Την ίδια περίοδο που ο αγγλόφωνος κόσμος γιορτάζει το Halloween, το Μεξικό γιορτάζει την «Dia de Los Muertos», την Ημέρα των Νεκρών. Ναι, πρόκειται για μια γιορτή σχετικά με το θάνατο, αλλά με μια τελείως διαφορετική προσέγγιση από αυτή που έχουμε εμείς συνηθίσει. Είναι μια έκρηξη των χρωμάτων και της ζωής.

Ads

Την «Ημέρα των Νεκρών», σε κάθε γωνιά του Μεξικό, ο κόσμος συγκεντρώνεται για να τραγουδήσει και να χορέψει, τιμώντας τους νεκρούς, με την παράδοση να θέλει όλα αυτά να γίνονται σε νεκροταφεία, τα βράδια των δύο πρώτων ημερών του Νοεμβρίου. Μπορεί να ακούγεται μακάβριο, όμως πρόκειται για μια γιορτή γεμάτη συμβολισμούς προς τιμή των αγαπημένων προσώπων που έχουν φύγει.

Οι ρίζες αυτής της γιορτής βρίσκονται στα βάθη της ιστορίας, στον πολιτισμό των Αζτέκων, αλλά και πολύ παλαιότερα στην εποχή των Τολτέκων και των Ναχούα, τότε που το πένθος ήταν ασέβεια προς τους νεκρούς. Για αυτούς τους προ-ισπανόφωνους πολιτισμούς, ο θάνατος αποτελούσε ένα φυσικό στάδιο στη συνέχεια της ζωής. Οι νεκροί συνέχιζαν να αποτελούν μέλη της κοινότητας, μέσω της μνήμης και του πνεύματός τους. Τη μέρα των νεκρών επέστρεφαν στη Γη για να γιορτάσουν μαζί με τους ζωντανούς.

image

Ads

Οι ζωντανοί σε βωμούς, που κατασκευάζονταν σε σπίτια ή νεκροταφεία,  αφήνουν φαγητό, νερό, ποτό και ό,τι άλλο επιθυμούν να προσφέρουν, πιο προσωπικό ή πιο κοινό, καλωσορίζοντας τους ταξιδιώτες από τον άλλο κόσμο. Με αυτόν τον τρόπο αποδεικνύουν και την αγάπη τους και το σεβασμό τους προς τους νεκρούς. Για να τους καλωσορίσουν στήνουν γλέντια σε δρόμους και πλατείες και ολονυκτίες σε νεκροταφεία. Ανάλογα με την περιοχή τα έθιμα διαφέρουν.

Φέτος στην Πόλη του Μεξικού πραγματοποιήθηκε μια μεγαλειώδη παρέλαση. Εκατοντάδες χιλιάδες ξεχύθηκαν στους δρόμους της πόλης για να τιμήσουν τους αγαπημένους τους νεκρούς.

Όπως κάθε χρόνο οι Μεξικανοί έβαψαν το πρόσωπό τους ως catrina – το παραδοσιακό μεξικάνικο μασκάρεμα νεκροκεφαλής – και πήγαν στο Σόκαλο, τη μεγάλη πλατεία της πόλης για να γιορτάσουν τον θάνατο.

Αντάλλαξαν calaveras, ποιήματα με  μακάβριους στίχους – ακόμα και σπουδαίοι ποιητές γράφουν calaveras -, τα απαγγέλλουν με χιούμορ και χαρά. Βασικό στοιχείο της “Ημέρας των Νεκρών” είναι και τα cempasuchitl (κατιφέδες, στη γλώσσα Ναουάτλ), λουλούδια που αποτελούν μέρος της παράδοση, καθώς «έχουν τη μυρωδιά του θανάτου και της ζωής». Το έντονο κιτρινοπορτοκαλί χρώμα τους φωτίζει τον βωμό που  δημιουργούν οι Μεξικανοί για τους προγόνους τος και τους βοηθά να επιστρέψουν εκεί που τους περιμένουν με φαΐ, φρούτα και με ό,τι τους ευχαριστούσε όταν ήταν ζωντανοί.

Όμως οι Μεξικανοί δεν μένουν μόνο στην παράδοση. Αξιοποιούν αυτή τη γιορτή για να στείλουν και μηνύματα σχετικά με τη σημερινή κατάσταση στη χώρα τους και τις σύγχρονες αιτίες θανάτου. «Τέρμα στους θανάτους δημοσιογράφων», «Τέρμα στην παραβίαση των δικαιωμάτων των LGBT», «Τέρμα στους θανάτους λόγω του εμπορίου όπλων», ήταν ορισμένα από τα μηνύματα που είχαν γράψει πάνω στα μπουκέτα των λουλουδιών ή σε πλακάτ που κρατούσαν. 

image

image

image

image

image

image
image

image

image

image

image

image

image

image

image

image

image

image

image

image

image

image

image

image

image