Η ομολογία του Πολ Τόμσεν ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί 21 ολόκληρα χρόνια για να μειώσει την ανεργία στα προ κρίσης επίπεδα, δεν είναι απλώς σοκαριστική. Αποτελεί κυνική ομολογία της αποτυχίας του πειράματος των μνημονίων που εφάρμοσαν η τρόικα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην Ελλάδα, με πειραματόζωα τους δύσμοιρους πολίτες αυτής της χώρας.

‘Οταν το 2014 το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ αποφαίνονταν σε μελέτη του ότι θα χρειαστούν δύο δεκαετίες για ν αρχίσει να μειώνεται ουσιαστικά η ανεργία, οι κυβερνώντες και οι τροικανοί χλεύαζαν τα συμπεράσματα.

Δεν υπάρχει ελληνικό σπίτι που να μην έχει τουλάχιστον ένα με δύο ανέργους, αν όχι περισσότερους. Δεν υπάρχει παιδί που να σπουδάζει και να μην έχει στο πίσω  μέρος του μυαλού του τη φυγή στο εξωτερικό για αναζήτηση επαγγελματικής αποκατάστασης.

Το ζητούμενο είναι, τι γίνεται από δω και στο εξής. Αυτό που προέχει είναι να αντιληφθεί η κυβέρνηση ότι είναι δική της ευθύνη να χαράξει Εθνική Στρατηγική Απασχόλησης. Και στη συνέχεια να βρει τον τρόπο να κερδίσει τη συναίνεση όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας και μαζί των κοινωνικών φορέων. Κι αν δεν υπάρξει ανταπόκριση, ας τους εκθέσει στην κοινωνία.

Ο πρώην πρόεδρος του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ και ομότιμος καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου Σάββας Ρομπόλης, δήλωσε χθες σε ραδιόφωνο ότι στο υπουργείο Ανάπτυξης υπάρχουν σήμερα 120 στρατηγικά σχέδια που έχουν καταρχήν εγκριθεί, αλλά έχει βαλτώσει η περαιτέρω προώθησή τους.

Θα τα ενεργοποιήσουμε; Η μήπως να περιμένουμε ότι, όπως τόσες άλλες, και αυτή η πρόβλεψη του Τόμσεν θα βγει λάθος;