραγματικά ακατανόητο το γεγονός ότι η Νέα Υόρκη μετά το χτύπημα του τυφώνα Sandy, έκανε ελάχιστα προκειμένου να αντιμετωπίσει μία επόμενη φυσική καταστροφή.

Υπενθυμίζεται ότι το 2012, όταν ο τυφώνας έφτασε στην αμερικανική μητρόπολη, το μετρό της Νέας Υόρκης (σήραγγες, σταθμοί) πλημμύρισε προκαλώντας τις μεγαλύτερες καταστροφές στη ιστορία του. Το νοσοκομείο NYU Langone στις όχθες του Ιστ Ρίβερ μετέφερε τους ασθενείς του σε άλλα νοσοκομεία. Το ύψος του νερού ξεπέρασε στο νότιο Μανχάταν τα 4,15 μ.

Η ιδέα ότι ένας παγκόσμιος οικονομικός κόμβος, όπως το Μανχάταν, πλημμύρισε κατά τη διάρκεια του τυφώνα -μία καταστροφή που κόστισε δισεκατομμύρια δολάρια- και παρόλα αυτά παραμένει επί της ουσίας χωρίς επαρκή προστασία, προκαλεί έκπληξη στους Ολλανδούς επιστήμονες.

Ads

Ο κ. Ovink, ο Ολλανδός επικεφαλής της ομάδας που ασχολείται με την κλιματική αλλαγή και την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, εξηγεί στους New York Times, ότι η κλιματική αλλαγή στην Ολλανδία αντιμετωπίζεται ως επιχειρηματική δραστηριότητα. Όπως στη Γαλλία το τυρί και στη Γερμανία τα αυτοκίνητα.

Για τους Ολλανδούς δεν είναι ούτε μία υποθετική κατάσταση, ούτε τροχοπέδη για την οικονομία. Είναι ευκαιρία.

Αυτή τη στιγμή οι ολλανδικές εταιρείες κυριαρχούν στην παγκόσμια αγορά μηχανικής υψηλής τεχνολογίας και διαχείρισης υδάτων και είναι περιζήτητες διεθνώς.

Αυτό συμβαίνει επειδή από την πρώτη στιγμή που εγκαταστάθηκαν άνθρωποι στη περιοχή αυτή κατάλαβαν ότι το νερό είναι ζήτημα επιβίωσης και ως εκ τούτου μέρος της εθνικής τους ταυτότητας.

Κανένας τόπος στην Ευρώπη δεν απειλείται περισσότερο από αυτή την «υδρόβια χώρα» στην άκρη της ηπείρου.

image

Ένα μεγάλο μέρος της βρίσκεται κάτω από τη στάθμη της θάλασσας και συνεχίζει να βυθίζεται. Η κλιματική αλλαγή έχει προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη άνοδο της στάθμης του νερού και επιπλέον, έντονες καταιγίδες. Την ώρα που ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ αποσύρει τις ΗΠΑ από τη συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, οι Ολλανδοί πρωτοπόροι ανοίγουν τον δρόμο της επόμενης μέρας που είναι ήδη «εδώ».

Στόχος είναι να συνεχίσουν να ζουν με το νερό -όπου αυτό είναι δυνατό- και όχι να τα βάλουν με τη Μητέρα Φύση, προσπαθώντας να το νικήσουν.

Οι Ολλανδοί επινοούν λίμνες, γκαράζ, πάρκα και πλατείες -απαραίτητα για την καθημερινότητα των πολιτών- που όταν τα ποτάμια υπερχειλίζουν και η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει, λειτουργούν συγχρόνως ως τεράστιες δεξαμενές.

Μία σκέψη, θα ήταν ίσως να κατασκευαστούν όσο το δυνατόν περισσότερα φράγματα.  Που στο τέλος όμως, δεν θα ήταν σε θέση να παρέχουν επαρκή προστασία, εξηγούν οι Ολλανδοί, οι οποίοι υποστηρίζουν πώς ό,τι ισχύει για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής ισχύει και για τον κοινωνικό ιστό. Η προστασία του περιβάλλοντος πάει χέρι χέρι με την κοινωνία. Εάν η προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή αντιμετωπιστεί σωστά και κατά μέτωπο, μπορεί να οδηγήσει μια χώρα σε ένα καλύτερο -και οικονομικά- status.

image

Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνουν οι Ολλανδοί στον κόσμο.

