Όταν η 7χρονη Bana al-Abed ξύπνησε από από τον απογευματινό της ύπνο, ρώτησε τη μητέρα της αν ήταν ήδη το πρωί. Το φως έμπαινε μέσα από το παράθυρό τους. Αλλά δεν επρόκειτο για τις ηλιαχτίδες του ήλιου… Η γειτονιά τους είχε «φωταγωγηθεί» από τις βόμβες φωσφόρου που έσκαγαν σε απόσταση αναπνοής.

Ads

«Όταν σκάνε οι βόμβες, οι καρδιές μας ταρακουνιούνται πριν προλάβουν να σειστούν τα κτίρια», λέει η μητέρα του μικρού κοριτσιού, Fatemah μιλώντας μέσω Skype, με την κόρη της να βρίσκεται στο πλευρό της, σε ένα αμυδρά φωτισμένο δωμάτιο στο σπίτι τους  στο Χαλέπι. Από έξω ακούγονται πυροβολισμοί.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 10 ημερών, οι βόμβες πέφτουν σαν βροχή πάνω στα ερείπια των πολιορκημένων ανατολικών προαστίων του Χαλεπίου. Μια αδυσώπητη σφαγή διαπράττεται από τις συριακές δυνάμεις του Ασάντ και τους Ρώσους συμμάχους με τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς να έχουν αφήσει πίσω εκατοντάδες νεκρούς και πάνω από 1.000 τραυματίες.  Την προηγούμενη εβδομάδα η Unicef ανακοίνωσε ότι περισσότερα από 100 παιδιά είχαν σκοτωθεί στη νέα πολιορκία του Χαλεπίου και ο αριθμός έχει από τότε αυξηθεί.

Η εκεχειρία μιας εβδομάδας που είχαν συμφωνήσει ΗΠΑ και Ρωσία, κατέρρευσε  πριν της ώρας της όταν κυβερνητικές δυνάμεις βομβάρδισαν ένα κόμβοι των Ηνωμένων Εθνών που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στο πολύπαθο Χαλέπι.  Από τότε βόμβες – βαρέλια αλλά και πυρά φωσφόρου και διασποράς πέφτουν πάνω από τη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας προκειμένου να αναγκάσουν τον άμαχο πληθυσμό να παραδοθεί, πριν ξεκινήσει χερσαία επέμβαση στην περιοχή.

Ads

Η Bana και η μητέρας της έχουν επιζήσει… μέχρι στιγμής και χρησιμοποιούν τα social media για να μεταδώσουν το χρονικό της ζωής τους υπό πολιορκία.

Μητέρα και κόρη έχουν ανοίξει λογαριασμό στο Twitter, τον @alabedbana, ο οποίος από τις 24 Σεπτεμβρίου έχει ήδη 4,000 followers. Το πρώτο tweet που η μικρή Bana ανέβασε, τα λέει όλα: «Χρειάζομαι ειρήνη». Μητέρα και κόρη ανεβάζουν στιγμιότυπα από τη ζωή τους κάτω από τη σκιά των βομβών και εικόνες από τη σφαγή στην πόλη τους, με λίγες αισιόδοξες εικόνες της Bana να ζωγραφίζει με τους φίλους της να διακόπτουν τη ροή ειδήσεων  τρόμου. Οι αναρτήσεις είναι στα βασικά αγγλικά ενός παιδιού που προσπαθεί να εκφράσει τα όσα ζει, ενώ της μητέρας της είναι πιο ρητορικές.

Δείτε τον λογαριασμο της:

Όταν ο Guardian ρωτά τη Fatemah γιατί αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να καταγράψει την καταστροφή γύρω της, εκείνη απαντά: «Γιατί η Bana με ρώτησε γιατί ο κόσμος δεν μας ακούει; Γιατί κανένας δεν μας βοηθάει;».

Η ζωή είναι πολύ δύσκολη για την οικογένεια τους. Στις αγορές δεν υπάρχουν συνήθως τρόφιμα. Τα καύσιμα είναι δυσεύρετα, όσο και απαραίτητα για να μπορέσουν να βάλουν σε λειτουργία τις γεννήτριες που ηλεκτροδοτούν το σπίτι τους. Έχουν ωστόσο καταφέρει να βρουν κάποια φωτοβολταϊκά και να έχουν ρεύμα. Η Bana και ο 5χρονος αδελφός της δεν πάνε πια στο σχολείο.

Η μητέρα αποφάσισε να μείνει με τα παιδιά της στο Χαλέπι, καθώς πίστευε ότι ο πόλεμος θα κρατούσε 1 με 2 χρόνια και επειδή η πόλη της ήταν ολόκληρος ο κόσμος της. «Δεν μπορείς να αποχωριστείς το δέρμα σου», λέει στην βρετανική εφημερίδα. «Εδώ έζησαν οι γονείς μας, εδώ είναι η χώρα μας, το σπίτι μας, εδώ αναπνέουμε», σημειώνει.

Δεν είναι όμως η κατάσταση στην πόλη που άλλαξε μόνο. Είναι και η ίδια η Bana που άλλαξε. Το μόνο που σχεδόν έχει δει στη ζωή της είναι ο πόλεμος. Θα ήθελε να έχει μια φυσιολογική ζωή όπως τα άλλα παιδιά, να βγαίνει και να παίζει έξω και να έχει τη δυνατότητα να πηγαίνει στο σχολείο. Τώρα το μόνο που μπορεί να κάνει για να νιώθει κι αυτή ότι μεγαλώνει φυσιολογικά είναι το να συναντιέται και να ζωγραφίζει με τους φίλους της από τη γειτονιά σε κάποιο σπίτι. «Είχαμε πολλά όνειρα για τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας», λέει η Fatemah. «Θέλουμε να είναι ασφαλή. Εμείς ζήσαμε ένα μέρος της ζωής μας ήδη, αλλά εκείνα δεν έχουν προλάβει», λέει. Όσον αφορά την πολιτική κατάσταση: «Νομίζουν ότι εμείς, οι πολιορκημένοι του Χαλεπίου είμαστε τρομοκράτες. Όπως βλέπεται είμαστε απλοί άνθρωποι. Είμαστε οι άνθρωποι που ζούμε στο Χαλεποί. Είμαστε οι άνθρωποι της Συρίας», τονίζει.

Και τι έχει να πει η 7χρονη Bana; «Είμαστε παιδιά. Αγαπάμε τη ζωή και θέλουμε όλος ο κόσμος να το ακούσει αυτό».