Η Kurumin Aroma πριν τέσσερα χρόνια προσεγγίστηκε στο δρόμο από έναν «κυνηγό ταλέντων», ο οποίος της πρότεινε να γίνει «διάσημο μοντέλο». Τότε εκείνη άδραξε την ευκαιρία να πραγματοποιήσει το όνειρό που είχε να γίνει σταρ της τηλεόρασης. «Ο άνθρωπος είχε μια κανονική επιχείριση και μιλούσε πολύ ευγενικά. Έτσι πίστεψα ότι μπορούσα να τον εμπιστευτώ», είπε η Aroma στον βρετανικό Guardian. Η ζωή της, όμως, δεν εξελίχθηκε ονειρεμένα…

Λίγους μήνες μετά η 26χρονη έγινε ακόμη μια κοπέλα από τις επικίνδυνα πολλές στην Ιαπωνία, που καταγγέλλουν πως αναγκάστηκαν να εμφανιστούν σε πορνογραφικές ταινίες εταιρειών παραγωγής που δεν είχαν καμία νομική υπόσταση. Όταν ήταν πλέον τελειόφοιτη, δέχθηκε να πάει σε μια συνέντευξη για δουλειά, όπου ο πρόεδρος μιας εταιρείας παραγωγής ψυχαγωγικού υλικού, της έδωσε ένα συμφωνητικό στο οποίο έλεγε ότι θα πρέπει να γδυθεί τελείως για μια φωτογράφηση. «Ήταν η πρώτη φορά που κάποιος μου μιλούσε για γυμνό», είπε στην εφημερίδα και συμπλήρωσε: «Έκλαψα, όμως, με πίεσαν πολύ για να δεχθώ και έτσι είπα ναι».

Όσο περνούσε ο καιρός, η εταιρεία ενίσχυε όλο και περισσότερο τις πιθανότητες η Aroma να κάνει ένα βίντεο πορνό, και την καλούσε συχνότερα στα γραφεία της για τις σχετικές συζητήσεις. Αφού δέχθηκε πιεστικά το αίτημα από τουλάχιστον οκτώ διαφορετικούς άντρες υπαλλήλους, τελικά ενέδωσε. «Μου είχαν πει ότι θα μπορούσα να σταματήσω οποιαδήποτε στιγμή ένιωθα άβολα ή πονούσα. Αυτό όμως δεν ήταν καθόλου αλήθεια», δήλωσε.

Η ολοένα και αυξανόμενη στοίβα καταγγελιών από γυναίκες ότι τις προσέγγισαν εταιρείες «μόντελινγκ», για να φανεί ύστερα πως ξεγελάστηκαν ώστε να συμμετάσχουν σε ροζ ταινίες, παρακίνησε τις αρχές της Ιαπωνίας να αντιμετωπίσει τη σκοτεινή πλευρά αυτής της βιομηχανίας που κάνει τζίρο δισεκατομμυρίων ετησίως…

Τον περασμένο χρόνο η κυβέρνηση ξεκίνησε την πρώτη της έρευνα για το γεγονός ότι η εν λόγω βιομηχανία στρατολογεί ευάλωτα νεαρά κορίτσια, και βρήκε ότι 200 στις 200.000 περιπτώσεις που ελέγχθηκαν, είχαν υπογράψει συμβόλαια για «μοντέλο», εκ των οποίων τουλάχιστον οι 50 είχαν δεχθεί πρόταση να κάνουν γυμνό ή να συνουσιαστούν on camera.

Από τον Ιανουάριο έως τον Νοέμβριο του 2016, 148 γυναίκες είχαν ζητήσει βοήθεια από τους Ανθρώπους Ενάντια στην Πορνογραφία και τη Σεξουαλική Βια, όπως και από το Lighthouse, που προσφέρει υποστήριξη σε θύματα trafficking. Πρόκειται για δραματική αύξηση, εάν λάβει κανείς υπόψη του τις 83 περιπτώσεις του 2015 και τις 29 του προηγούμενου χρόνου.

Σε μια υπόθεση που πήρε διαστάσεις, συνελήφθησαν τρεις κυνηγοί ταλέντων, καθώς μια γυναίκα αναγκάστηκε να παίξει σε περισσότερα από 100 πορνογραφικά φιλμ, καθώς αλλιώς είχε απειληθεί ότι θα ενημερωνόταν η οικογένειά της. Κάποια θύματα έχουν δηλώσει ότι αναγκάστηκαν να προβούν σε σεξουαλικές πράξεις χωρίς προφυλάξεις ή ακόμη και να υποκύψουν σε ομαδικό βιασμό.

