Το χωριό του όλοι μαζί είναι ο τίτλος του παραμυθιού του Σωκράτη Ματζουράνη , που βρήκε το δρόμο προς την πραγματικότητα μέσα από το δίκτυο. “Το Χωριό του όλοι μαζί” που περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της τοπικής κοινωνίας της Λέσβου και αποτελεί πρότυπο προς μίμηση και για τον τρόπο που ασκεί πίεση στις αρχές και για τη μεγάλη και πλατιά εθελοντική του δράση. Της Φωτεινής Λαμπρίδη.

Ads

 
Αποτελείται από 45 ΜΚΟ και πολλούς ανεξάρτητους πολίτες και αρχικά δημιουργήθηκε με σκοπό να λειτουργήσει ως δίκτυο αλληλεγγύης μεταξύ των νησιωτών. Οταν προέκυψε το μεταναστευτικό πρόβλημα, δημιούργησε έναν ανοιχτό χώρο φιλοξενίας που στηρίχθηκε από τους εθελοντές. “Ήταν τόσοι πολλοί αυτοί που έσπευσαν να βοηθήσουν τους μετανάστες που πραγματικά εντυπωσιαστήκαμε “ λέει η Εφη Λατσούδη
 
Πώς όμως εξηγείται αυτή η σχεδόν καθολική συμμετοχή της κοινωνίας της Μυτιλήνης; “Δεν ξέρω αν μπορώ να το ερμηνεύσω ακριβώς… κι εμείς έχουμε ακόμα την απορία. Ίσως επειδή είχαμε από πριν μια εμπειρία σε σχέση με το προσφυγικό με αφορμή το αίτημα για το κλείσιμο του κέντρου κράτησης της Παγανής που ήταν και η αιτία για διεθνή κατακραυγή. Αλλά τότε είμασταν μια μικρή ομάδα, “καθαρή” πολιτικά αλλά χωρίς την κοινωνία σε πλήρη συμμετοχή. Τώρα συμμετέχουν όλοι, μαζί και η εκκλησία με φωτεινούς εκπροσώπους της και με σαφή θέση απέναντι στη Χρυσή Αυγή και τα ρατσιστικά χτυπήματα. Είναι τέτοια η συμμετοχή του κόσμου που αγκάλιασε με κάθε τρόπο τους πρόσφυγες, ωστε κάθε προσπάθεια της ΧΑ να βρει έδαφος εδώ έπεσε στο κενό. Σταμάτησαν να χτυπουν, δεν άνοιξαν γραφεία”
 
Μία ρατσιστική επίθεση στάθηκε η αφορμή να συσπειρώσει ακόμα περισσότερο την τοπική κοινωνία στο πλευρό των προσφύγων. “Τον Νοέμβριο υπήρχαν στο λιμάνι 28 άτομα αφημένα, ανάμεσά τους δύο έγκυες γυναίκες μία εκ των οποίων την μεταφέραμε στο νοσοκομείο όπου ανακαλύψαμε ότι κινδύνευε να χάσει το παιδί γιατί είχε πρόβλημα με τον αιματοκρίτη της. Το επόμενο πρωί η δεύτερη έγκυος μας είπε ότι δέχτηκαν ρατσιστικό χτύπημα μάλιστα την ίδια την είχαν χτυπήσει στο κεφάλι. Αυτό αναστάτωσε τον κόσμο. Μετά από μία βδομάδα είχαμε 60 άτομα μεσα στο κρύο έξω από το Δημοτικό θέατρο. Αμέσως έσπευσε ο κόσμος να φέρει φαγητά και κουβέρτες. Κατόπιν δημιουργήσαμε τον χώρο και οι εθελοντές πολλαπλασιάστηκαν”, λέει η Εφη Λατσούδη.
 
Σήμερα δεν λειτουργεί ο χώρος φιλοξενείας μεταναστών του δικτύου. Όσοι μετανάστες φιλοξενούνταν εκεί μεταφέρθηκαν στα αστυνομικά τμήματα, ανάμεσά τους έγκυες και παιδιά σε χώρους απολύτως ακατάλληλους. Ζητήθηκε προφορικά από την αστυνομία να μην τους φιλοξενήσουν ξανά. Ωστόσο οι κάτοικοι του νησιού συνεχίζουν να μαγειρεύουν για αυτούς και να μεταφέρουν το φαγητό στα τμήματα, αν και πρόσφατα οι αρχές τους το απαγόρευσαν και αυτό.
 
Αντί να υποστηρίξουν την πρωτοβουλία, οι αρχές μοιάζουν να δυσπιστούν με το παράδειγμα των κατοίκων της Λέσβου που επιμένουν στο στοιχειώδες, να μην δέχονται να κλείσουν τα μάτια στην τραγωδία που συντελείται καθημερινά, να απαιτούν από την πολιτεία να δώσει ανθρώπινη λύση ενώ παράλληλα σπεύδουν οι ίδιοι να δώσουν μαθήματα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. Ζητούν έναν ανοιχτό αξιοπρεπή χώρο φιλοξενείας. “Είναι εφικτό” λέει η Εφη Λατσούδη αν απελευθερωθούν τα ευρωπαικά κονδύλια, εμείς κρατήσαμε για έναν μήνα μόνοι μας ανοιχτό τον χώρο”
 
Στην τελευταία ανακοίνωση του μπλογκ τους το μήνυμα είναι σαφές:
 
Με δεδομενο ότι όλοι οι μετανάστες-πρόσφυγες που διέμεναν στο ΠΙΚΠΑ, συνελήφθησαν από την αστυνομία, κρατήθηκαν στα κρατητήρια και εφοδιάστηκαν τα υπηρεσιακά σημειώματα με ταχύρρυθμες διαδικασίες, το ΠΙΚΠΑ δεν φιλοξενεί αυτή την στιγμή μετανάστες.
 
Στην Λέσβο έχει δημιουργηθεί ένα κύμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης που δεν σβήνει εύκολα. Η κοινωνία της Λέσβου έδειξε ότι μπορεί να διεκδικεί και να πετυχαίνει λύσεις που θεωρούνται ακατόρθωτες και αυτό θα συνεχίσει να κάνει.
 
Όλοι μαζί πετύχαμε να ενεργοποιήσει η αστυνομία (ελπίζουμε όχι προσωρινά) ταχύρρυθμες διαδικασίες, κάτι που αποτελούσε κύριο αίτημά μας προς τις αρχές. Θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε δίπλα στους πρόσφυγες, να αγωνιζόμαστε για ανθρώπινες συνθήκες υποδοχής και θα εναντιωθούμε σε οποιεσδήποτε πρακτικές εξαθλίωσης και απάνθρωπης κράτησής τους. Η κοινωνία του νησιού μας δεν θα ανεχτεί ξανά, πρόσφυγες στους δρόμους.