H λειτουργία μιας πλατφόρμας μίσθωσης οχημάτων μέσω εφαρμογής  διαμοιρασμού που επιδρά στον έλεγχο της ποιότητας των υπηρεσιών θα ήταν, με όρους «αγοράς», μια καινοτομία που θα βελτίωνε  τον ανταγωνισμό. Θα ήταν … Αλλά η Uber δεν ανήκει στην «κοινωνία διαμοιρασμού» και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με μια σημαντική απόφαση, την υποχρεώνει να συμμορφωθεί με το πλαίσιο των μεταφορών.

Η απόφαση ήταν περίπου αυτονόητη αφού όταν μισθώνεται ένα όχημα  ασκεί μεταφορικό έργο και όχι ηλεκτρονική υπηρεσία, όπως ισχυρίζεται η πλατφόρμα. Όμως η Νέα Δημοκρατία από την πρώτη στιγμή που η κυβέρνηση έθεσε περιορισμούς στην UBER, πήρε ανοιχτά το μέρος της ! Η κριτική της πήρε τη μορφή ολομέτωπης επίθεσης εν μέσω φημών ότι ακόμη και το ΔΝΤ πίεζε υπέρ της πλατφόρμας.

Ήταν άλλη μια ανεξήγητα λανθασμένη επιλογή ​​αλλά και καταδικασμένη να διαψευστεί αφού η μία μετά την άλλη οι ευρωπαϊκές χώρες περιορίζουν ή επιβάλουν κυρώσεις στην UBER όπως έκανε και η κυβέρνηση​. Δεν είναι μια απλή νομική υπόθεση αλλά ένα πολύ ουσιαστικό πολιτικό ζήτημα καθώς πέρα από το γεγονός ότι ελέγχεται για μια σειρά από παραβάσεις,  η  UBER απορροφά πόρους από τις κοινωνίες της Ευρώπης και τις μεταφέρει  σε φορολογικούς παραδείσους.

Οι «φιλελεύθερες» κορώνες στελεχών της αντιπολίτευσης, εν γνώσει ότι η πλατφόρμα είναι υπό διωγμό σε όλη την Ευρώπη, διαψεύστηκαν πολύ γρήγορα, τόσο σε επίπεδο τακτικής όσο και σε επίπεδο ηθικής για όσα εκπροσωπεί στην παγκόσμια οικονομία.

Δεν είναι «κομμουνιστές» αυτοί που αποφασίζουν στην Ευρώπη, καπιταλιστές είναι και αυτοί αλλά στις κοινωνίες που υπάρχουν στοιχειώδεις κανόνες.