Στις 743 έφτασαν οι υπογραφές γιατρών και φοιτητών ιατρικής στο Κεμπέκ του Καναδά, κάτω από γραπτή διαμαρτυρία ενάντια σε μισθολογικές αυξήσεις τους, τις οποίες, ωστόσο, είχαν διεκδικήσει οι ιατρικοί σύλλογοι της χώρας.

Με αυτήν τους την κίνηση θέλουν να εκφράσουν τη στήριξή τους στο νοσηλευτικό προσωπικό που εργάζεται υπό εξαντλητικές συνθήκες και να καταγγείλουν τις ελλείψεις στα νοσοκομεία της επαρχίας του Κεμπέκ.

«Αυτές οι αυξήσεις είναι προσβλητικές την ώρα που οι συνάδελφοί μας, νοσηλεύτριες, νοσηλευτές και άλλοι επαγγελματίας υγείας υποχρεώνονται να εργάζονται σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες εργασίας, ενώ οι ασθενείς μας στερούνται της πρόσβασης στις απαραίτητες υπηρεσίες υγείας εξαιτίας δρακόντειων περικοπών τα τελευταία χρόνια», εξηγούν οι υπογράφοντες τη διαμαρτυρία, η οποία ξεκίνησε να κυκλοφορεί στις 25 Φεβρουαρίου.

«Υπάρχουν χρήματα για τους μισθούς των γιατρών, αλλά δεν υπάρχουν για όσες και όσους φροντίζουν τους ασθενείς;» αναρωτιόταν στα τέλη του περασμένου μήνα η Νάνσι Μπεντάρ, πρόεδρος της διεπαγγελματικής ομοσπονδίας υγείας του Κεμπέκ, η οποία καταγγέλλει την έλλειψη προσωπικού και υλικών από τα νοσοκομεία της περιφέρειας και κατά συνέπεια τη μείωση της ποιότητας στις υπηρεσίες υγείας.

Αναγνωρίζοντας αυτή τους την ανησυχία, οι γιατροί ζήτησαν «να ακυρωθούν οι μισθολογικές αυξήσεις [που προορίζονταν γι’ αυτούς] και να γίνει ορθότερη διανομή των πόρων του συστήματος υπέρ των υπαλλήλων υγείας».

Ο υπουργός Υγείας του Κεμπέκ, Γκετάν Μπαρέ, αφού πρώτα δήλωσε ότι οι συνθήκες εργασίας των νοσηλευτών σε συνδυασμό με τις ελλείψεις στα νοσοκομεία προβληματίζουν την τοπική κυβέρνηση, έσπευσε να δώσει τη δική του απάντηση: «Αν αισθάνονται ότι αμείβονται υπέρ του δέοντος, μπορούν να αφήσουν τα χρήματα στο τραπέζι κι εγώ σας εγγυώμαι ότι θα τα χρησιμοποιήσω ορθά».

Η ανάρτηση στο Facebook στα τέλη Ιανουαρίου της νοσηλεύτριας Εμιλί Ρικάρ αναδημοσιεύτηκε κατά κόρον από τα καναδικά μέσα ενημέρωσης: «Το επάγγελμά μου με εξουθενώνει και ντρέπομαι για την ανεπάρκεια των υπηρεσιών φροντίδας. Το σύστημα υγείας είναι άρρωστο και αργοπεθαίνει […] Ο κόπος [για τους νοσηλευτές] είναι τόσο σωματικός όσο και ψυχικός».

Ήδη από το 2016, ορισμένα νοσοκομεία στο Μόντρεαλ κατήγγειλαν την απότομη αύξηση των υπερωριών στις οποίες υποχρεωνόταν το νοσηλευτικό προσωπικό.