Τι ντροπή! Ενας σπουδαίος αρσιβαρίστας να βάζει τα κλάματα σε ζωντανή σύνδεση επειδή δεν αντέχει άλλο να προσπαθεί χωρίς τη στήριξη της πολιτείας.

Τα δάκρυα του Θοδωρή Ιακωβίδη από το Τόκιο ήταν ράπισμα για την ομοσπονδία άρσης βαρών, για τον υφυπουργό Αθλητισμού που κάνει δημόσιες σχέσεις με ειδικό κονδύλι στην πόλη όπου γίνονται οι ολυμπιακοί αγώνες, στην κυβέρνηση που έχει επιλεκτική ευαισθησία απέναντι στους αθλητές, στους χορηγούς που επενδύουν μόνο σε αθλητές σταρ, σε όσους αντιμετωπίζουν ως πρότυπα παίκτες των reality shows, στα ΜΜΕ που ανακαλύπτουν αφανείς ήρωες όταν είναι πια αργά.

Τα δάκρυα του Θοδωρή Ιακωβίδη από το Τόκιο ήταν συγκλονιστικά γιατί ήταν αληθινά. Ενας κουρασμένος από τις ματαιώσεις αθλητής, τσακισμένος από την πολυετή προσπάθεια και τις απογοητεύσεις, που δεν βρήκε ποτέ τη στήριξη που του άξιζε, που δεν κατέφυγε σε lifestyle συνταγές για να γοητεύσει τους “πάνω”, που πάλευε στα σκοτεινά, που ντρεπόταν γιατί δεν είχε χρήματα να πληρώσει τη φυσιοθεραπεία του.

Τα δάκρυα του Θοδωρή Ιακωβίδη από το Τόκιο μας δίνουν τον πραγματικό ορισμό της αριστείας, πέρα από τα κλισέ κομματικής κατανάλωσης. Να μάχεσαι, να εξελίσσεσαι, να προοδεύεις χωρίς “σπρώξιμο”, χωρίς “πλάτες”, χωρίς “δώρα”, χωρίς οικογενειακή περιουσία, με τις δικές σου δυνάμεις, με την ψυχή σου και με το εθνόσημο στη φανέλα. Και παρά τα επιτεύγματά σου, να παραμένεις αυθεντικός, αθώος, ευαίσθητος, καλός άνθρωπος.

Τα δάκρυα του Θοδωρή Ιακωβίδη από το Τόκιο μας θυμίζουν πως μια καλή συγκυρία (όπως αυτή που έζησε η άρση βαρών με τον Π. Δήμα και τον Χρ. Ιακώβου) δεν αρκεί για να εξασφαλίσει τη διάρκεια στην επιτυχία.  Χρειάζεται όραμα, σχέδιο, επαγγελματισμός και ισχυρή βούληση. Και χρειάζεται έλεγχος, αξιολόγηση και λογοδοσία. Πέσαμε από τα σύννεφα μαθαίνοντας ότι μεγαλοπαράγοντες ομοσπονδιών παρενοχλούν σεξουαλικά αθλήτριες και τώρα πέφτουμε ξανά από τα σύννεφα ακούγοντας ότι τσακώνονται μεταξύ τους αντί να αναλώνουν την ενέργειά τους για τη στήριξη των αθλητών.

Το ζήτημα δεν είναι μετά το δημόσιο ξέσπασμα του Ιακωβίδη να βρεθεί μια μαγική λύση για τη δική του περίπτωση. Το ζήτημα είναι να γίνουν οι αλλαγές που πρέπει ώστε να μη βρεθούν στη δική του θέση άλλοι που θα κληθούν να κάνουν πρωταθλητισμό με 200 ευρώ το μήνα.

Το πιθανότερο είναι ότι μόλις “καταναλωθούν” οι λυγμοί του Θοδωρή Ιακωβίδη, θα περάσουμε στο επόμενο θέμα. Η κυβέρνηση δεν συγκινήθηκε καν τώρα που τα δάκρυά του δεν έχουν ακόμη στεγνώσει.