Δύο καθηγητές, που απολύθηκαν παράνομα με διάταγμα του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, συνεχίζουν επ ‘αόριστον την απεργία πείνας που έχουν ξεκινήσει, για να επιστρέψουν στις θέσεις τους. Ενώ η λαϊκή υποστήριξη για τους δύο απεργούς πείνας είναι μαζική, εκφράζονται κάποιες επιφυλάξεις …

Αν και τα μεγάλα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης σωπαίνουν, δύο άνθρωποι που πραγματοποιούν απεργία πείνας εδώ και σχεδόν τρεις μήνες, γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς στην Τουρκία. Ο λόγος για την κ. Νουριγιέ Γκιουλμέν και τον κ. Σεμίχ Οζακτσά.

Η τριανταπεντάχρονη Γκιουλμέν γεννήθηκε στην Κιουτάχεια της δυτικής Τουρκίας. Είναι  ακαδημαϊκός με ειδικότητα στη γερμανική λογοτεχνία και απολύθηκε στις 6 Ιανουαρίου από το Πανεπιστήμιο Osmangazi του Εσκισεχίρ, όπου δίδασκε. Παύθηκε από τα καθήκοντά της με διάταγμα, όπως περισσότεροι από εκατόν πενήντα χιλιάδες Τούρκοι δημόσιοι υπάλληλοι, που κατηγορήθηκαν δίχως αποδείξεις ότι «έχουν σχέσεις» είτε με την «Αδελφότητα Γκιουλέν» είτε με την «αυτονομιστική τρομοκρατική οργάνωση». Ο Φετουλάχ Γκιουλέν αποτελεί σύμφωνα με την κυβέρνηση, τον αρχιτέκτονα και κύριο υπεύθυνο του αποτυχημένου πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου, ενώ «αυτονομιστική τρομοκρατική οργάνωση» είναι η ονομασία που αποδίδεται επίσημα στο PKK, το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα.

Περιττό να αναφερθεί ότι δεν υπάρχει περιθώριο προσφυγής κατά των εν λόγω διαταγμάτων και ότι οι απολυθέντες στερούνται αυτόματα όλων των προσωπικών τους δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων αυτών της συνταξιοδότησης και της πρόσληψης στο δημόσιο τομέα. Τα θύματα χάνουν τη δουλειά τους χωρίς καμία διοικητική πειθαρχική ή ποινική έρευνα και δεν έχουν το δικαίωμα να υπερασπιστούν τον εαυτό της. Σε ορισμένες περιπτώσεις, κατάσχονται επίσης τα διαβατήρια και οι περιουσίες τους.

Η κ. Γκιουλμέν, η οποία έχει εκπονήσει μεταπτυχιακή διατριβή για το θρυλικό κομμουνιστή ποιητή Ναζίμ Χικμέτ κι έχει μεταφράσει στα τουρκικά, βιβλία του Φραντς Κάφκα και του Τόμας Μανν, είχε στο παρελθόν συλληφθεί, καταδικαστεί και φυλακιστεί για πολιτικό ακτιβισμό, αλλά αθωώθηκε από το δικαστήριο. Βρίσκεται εδώ και 192 ημέρες στην πλατεία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, στη οδό Yüksel, στην Άγκυρα, κρατώντας ένα πανό που γράφει, «Διεκδικώ τη δουλειά μου». Σήμερα, Σάββατο 20 Μαΐου, είναι η εβδομηκοστή τρίτη ημέρα της απεργίας πείνας που πραγματοποιεί.

Το ίδιο ισχύει και για τον εικοσιοκτάχρονο κ. Οζακτσά. Γεννημένος στο Εσκισεχίρ, ήταν δάσκαλος Δημοτικού σχολείου στο χωριό Μαρντίν της ανατολικής Τουρκίας και είχε ήδη απολυθεί άλλες δύο φορές στο παρελθόν για «πολιτικούς λόγους». Η σύζυγος του, Εσρά, επίσης.

