Ξανακούστηκαν τις περασμένες μέρες, όπως κάθε χρόνο, οι φωνές των απολογητών της χούντας που επιμένουν να δυσφημούν την εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973 και να δικαιώνουν την αιματηρή καταστολή της.

Διαβάσαμε πάλι τα περί ανυπαρξίας νεκρών, περί συνωμοσίας Ιωαννίδη, περί αφελών που παρασύρθηκαν και τυχοδιωκτών που τους εκμεταλλεύτηκαν. Αυτή τη φορά, δίπλα στους αναμενόμενους νοσταλγούς της χούντας δεν δίστασαν να τοποθετηθούν και κάποιοι αυτοτοποθετούμενοι στη δημοκρατική παράταξη που επιδίδονται συστηματικά στην αναθεώρηση της ιστορίας, πιστεύοντας ότι μ’ αυτό τον τρόπο θα δικαιολογήσουν τις προσωπικές τους πολιτικές ακροβασίες.

Για κακή τύχη όλων αυτών των όψιμων «αναλυτών», διαθέτουμε ένα σημαντικό ντοκουμέντο για την ιστορία της εξέγερσης, το υλικό από τη δίκη των υπευθύνων που διεξάχθηκε σε αίθουσα των Φυλακών Κορυδαλλού (16.10.-30.12.1975).

Τα μικρά αποσπάσματα από τις απολογίες των ίδιων των κατηγορουμένων, όσο κι αν επιχειρεί καθένας να σώσει τον εαυτό του, αποκαθιστούν πλήρως την αλήθεια: Επιβεβαιώνουν ότι η επέμβαση των στρατιωτικών μονάδων και των αρμάτων ήταν προσωπική απόφαση του δικτάτορα Παπαδόπουλου.

Η εισβολή του τανκ έγινε με διαταγή της στρατιωτικής ιεραρχίας (από τον διοικητή της ΑΣΔΕΝ στον συνταγματάρχη Γιοβάνη και απ’ αυτόν στον επικεφαλής του τανκ Γιοβάνη). Οι εισβολείς γνώριζαν την ύπαρξη νεκρών και αδιαφορούσαν για τις συνέπειες. Και βέβαια οι έγκλειστοι ήσαν άοπλοι ενώ οι δυνάμεις καταστολής είχαν εντολή να πυροβολούν.

Πιο αναλυτικά:

Ποιος έδωσε τη διαταγή της επέμβασης;
Τεκμήριο 1

Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος παραδέχεται ότι όλα έγιναν με δικές του διαταγές: «Εγώ απεφάσισα την ενίσχυση των αστυνομικών δυνάμεων διά τμημάτων στρατού, όταν αι αστυνομικαί δυνάμεις απώλεσαν την ικανότητα να επιβάλουν την τάξιν. Εγώ απεφάσισα την επέμβασιν διά την εκκένωσιν του Πολυτεχνείου και διά την εξαφάνισιν του πυρήνος, της εστίας της όλης αναταραχής».

Πώς δόθηκε η εντολή στο άρμα;
Τεκμήριο 2

Ο συνταγματάρχης Θρασύβουλος Γιοβάνης παραδέχεται ότι αυτός διέταξε τον Γουνελά: «Οταν έδωσε την εντολή στον κ. Γουνελά, ήμουν στη νησίδα».

Τεκμήριο 3

Ο επικεφαλής του άρματος Μιχαήλ Γουνελάς επιεβαιώνει ότι του έδωσε εντολή ο Γιοβάνης, αλλά αναφέρει ότι η διαταγή ήρθε από την ΑΣΔΕΝ: «Πιστεύω ότι είχε δοθεί εντολή από τους προϊσταμένους του. Προϊστάμενος εις την προκειμένην περίπτωσιν ήτο η ΑΣΔΕΝ. Ετσι μου είπε εξάλλου και εις τον χώρον του Πολυτεχνείου».

Τεκμήριο 4

Ο διοικητής της ΑΣΔΕΝ Κωνσταντίνος Μαυροειδής επιβεβαιώνει, λέγοντας ότι αν δεν μπορούσαν με «κλειδί» θα έπρεπε να χρησιμοποιήσουν το τανκ: «Είχα πει [στον Γιοβάνη] να ανοίξει τις τρεις πόρτες του Πολυτεχνείου, κατά τον προσφορώτερον τρόπον. Να βάλει κλειδί, να ανοίξει την πόρτα, να βάλει και το άρμα αν χρειαστεί».

