Προτείνοντας στον υπουργό Αμυνας της κυβέρνησης Τσίπρα Ευ. Αποστολάκη να γίνει υπουργός πολιτικής προστασίας και να αναλάβει το κρίσιμο χαρτοφυλάκιο των φυσικών καταστροφών από την κλιματική αλλαγή, ο Κ. Μητσοτάκης έδειξε ότι, όχι απλώς δεν έχει καμία πρόθεση συναίνεσης στη διαχείριση της μεγάλης εθνικής πρόκλησης, αλλά, αντίθετα, επιδιώκει πόλωση χωρίς όριο.

Ads

Εγκαταλείποντας το άνοιγμα στο κέντρο (με την αποπομπή Χρυσοχοΐδη και τη μη αξιοποίηση άλλου πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ) και επιδιώκοντας μεταγραφή από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Κ. Μητσοτάκης έδειξε με τον πλέον σαφή τρόπο ότι μοναδική του επιδίωξη είναι να πλήξει τον βασικό πολιτικό του αντίπαλο με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο.

Δεν ήταν απλώς χτύπημα κάτω από τη ζώνη στον Αλέξη Τσίπρα. Ηταν ένα καθαρό σήμα ότι η μάχη που θα δώσει προσπαθώντας να τον συντρίψει δεν θα έχει κανόνες, αρχές και μέτρο.

Ολα επιτρέπονται και όλα είναι δυνατά στο πλαίσιο μιας αναμέτρησης που διεξάγεται με ακραίο φανατισμό και εμπάθεια από την πλευρά του Κυρ. Μητσοτάκη ο οποίος πρωταγωνιστεί στη μετατροπή της πολιτικής σε τεχνική της εξουσίας.

Ads

Για να παραδώσει την κυβέρνηση στον ΛΑΟΣ (Βορίδης-Γεωργιάδης-Πλεύρης υπουργοί) προσπάθησε να “τσιμπήσει”” και έναν από τον ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να εξισορροπήσει τις εντυπώσεις για ακροδεξιά στροφή.

Τελικά, απέτυχε παταγωδώς.

Ο Ευ. Αποστολάκης, όταν κατάλαβε ότι όχι απλώς δεν υπάρχει διακομματική συναίνεση αλλά θα προκληθεί τεράστια πολιτική ένταση γύρω από το υπουργείο που θα αναλάμβανε, αρνήθηκε να δώσει προοδευτικό άλλοθι στον πρωθυπουργό, ο οποίος πιάστηκε από τη μύτη όπως τα έξυπνα πουλιά του πολιτικού οπορτουνισμού .

Ο Κ. Μητσοτάκης εκτέθηκε δείχνοντας παράλληλα ασυγκράτητο κυνισμό και εντυπωσιακή ανικανότητα και μετατρέποντας έναν εντυπωσιακό πολιτικό αιφνιδιασμό σε παραπολιτικό ανέκδοτο.

Τελικά, από ανασχηματισμό Αποστολάκη έχουμε ανασχηματισμό Πλεύρη. Και δύσκολα θα μπορέσουν να το καλύψουν οι “κατασκευαστές” του “Μωυσή”.