Ο Στιβ Μπάνον κατηγορείται για απάτη σε βάρος δωρητών για την ανέγερση του διαβόητου τείχους στα σύνορα μεταξύ ΗΠΑ και Μεξικού. Καταχράστηκε, λένε, ένα εκατομμύρια δολάρια. Δεν θα δικαστεί, όμως, γιατί το αφεντικό του, ο Ντ. Τραμπ, του έδωσε χάρη λίγες ώρες πριν εγκαταλείψει τον Λευκό Οίκο.

Είναι ο ένας από τους 73 που είχαν ανάλογη τύχη. Ξεχωρίζει ανάμεσά τους ο Άντονι Λεβαντόφσκι, πρώην μηχανικός της Google που δήλωσε ένοχος ότι έκλεψε απόρρητη τεχνολογία σχετιζόμενη με τα αυτόνομα οχήματα από την εταιρεία, πριν τεθεί επικεφαλής της αντίπαλης Uber Technologies Inc. Και βέβαια, κερδισμένος είναι ο Έλιοτ Μπρόιντι, πρώην υπεύθυνος για τη συγκέντρωση χρηματοδοτήσεων υπέρ του Τραμπ, ο οποίος δήλωσε πέρυσι ένοχος για παραβίαση νόμων σχετικά με το λόμπι υπέρ ξένων.

Ο Τραμπ έφυγε όπως ήρθε: Θορυβωδώς, αυταρχικά, προκαλώντας το κοινό δημοκρατικό αίσθημα, προβάλλοντας ό,τι χειρότερο μπορεί υπάρχει στον ανθρώπινο ψυχισμό. Η διαδοχή του από τον Τζο Μπάιντεν είναι λυτρωτική για όλη την πολιτισμένη ανθρωπότητα μόνο και μόνο επειδή σηματοδοτεί επαναφορά στις βασικές αρχές της αστικής δημοκρατίας και στις γενικές γραμμές του δυτικού πολιτισμού.

Τα ερωτήματα που θα απαντηθούν στην πράξη σε χρόνο μέλλοντα είναι δύσκολα:

• Θα εξουδετερωθεί πολιτικά ο Ντ. Τραμπ ή θα επανέλθει αργότερα, με το ίδιο ή άλλο κόμμα, εφόσον εξασφαλίσει ατιμωρησία;
• Ο τραμπισμός ως φαινόμενο θα ακολουθήσει την πορεία του πρώην προέδρου των ΗΠΑ ή έχει αυτονομηθεί και θα εξελίσσεται ερήμην του;
• Οι αιτίες που τον δημιούργησαν θα περιοριστούν με τη διοίκηση Μπάιντεν ή ο κυρίαρχος νεοφιλελευθερισμός δεν θα επιτρέψει οποιαδήποτε σε βάθος αλλαγή του μοντέλου οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας;
• Αν οι προσδοκίες που έχουν καλλιεργηθεί για την ηγεσία των “Δημοκρατικών” διαψευστούν στην πορεία του χρόνου, τι θα σημαίνει αυτό μετά;

Τώρα, γιορτάζουμε. Η αποχώρηση του Τραμπ από τον Λευκό Οίκο είναι ένα απελευθερωτικό και μεγάλο ιστορικό γεγονός. Αρκεί να σκεφτεί κανείς τι θα συνέβαινε αν είχε επανεκλεγεί, για να πειστεί. Είναι, όμως, σημαντικό να μην ξεχάσουμε. Ο Τραμπ δεν ήρθε από το πουθενά. Τον έφερε ο άνεμος των ανισοτήτων, της υστέρησης μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού, της άγνοιας, της διαφθοράς των ελίτ, του πολιτισμικού ξεχαρβαλώματος. Ο ίδιος δεν έφερε καμία λύση αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει το πρόβλημα.

Η Αμερικανική Ψυχαναλυτική Εταιρεία βρήκε το θάρρος να μιλήσει σπάζοντας το ταμπού της επιστημονικής ουδετερότητας: «Πολλοί Αμερικανοί υποστηρίζουν τον Τραμπ εν μέρει εξαιτίας της μυστηριώδους ικανότητάς του να απευθύνεται προς τα χρονίζοντα συναισθήματα τους φόβου, αποκλεισμού, εξευτελισμού και κατατρεγμού, μολονότι δρώντας ανάλογα η επιτυχία του έχει υπάρξει κούφια, αυτοεξυπηρετούμενη και απολύτως κενή από αληθινή ενσυναισθησία. Οι υποστηρικτές του Τραμπ ταυτίζονται μαζί του γιατί εξέφρασε τα παράπονά τους υποσχόμενος την επίλυσή τους, κάτι που όμως  έπραττε με ψέματα, απάτες και ψεύτικες υποσχέσεις».

Ο Τραμπ έπρεπε να φύγει και έφυγε. Μένει να δούμε αν θα φύγουν, αν έστω θα αποδυναμωθούν, οι λόγοι που τον έφεραν στην εξουσία. Γιατί αν υπάρξει επόμενος Τραμπ, μπορεί να μην σταματήσει σε μια έφοδο τραμπούκων στο Καπιτώλιο.