Για παράδειγμα, η συνδρομή των Ολλανδών που παρέχουν συμβουλευτικές υπηρεσίες στις αρχές του Μπαγκλαντές όσον αφορά τα καταφύγια έκτακτης ανάγκης και τους τρόπους εκκένωσης υπήρξε καθοριστική στις πρόσφατες πλημμύρες. Οι ανθρώπινες απώλειες περιορίστηκαν «από χιλιάδες σε εκατοντάδες» σύμφωνα με τον κ. Ovink.

«Μπορείτε να πείτε ότι εμπορευόμαστε την τεχνογνωσία μας, αλλά κάθε χρόνο χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν από τις πλημμύρες και ο κόσμος αποτυγχάνει να αντιμετωπίσει την κρίση, με αποτέλεσμα να χάνονται ζωές και πόροι».

Το 2016 ήταν η θερμότερη χρονιά που έχει βιώσει η Γη από τότε που κρατούνται στοιχεία, δηλαδή από το 1880. Το επίπεδο της θάλασσας παγκοσμίως έχει ανέβει.

Το νέο κωπηλατοδρόμιο λίγο έξω από το Ρότερνταμ, που φιλοξένησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κωπηλασίας, το περασμένο καλοκαίρι, είναι ένα ακόμη παράδειγμα. Βρίσκεται στην περιοχή Eendragtspolder και είναι ένα συνονθύλευμα πεδιάδων και καναλιών που, υπό την έτερη ιδιότητα του, εκτός δηλαδή από κωπηλατοδρόμιο, συλλέγει τα υπερχειλίζοντα ύδατα σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Για την ακρίβεια, βρίσκεται κοντά στο χαμηλότερο σημείο της Ολλανδίας, περίπου 20 πόδια κάτω από τη στάθμη της θάλασσας.

image

Το Eendragtspolder είναι δημοφιλές. Οι Ολλανδοί απολαμβάνουν εκεί θαλάσσια σπορ.  Όταν όμως, υπερχειλίζει ο Ρήνος γίνεται η δεξαμενή για τη Λεκάνη του (ποταμού) Ρόττε.

Το έργο εντάσσεται στο πλαίσιο του προγράμματος που ονομάζεται  «Χώρος για τον Ποταμό» και το οποίο ανέτρεψε στρατηγικές αιώνων για τις πλημμύρες των ποταμών και των καναλιών, την κατασκευή φραγμάτων και αναχωμάτων.

Η Ολλανδία είναι η υδρορροή της Ευρώπης, μια πεδιάδα που στο ένα άκρο οριοθετείται από τη Βόρεια Θάλασσα, στην οποία ρέουν απέραντοι ποταμοί όπως ο Ρήνος και ο Μάας από τη Γερμανία και τη Γαλλία.

Όλα άλλαξαν μετά τις πλημμύρες κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, όταν χιλιάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Οι πλημμύρες «ήταν μια κλήση αφύπνισης για να δώσουμε στα ποτάμια τον χώρο που τους είχαμε πάρει», δήλωσε πρόσφατα ο Harold van Waveren, σύμβουλος της κυβέρνησης.

image

«Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να κατασκευάζουμε ψηλότερα αναχώματα, γιατί θα καταλήξουμε να ζούμε πίσω από τοίχους 10 μέτρων. Πρέπει να δώσουμε στα ποτάμια περισσότερα σημεία ροής. Η προστασία από την κλιματική αλλαγή στην περίπτωσή μας περιλαμβάνει όχι μόνο τις μεγάλες πύλες και τα φράγματα στη θάλασσα αλλά μια ολόκληρη φιλοσοφία χωροταξικού σχεδιασμού, διαχείρισης κρίσεων, εκπαίδευσης των παιδιών, online apps και ανοιχτών δημόσιων χώρων».

