Η ανακοίνωση των γονέων του 6ου Δημοτικού στη Δάφνη, σε συνδυασμό με τη στάση του σχολείου και την αντίδραση του Υπουργείου Παιδείας, επιβεβαίωσαν πλήρως ότι η σημαία από τον 11χρονο Σαμίρ αφαιρέθηκε λόγω της αφγανικής καταγωγής του και ανέδειξαν μια ιδιαίτερα προβληματική συμπεριφορά.

Τι είπαν στην ανακοίνωσή τους; Από τη μία «στηρίζουμε» την απόφαση για αφαίρεση της σημαίας. Αλλά από την «θέλουμε» ένα σχολείο χωρίς διακρίσεις. 

Είναι ενδεικτική ενός νέου, επικίνδυνου μοντέλου συγκαλυμμένου ρατσιστή πολίτη και κατ’ επέκταση γονέα-εκπαιδευτικού-μαθητή. Είναι αυτός που «ντρέπεται» να εξισωθεί με τους χρυσαυγίτες αλλά δεν διαφωνεί με το ρατσισμό τους. Είναι πολίτες που μεταχειρίζονται απολίτικες και ανέξοδες ρητορείες για ισότητα χωρίς διακρίσεις και άλλες «χαρούμενες» φράσεις αλλά  στην ουσία ανέχονται τον «ξένο» μόνο ως περιθωριακό στοιχείο και στηρίζουν ένα σχολείο με ισχυρές δόσεις θρησκοληψίας και εθνικισμού.

Η σημαία λειτουργεί ως σύμβολο για αυτές τις ακραίες αντιλήψεις και η άρνηση να δοθεί στον αφγανό μαθητή ικανοποιεί τα πιο ταπεινά ένστικτα,  διαιωνίζει τη νοοτροπία των διακρίσεων και, κυρίως, εδραιώνει στη συνείδηση των μαθητών την καταπίεση του «διαφορετικού».

Αυτή η παρελκυστική τακτική αρχίζει να γίνεται κρυφή ή φανερή ατζέντα μέρους της κυρίαρχης πολιτικής τάξης. Δεν είναι μόνο τα κόμματα που σιωπούν εκκωφαντικά αλλά και ο εκπαιδευτικός συνδικαλισμός που αδυνατεί να στηρίξει τις οικουμενικές αξίες της εκπαίδευσης και εξαντλείται στη συντεχνιακή μιζέρια.

Αφοί οι παράγοντες της εκπαιδευτικής κοινότητας είναι ανίκανοι να προστατέψουν το σχολείο, είναι καθήκον του Υπουργείου Παιδείας να επιβάλλει τις αποφάσεις του και να ελέγξει πειθαρχικά όσους ευθύνονται.