Εκπροσωπώντας πλέον δημόσια τους δεκάδες χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους που έχουν χάσει τις δουλειές τους, οι δύο απεργοί πείνας -που βρίσκονται πια πολύ κοντά στο θάνατο- επιθυμούν να  προσελκύσουν την προσοχή της κοινής γνώμης και να επιτύχουν την ακύρωση των διαταγμάτων, ώστε όλοι οι απολυθέντες να επιστρέψουν στις θέσεις τους στα πανεπιστήμια, στα γυμνάσια και στα δημοτικά σχολεία ή γενικότερα στο δημόσιο τομέα της χώρας.

«Η κατάσταση της υγείας των δύο απεργών βρίσκεται πια σε κρίσιμο στάδιο», ανακοίνωσε την Πέμπτη, ο Ιατρικός Σύλλογος της Άγκυρας. Έχουν χάσει περίπου δεκαεπτά κιλά ο καθένας, «το ανοσοποιητικό τους σύστημα δε λειτουργεί πλέον κανονικά, ενώ εντοπίστηκαν προβλήματα και στο νευρικό τους σύστημα», αναφέρουν οι γιατροί.

Το γεγονός αποτέλεσε μεγάλο θέμα συζήτησης στην κοινή γνώμη. Ωστόσο, οι υποστηρικτές της κυβέρνησης σωπαίνουν και κλείνουν τα μάτια, εκτιμώντας ότι πρόκειται για «πολιτική δράση που υποστηρίζεται από τρομοκράτες». Με αυτή τη δικαιολογία, αντιτάσσονται έντονα στα αιτήματα των δύο απεργών.

Δεκάδες διαδηλώσεις αλληλεγγύης πραγματοποιήθηκαν σε ολόκληρη τη χώρα για να υποστηρίξουν τα αιτήματα των δύο απεργών. Εκατοντάδες άνθρωποι πηγαίνουν κάθε μέρα εκεί όπου φίλοι τους τραγουδούν, χορεύουν και οργανώνουν αυθόρμητα πολιτικές συναντήσεις. Η σατιρική εβδομαδιαία εφημερίδα Leman αφιέρωσε το εξώφυλλό της στους δύο απεργούς πείνας. Διάσημοι καλλιτέχνες όπως ο Ζουλφού Λιβανελι και η Σεζέν Ακσού εξέφρασαν την υποστήριξή τους.

Πολλοί αριστεροί διανοούμενοι όμως διαφωνούν, ξεκινώντας από την καθηγήτρια Σεμπνέμ Κορούρ Φιντσαντσί, Πρόεδρο του Ιδρύματος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η οποία δήλωσε ότι δεν είναι σύμφωνη με αυτή τη μορφή αγώνα και κάλεσε τους δύο απεργούς πείνας να σταματήσουν το συντομότερο δυνατόν. «Εμείς, από το κίνημα “Πανεπιστημιακοί για την Ειρήνη”, είμαστε διατεθειμένοι να τους αντικαθιστούμε εκ περιτροπής και να συνεχίσουμε τον αγώνα στη θέση τους», πρόσθεσε. Η πρόταση αυτή απορρίφθηκε από τους απεργούς. Ο ποιητής Ακίφ Κουρτουλούς, καθώς και η κ Εσρά Ασράν, ειδική των μέσων ενημέρωσης, δήλωσαν ότι υποστηρίζουν τη δράση των δύο εκπαιδευτικών καθεαυτή, αλλά είναι αντίθετοι με τη μέθοδό τους. Η Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, κ. Μπανού Μπουργκού, τέλος, έκανε λόγο για «νεκροπολιτική». Όλοι οι παραπάνω εξέφρασαν το φόβο ότι αν συνεχίσουν, οι δύο απεργοί θα πεθάνουν μέσα στις επόμενες ημέρες.

Απαντώντας σε ερώτηση μελών της αντιπολίτευσης για το θέμα, ο Τούρκος πρωθυπουργός, ομολόγησε ότι «δεν ήταν ενήμερος για το πρόβλημα» και δεν υποσχέθηκε τίποτα που να δείχνει ότι προτίθεται να δώσει λύση σ’ αυτή την τραγωδία.