Απαντώντας στις συλλήψεις η Εταιρεία Προώθησης της Πνευματικής Ιδιοκτησίας, η οποία εκπροσωπεί την ιαπωνική βιομηχανία πορνό, υποσχέθηκε να «ενθαρρύνει τους παραγωγούς να λάβουν άμεσα μέτρα για να βελτιώσουν την κατάσταση και να επαναφέρουν το κύρος της βιομηχανίας. Η εταιρεία λυπάται βαθύτατα που απέτυχε να αναλάβει νωρίτερα πρωτοβουλίες. Ζητούμε συγγνώμη».

Ο δικηγόρος και γενικός γραμματέας του Humans Rights Now, Kazuko Ito, χαιρέτησε τις ενέργειες της αστυνομίας για να διαλύσεις τις «πιάτσες», χτυπώντας έτσι εκτός από τη βιομηχανία του αγοραίου έρωτα και την πορνογραφική. Τόνισε, όμως, ότι η οργάνωση θεωρεί πως οι παραγωγοί πρέπει να αναγκαστούν σε αλλαγές. «Το αστείο είναι πως οι εταιρείες παραγωγής λειτουργούν σε ένα καθεστώς ασυλίας. Δεν υπάρχει νόμος ενάντια στον εξαναγκασμό των γυναικών να εμφανιστούν σε φιλμ ενηλίκων ούτε κανένας κρατικός έλεγχος επάνω τους. Δεν πρόκειται, όμως, για νομικό ζήτημα μόνο. Είναι καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων», συμπλήρωσε.

Ο ιαπωνικός κινηματογράφος πορνό βγάζει 20.000 τίτλους το χρόνο που του αποφέρουν έσοδα περίπου 4,4 δισεκατομμύρια δολάρια. Η βιομηχανία αντλεί τις «σταρ» της, σε ηλικία 20 ετών περίπου από το δρόμο. Τις πείθει ότι έχουν το χάρισμα και την εμφάνιση να κάνουν καριέρα στην ψυχαγωγία, και τις ωθεί να υπογράψουν συμβόλαια τα οποία αναφέρονται πλαγίως ή και καθόλου, στην πιθανότητα παραγωγής ερωτικού περιεχομένου.

Εάν οι γυναίκες κατόπιν αρνηθούν, οι παραγωγοί τις απειλούν με πρόστιμα (που ανέρχονται σε εκατομμύρια γεν) και με αποκάλυψη της «καριέρας» τους στους γονείς, στους φίλους ή στους πρώην συνεργάτες.

Σε κάποιες περιπτώσεις, οι γυναίκες που επιχειρούν να τρέξουν κυριολεκτικά έξω από το πλατό, πιάνονται και κρατούνται σε δωμάτια ξενοδοχείων ή σε απομακρυσμένες περιοχές, από όπου είναι πρακτικά αδύνατο να ξεφύγει κανείς. «Σπανίως ασκείται σωματική βία. Όμως υπάρχουν πολλές άλλες μορφές πίεσης», εξήγησε ο Ito.

Η Aroma είχε καταφέρει να εμποδίσει την πώληση των δυο DVD που είχε κάνει, όμως αποσπάσματά τους κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Στους γονείς της δεν μίλησε ποτέ για αυτή την πτυχή της ζωής της ενώ «εξοργισμένοι» συγγενείς της γύρισαν την πλάτη. Μόνο αφού βρήκε βοήθεια στην οργάνωση του Ito, κατάφερε να μιλήσει θαρραλέα για ό,τι της συνέβη.

«Φοβόμουν να μιλήσω δημόσια, αλλά τώρα ξέρω ότι δεν είμαι μόνη», είπε η ίδια, που πια διατηρεί ένα κανάλι στο YouTube με περισσότερους από 15.000 εγγεγραμμένους χρήστες. «Ανέκτησα τον έλεγχο του εαυτού μου, και αυτό ήταν μεγάλη δύναμη για μένα. Μέχρι τότε έριχνα όλο το βάρος της ευθύνης σε μένα, όμως κατόπιν διαπίστωσα ότι δεν ήμουν εγώ αυτή που φταίει…»