Συνέχεια στην κόντρα που ξέσπασε μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και των «Νέων» με αφορμή το σκίτσο του Δημήτρη Χατζόπουλου στην εφημερίδα του Συγκροτήματος Λαμπράκη το οποίο λοιδορούσε την βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Ζωή Κωνσταντοπούλου, καθώς και τη Ραχήλ Μακρή των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Πριν δυο ημέρες με ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε την εφημερίδα «Τα Νέα» για «σεξιστική χυδαιότητα, σπέκουλα και λάσπη» αναφερόμενος πάντως και στο ρεπορτάζ που φιλοξενούσε η εφημερίδα για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κριτική άσκησαν και αρθρογράφοι της Αυγής. Σήμερα Τα «Νέα» σηκώνουν το γάντι. «Βοήθεια! Λογοκρισία. Το σόου της Ζωής Κωνσταντοπούλου και το δικαίωμα στη σάτιρα. Τα Νέα, και γιατί κιτρίνισε η Αυγή» είναι ο πρωτοσέλιδος τίτλος της εφημερίδας. Ο καθηγητής Γιώργος Πλειός μιλώντας στο tvxs.gr σχολίασε ότι δεν πρόκειται περί αισθητικού αλλά πολιτικού ζητήματος καθώς νομιμοποιεί την λογική απαξίωσης της πολιτικής. 

Ads

Σήμερα, στις εσωτερικές σελίδες, η εφημερίδα του Συγκροτήματος Λαμπράκη αφιερώνει στο θέμα ένα τετρασέλιδο, όπου μεταξύ άλλων φιλοξενεί άρθρα του Μιχάλη Μήτσου, της Μαρίας Χούκλη, του Σταύρου Τσακυράκη και του Ανδρέα Πετρουλάκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε «εμετικό» το σκίτσο κάνοντας επιπλέον λόγο για «ρεπορτάζ» αναφορικά με τη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, που ξεπερνά κάθε όριο «δημοσιογραφικής δεοντολογίας», καθώς παραλείπει επίσημες ανακοινώσεις, δηλώσεις στελεχών και χρεώνει στον Αλέξη Τσίπρα τη δήλωση: «αλλιώς μιλάμε στο εξωτερικό, αλλιώς σε μια συγκέντρωση». 

«Σε αήθη επίθεση κατά της ελευθερίας του Τύπου προχώρησε χθες η εφημερίδα «Αυγή». Με αφορμή ένα σκίτσο του Δημήτρη Χαντζόπουλου, το οποίο η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να χαρακτηρίσει «σεξιστικό» επειδή αφορούσε το επικοινωνιακό «σόου» που έστησαν στην πύλη του Ραδιομεγάρου η Ζωή Κωνσταντοπούλου και η Ραχήλ Μακρή, η «Αυγή» ξεκίνησε εκστρατεία κατά των «ΝΕΩΝ» με τίτλο «Η διαπλοκή χτυπάει… κίτρινο» αναφέρει το σχετικό άρθρο των Νέων.

^{Διαβάστε δυο απόψεις για το θέμα:
Περί γελοίου και σοβαρού. Της Μαρίας Χούκλη
Βοήθειααα! Η ΑΥΓΗ λογοκρίνει τα ΝΕΑ. Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη}

Τα Νέα υποστηρίζουν ότι «προφανής είναι ο στόχος της κομματικής εφημερίδας – η φρασεολογία της οποίας υιοθετήθηκε μάλιστα από την (κατά τα άλλα εκπρόσωπο των δημοσιογράφων) Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών – που έχει να κάνει με την προσπάθεια εκφοβισμού των «ΝΕΩΝ» ώστε να σταματήσουν την τεκμηριωμένη κριτική σε πράξεις και παραλείψεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης».

«Πρόκειται άλλωστε για συνταγή η οποία έχει προταθεί από δημοσκόπους και έχει πλήρως υιοθετηθεί από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, που μετά το φιάσκο της πρότασης μομφής, όπως και του αυτοεξευτελισμού της Ζωής Κωνσταντοπούλου στο Ραδιομέγαρο, αναζητεί εχθρούς – φαντάσματα προκειμένου να δικαιολογηθεί στο κομματικό της ακροατήριο» αναφέρει το δημοσίευμα και προσθέτει ότι «Η Αυγή εγκαινιάζει μια πολύ επικίνδυνη τακτική για τα δημοσιογραφικά ήθη της χώρας, μια και θέλει να επιβάλει λογοκρισία σε διακεκριμένους δημοσιογράφους και γελοιογράφους. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, από την πλευρά της, συνεχίζει τη γραμμή της επιλεκτικής συκοφάντησης των αντιπάλων της – όπως συνέβη με τον Βαγγέλη Βενιζέλο – χωρίς να απαντά σε εύλογα ερωτήματα για τη σχέση της με οργανωμένα συμφέροντα. Το ίδιο συνέβη άλλωστε και χθες στη Βουλή με πρωταγωνίστρια την κυρία Κωνσταντοπούλου, η οποία επιτέθηκε στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, αλλά σιώπησε όταν εκείνος την κατηγόρησε για εκπροσώπηση τραπεζικών συμφερόντων».

Σε έτερο άρθρο με τίτλο «Το λάτιν σχέδιο για την άλωση των ΜΜΕ», τα Νέα αναφέρουν: «Το ζόρι του ΣΥΡΙΖΑ με τη διαπλοκή δεν είναι ούτε καινούργιο, ούτε τυχαίο, ούτε ανιδιοτελές. Υπηρετεί ένα σχέδιο ελέγχου του Τύπου, το οποίο ξετυλίγεται απροκάλυπτα, αν και άγαρμπα, την τελευταία διετία. Καταρχήν, η θεωρία ενός υποτιθέμενου «αμαρτωλού τριγώνου» κυβέρνησης, τραπεζών και μέσων ενημέρωσης που επανέφερε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ την Κυριακή στη Βουλή δεν είναι παρά κακοχωνεμένη ανακύκλωση ανάλογων δοξασιών που διακινούσε ή άκρα Αριστερά στη Λατινική Αμερική πριν από 15-20 χρόνια. Πριν δηλαδή διάφοροι αμφίβολης δημοκρατικότητας ηγέτες (συνήθως της αρεσκείας του ΣΥΡΙΖΑ…) αναρριχηθούν στην εξουσία και στραφούν ανοιχτά και ανενδοίαστα κατά της ελευθερίας του Τύπου. Τα παραδείγματα στη Βενεζουέλα, στην Αργεντινή, στον Ισημερινό, στο Περού, στη Βολιβία είναι αναρίθμητα. Και επικίνδυνα».

«Όπως στη Λατινική Αμερική του Τσάβες, έτσι και στην Ελλάδα του Τσίπρα η «διαπλοκή» δεν είναι τελικά παρά το πρόσχημα του ελέγχου. (…)Η επίθεση στον Τύπο φαίνεται να αποτελεί πλέον κεντρική πολιτική επιλογή του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εξαιρούνται, φυσικά, όσα παντελώς αναξιόπιστα μέσα ανακαλύπτουν κάθε τρεις και λίγο «μυστικές δημοσκοπήσεις» με τον κ. Τσίπρα να προηγείται και εφευρίσκουν σχέδιο απαξίωσής του!» επισημαίνουν Τα Νέα.

«Οι σύμβουλοι αυτοί του προέδρου, που δραστηριοποιούνται και επαγγελματικά στον χώρο των δημοσκοπήσεων, θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πολιτικό συμφέρον να απαξιώσει τηλεοπτικούς σταθμούς, εφημερίδες και προσωπικά δημοσιογράφους. Και ταυτοχρόνως να επιδιώξει τη δημιουργία ενός «φιλικού και ελεγχόμενου δημοσιογραφικού κυκλώματος» στον Τύπο, στην τηλεόραση και στο Διαδίκτυο, το οποίο θα μεθοδεύει την αποδυνάμωση του παραδοσιακού Τύπου στο όνομα της «μάχης με τη διαπλοκή». Ήδη στοχευμένες και συνεχείς τέτοιες προσπάθειες εκδηλώνονται από ιστότοπους ή μέσα ενημέρωσης (ευτυχώς, περιθωριακά…) που πρόσκεινται ή και χρηματοδοτούνται από την αξιωματική αντιπολίτευση. Αλλά και από έναν δημοσιογραφικό υπόκοσμο που για λόγους καθαρής σκοπιμότητας επέλεξε να συμπλεύσει μαζί τους» σημειώνεται μεταξύ άλλων στο άρθρο.

Για το θέμα Τα Νέα φιλοξενούν και τέσσερις αρθρογράφους.

Η Μαρία Χούκλη γράφει μεταξύ άλλων: «ΣΟΒΑΡΟ: Η αντίδραση ενός κόμματος – όσο σφοδρή κι αν είναι και πρέπει να είναι – για να υπερασπιστεί όλα τα παραπάνω και να καταγγείλει τις σεξιστικές επιθέσεις, όχι μόνο κατά μελών του, αλλά τις διακρίσεις γενικώς εναντίον όποιου στρέφονται. ΓΕΛΟΙΟ: Να «πυροβολείται» ο πιανίστας γιατί δεν μας αρέσει η μουσική που παίζει. Να κατακεραυνώνεται η ελευθερία του σκιτσογράφου να είναι όσο αιρετικός θέλει, ακόμη και όταν το σκαρίφημά του τον αδικεί».

«Πολλοί Έλληνες γελοιογράφοι (οι Ευρωπαίοι περισσότερο) χρησιμοποιούν τον σεξουαλικό συμβολισμό στη δουλειά τους. Είναι από τα αναγκαία στερεότυπα που χρησιμοποιούμε όλοι μας προκειμένου να πατήσουμε σε σταθερό έδαφος για να κάνουμε την ανατροπή. Όπως, π.χ., βάζουμε μία νοικοκυρά με φακιόλι και ποδιά, ενώ ξέρουμε ότι πια όλες φορούν φόρμες. Ή παριστάνουμε τον Έλληνα με φέσι ενώ έχει χρόνια να βάλει. Η δύναμη της εικόνας που έχουμε όλοι στο μυαλό μας είναι αναντικατάστατη. Έτσι και ο πολιτικός έρωτας, το πολιτικό ξεγύμνωμα, το πολιτικό στριπτίζ, ο πολιτικός βιασμός, βασίζονται στην κοινής λήψεως εικόνα για να στηθεί το πολιτικό σχόλιο» σημειώνει ο Ανδρέας Πετρουλάκης.

«Αναρωτιέμαι πώς θα αντιδρούσε ο μακαρίτης ο Ρεζέρ αν του έλεγε η γαλλική Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών ότι πρέπει να σκιτσάρει το Μεγάλο Ρεμάλι «αποφεύγοντας τη χυδαιογραφία, τη χυδαιολογία και τη γλωσσική βαρβαρότητα». Αναρωτιέμαι πώς θα αντιδρούσε ο βρετανός «σκιτσογράφος της χρονιάς», ο Πίτερ Μπρουκς των «Τάιμς», αν του επισήμαινε η αντίστοιχη Ομοσπονδία πως το να απεικονίζει τη Μέρκελ φορώντας καυτό μπικίνι με τη γερμανική σημαία και επιδεικνύοντας τα οπίσθιά της συνιστά «σεξιστική χυδαιότητα». Θα γελούσαν τρανταχτά, υποθέτω. Και θα συνέχιζαν να κάνουν τη δουλειά τους με ακόμη μεγαλύτερο κέφι» γράφει ο Μιχάλης Μητσός.
 
«Η κατηγορία για σεξισμό χτυπά πράγματι ευαίσθητες χορδές. Αρκεί βεβαίως να είναι στοιχειωδώς ειλικρινής και αμφιβάλλω αν είναι όταν γίνεται για πολιτικές εντυπώσεις. Η κομματική ανακοίνωση με την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει «σεξιστική χυδαιότητα» μοιάζει περισσότερο ως αντιπερασπισμός στην απίστευτη συμπεριφορά των δυο βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ παρά σαν ιδεολογική μάχη. Σε κάθε περίπτωση η πολιτική ορθότητα δεν ταιριάζει στις γελοιογραφίες» σημειώνει ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Σταύρος Τσακυράκης.

Δηλώσεις για το θέμα έκανε και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Πέτρος Τατσόπουλος. «Θυμίζω μονάχα ότι όλη την περίοδο της τρικομματικής κυβέρνησης, ο Χατζόπουλος σε μια σειρά από σκίτσα παρουσίαζε τους τρεις εταίρους ως ένα ιψενικό ερωτικό τρίγωνο που έφτανε με καβγάδες στην κρεβατοκάμαρα, ποιος θα κυριαρχούσε επί του άλλου. Δεν είδα τώρα να βγάλουν ανακοινώσεις ούτε η ΔΗΜΑΡ ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η Ν.Δ., που θα έπρεπε να βγάζουν ανακοινώσεις κάθε μέρα… Είχε κάνει προσομοίωση πάλι του πανεπιστημίου με μπορντέλο και του είχε κάνει και μήνυση ο πρύτανης, αν θυμάμαι καλά» υποστήριξε. «Ε, ή δεχόμαστε το χιούμορ ότι είναι μια ζώνη που έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση ταυτόχρονα να τους περνάει όλους και να ασχολείται με όλους, με την ίδια ωμότητα μερικές φορές και την ίδια δικαιοσύνη απέναντι σε όλους ή αρχίζουμε και λέμε όλα αυτά, τα οποία εγώ τα βρήκα πολύ σοσιαλρεαλιστικά για το γούστο μου. Ότι θα πρέπει να είναι πάντα με την πλευρά του αδικημένου και άλλα τέτοια που διάβασα στην «Αυγή». Δεν λέω ότι πρέπει να είναι στο απυρόβλητο η ίδια η γελοιογραφία ή η σκιτσογραφία. Αλλά το να είμαι ένα κόμμα και να βγάζω ανακοινώσεις και να στοχοποιώ ένα σκιτσογράφο ως σεξιστή; Μη ορθά πολιτικά σχόλια κάνουν όλοι… Ή θα πρέπει όλους να τους κρίνουμε το ίδιο ή με δύο μέτρα και σταθμά».

Το σκίτσο αυτό «νομιμοποιεί την λογική της Χρυσής Αυγής – την λογική ότι η πολιτική είναι πόρνη. Δεν είναι αισθητικό το πρόβλημα αλλά πολιτικό», δηλώνει στο tvxs.gr ο Γιώργος Πλειός, καθηγητής Κοινωνικής και Πολιτικής Ανάλυσης της Επικοινωνίας στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Συμπληρώνει, βέβαια, ότι «από εκεί και πέρα δεν είναι δουλειά των κομμάτων να βγάζουν ανακοινώσεις για τα άρθρα και τις γελοιογραφίες των εφημερίδων ή τις εκπομπές των τηλεοπτικών σταθμών».