Ο Van Waveren αναφέρεται σε μία εφαρμογή GPS που δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες να γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή πόσο χαμηλότερα από τη στάθμη της θάλασσας. βρίσκονται. Για να χρησιμοποιούν τις (ουκ έστιν αριθμός)  δημόσιες πισίνες, τα παιδιά στην Ολλανδία πρέπει πρώτα να πάρουν άδεια που απαιτεί κολύμβηση με τα ρούχα και τα παπούτσια τους. «Είναι μέρος της κουλτούρας μας, όπως η ποδηλασία» είπε ο διάσημος Ολλανδός αρχιτέκτονας, Rem Koolhaas.

Επίσης, στην Ολλανδία τα επιστημονικά άρθρα  για την κλιματική αλλαγή και τους παγετώνες στην Αρκτική γίνονται πρωτοσέλιδα.

«Για μάς, η κλιματική αλλαγή είναι πέρα από ιδεολογίες», λέει ο μαροκινής καταγωγής, μουσουλμάνος δήμαρχος του Ρότερνταμ, Ahmed Aboutaleb, ανερχόμενο αστέρι της ολλανδικής πολιτικής σκηνής.

image

«Εάν πέσουν πυροβολισμοί σε ένα μπαρ, μου κάνουν ένα εκατομμύριο ερωτήσεις. Εάν  όμως πω ότι όλοι πρέπει να έχουν για παράδειγμα, σκάφος επειδή προβλέπεται τεράστια άνοδος των υδάτων λόγω βροχής, ουδείς αμφισβητεί την πολιτική. Το Ρότερνταμ βρίσκεται στο πιο ευάλωτο σημείο της Ολλανδίας, τόσο οικονομικά όσο και γεωγραφικά. Εάν το νερό έρθει, είτε από τα ποτάμια είτε τη θάλασσα, η εκκένωση είναι μόλις 15 στους 100 κατοίκους. Συνεπώς, δεν αποτελεί επιλογή. Ο μόνος τρόπος να σωθούμε είναι ανεβαίνοντας πιθανώς σε ψηλά κτίρια. Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με το νερό».

image

Το Ρότερνταμ δεν είναι παράδεισος. Όπως γράφουν οι ΝΥΤ είναι μια σκληρή εργατούπολη. Δεν είναι το γραφικό και τουριστικό Άμστερνταμ, αλλά μια βιομηχανική πόλη, με ενδιαφέρουσα κληρονομιά ριζοσπαστικής αρχιτεκτονικής, που προσελκύει νέους σχεδιαστές και επιχειρηματίες.

Ωστόσο, είναι σαφές ότι το Ρότερνταμ εξελίσσεται σε μοντέλο εφευρετικής πολεοδομίας. Για παράδειγμα, ο επιχειρηματίας Peter van Wingerden, οραματίζεται επιπλέουσες γαλακτοπαραγωγικές φάρμες κατά μήκος της προκυμαίας. Ένα στα τρία φορτηγά που εισέρχονται στην πόλη μεταφέρουν τρόφιμα. Οι φάρμες θα μείωναν την κυκλοφορία των φορτηγών συνεπώς και τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, προμηθεύοντας την πόλη με το δικό της γάλα. Ο Wingerden σχεδιάζει μία πρότυπη φάρμα κόστους 2,2 εκατομμυρίων δολαρίων, για 40 αγελάδες, που θα παράγουν μισό εκατομμύριο λίτρα γάλακτος τον χρόνο. «Ο ποταμός δεν είναι πλέον μόνο για τη βιομηχανία. Πρέπει να βρούμε νέες χρήσεις, που να μας κρατούν ασφαλείς από την κλιματική αλλαγή και να βοηθήσουν στην ανάπτυξη και στην ευημερία της πόλης».

Είναι αγχωτικό να ζει κάποιος σε μια πόλη όπως το Ρότερνταμ, που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας; «Φαίνεται λιγότερο επικίνδυνο από το να ζει κανείς στο ρήγμα του San Andreas. Τουλάχιστον όταν πλημμυρίζουμε, έχουμε κάποια προειδοποίηση προτού βραχούν τα πόδια μας» απαντά ο Wingerden.