Υπήρχαν τότε νεκροί;
Τεκμήριο 5

Ο Γουνελάς παραδέχεται όχι μόνο ότι με την εισβολή του τανκ μπορεί να υπήρχαν θύματα, αλλά και ότι τότε γνώριζαν ότι υπήρχαν νεκροί: «Οταν με ρωτήσανε αν το άρμα μπορεί να ρίξει την πύλην, τους λέω ότι το άρμα μπορεί, αλλά μήπως προκληθούν θύματα. Και μάλιστα μου λέει ο αστυνομικός διευθυντής που ήταν εκεί ότι θύματα δυστυχώς έχουν ήδη δημιουργηθεί. Εννοώντας προφανώς τους νεκρούς οι οποίοι είχαν φονευθεί προ της… Εγώ έμαθα εκεί έξω από αστυφύλακες ότι υπήρχαν νεκροί. Τώρα πού, πώς και υπό ποίας συνθήκας, δεν το ξέρω».

Ποιος είχε όπλα και ποιος όχι;
Τεκμήριο 6

Ο Γουνελάς ομολογεί ότι αντιμετώπιζαν τους φοιτητές ως ενόπλους: «Σήμερα γνωρίζουμε βέβαια ότι οι φοιτηταί ήσαν άοπλοι, αλλά τότε δεν το ξέραμε».

Τεκμήριο 7

Ο αστυνομικός διευθυντής Λουκάς Χριστολουκάς περιγράφει το πώς έστελναν πολεμοφόδια στο υπουργείο Δημοσίας Τάξεως και πώς συνεργάστηκε η Αστυνομία με τον Στρατό: «Η Ασφάλεια μας ανέφερε ότι το υπουργείον Δημοσίας Τάξεως εζήτησε από αυτούς την αποστολή πυρομαχικών διότι εστερούντο τοιούτων. […] Οταν η αύρα έφτασεν εις τον Σταθμόν Πρώτων Βοηθειών έπαθε βλάβη, χάλασε. […] Τότε είπα εις τους αστυφύλακας που ήσαν μέσα εις το λεωφορείον να βγάλουν τα αυτόματά τους έξω από τα παράθυρα, εν είδει απειλής, για να μην πλησιάσουν το αυτοκίνητον οι διαδηλωταί. Αυτό και εγένετο και η ενέργεια υπήρξεν επιτυχής διότι ουδεμία επίθεσις εξεδηλώθη κατά των αστυνομικών. Εφτασαν εκεί τα πυρομαχικά και παρεδόθησαν. Ησαν 2.000 φυσίγγια Τόμσον και μακρυκάννων όπλων. Ο κ. Δασκαλόπουλος μου ανακοίνωσε τότε ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απεφάσισε την επέμβαση του Στρατού. Πράγματα, στις 1.20 περίπου ώρα έφτασαν τέσσερα τανκς. Ηρθα σε επαφή με τον επικεφαλής και τοποθέτησα πίσω από τα τανκς εις κάλυψιν τους αστυφύλακες. Και οδηγήσαμε τα τανκς διά της οδού Πατησίων προς το Πολυτεχνείον». 

Πώς έγινε η εισβολή;
Τεκμήριο 8

Ο Χριστολουκάς περιγράφει: «Δίπλα εις το άρμα ήταν ένας ίλαρχος ή ταγματάρχης. Τον άκουσα να λέει: “Τσογλάνια, ρεζιλεύετε το στράτευμα. Μέσα”. Και έδωσε την εντολή να κινηθεί το τανκ. Το τανκ άρχισε να κινείται σιγά, και γύρισα το χέρι μου και έκανα την κίνηση να σταματήσει, αλλά ήτο πλέον αργά».

Τεκμήριο 9

Πάλι ο Χριστολουκάς: «Το τανκ, όταν έφτασε στην πόρτα, εφουλάρισε που λένε, εμαρσάρισε, και αμέσως την έσπρωξε με πιο μεγάλη δύναμη. Η πόρτα υποχώρησε. Μαζί με αυτήν υποχώρησαν και οι κίονες».

Τεκμήριο 10

Παρών ήταν ο αδελφός του δικτάτορα και γεν. γραμμ. του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως Χαράλαμπος Παπαδόπουλος. Διηγείται ο Γιοβάνης: «Ηταν παρών… Του είπαμε ότι αποφασίσαμε να ανοίξουμε την πόρτα [με το τανκ] ως έμβολον… Δεν μας είπε τίποτα απολύτως». 

Πώς κηρύχθηκε ο στρατιωτικός νόμος;
Τεκμήριο 11

Απολογείται ο Παπαδόπουλος: «Εγώ κύριοι δικασταί απεφάσισα την κήρυξιν του στρατιωτικού νόμου. Εγώ διέταξα την χρησιμοποίησιν και των στρατιωτικών τμημάτων, εφόσον απαιτείται διά την βοήθειαν των αστυνομικών, διά την επιβολήν της τάξεως και του νόμου».

Από τους αναφερόμενους δράστες, ο Παπαδόπουλος και ο Μαυροειδής καταδικάστηκαν σε 25  χρόνια, ο Χριστολουκάς σε 3,5 χρόνια, ο Γιοβάνης και ο Γουνελάς σε 18 μήνες.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών