Επισήμως η αντιπολίτευση δεν προσπάθησε να κάνει αντιπολίτευση πάνω στα συντρίμμια και τους νεκρούς της δυτικής Αττικής, για προφανείς λόγους.

Αυτό το ανέλαβαν τα αντικυβερνητικά ΜΜΕ με τη συνήθη πρακτική των fake news όπως με τη δήθεν μελέτη «στα συρτάρια» της Δούρου και άλλα αναγνώσματα.

Ο στόχος ήταν διττός, καθώς με την επίθεση στην κυβέρνηση επιχείρησαν να συγκαλύψουν τη χρεοκοπία ενός χωροταξικού μοντέλου, που ξεκίνησε από τη δικτατορία του Μεταξά και έφτασε μέχρι τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις.

Οι φράσεις κλισέ για τη «φύση που εκδικείται»  περιγράφουν μέρος μόνο του προβλήματος, που είναι κυρίως πολιτικό και αφορά στο φαύλο και πελατειακό σύστημα με το οποίο το παλιό πολιτικό σύστημα και οι παράγοντες τους ισοπέδωσαν το περιβάλλον, μπάζωσαν ποτάμια και ρέματα και επέκτειναν άναρχα και καταστροφικά αστικές περιοχές μαζί με βιομηχανικές χρήσεις!

Παρά την προσπάθεια μετακύλησης των ευθυνών (ίσως το χρεώσουν σε έναν ακόμη Κώστα) οι πολιτικές και ποινικές ευθύνες υπάρχουν, είναι συγκεκριμένες και η τραγωδία ήρθε νομοτελειακά. Οι παρεμβάσεις για την αποκατάσταση, σε αυτό το μέγεθος, απαιτούν τεράστιους πόρους αλλά και μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο. 

Όμως η κυβέρνηση, έχοντας την τυπική και ηθική νομιμοποίηση, είναι υποχρεωμένη να ξηλώσει ό,τι αυθαίρετο και παράνομο υπάρχει και να προχωρήσει στην άμεση αποζημίωση των πληγέντων. Παράλληλα θα πρέπει να καταρτίσει ένα σύγχρονο χωροταξικό σχέδιο. Αυτό που υπήρχε, ήταν απλώς για τη βιτρίνα.