Μάταιη φαντάζει η προσπάθεια να κατανοήσει κάποιος τα “καπριτσια” του Ποταμιού. Μάταια αναζητά κανείς μια πολιτική βάση στις σκέψεις για αλλαγή στάσης στη Συμφωνία των Πρεσπών, μετά την απόφαση του Σπύρου Δανέλλη να ψηφίσει υπέρ της παροχής ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.

Στην ομιλία του στη Βουλή, ο Σταύρος Θεοδωράκης στη Βουλή απέφυγε να διευκρινίσει το παραμικρό. Λίγο αργότερα και ο αντιπρόεδρος του κόμματος, Γιώργος Μαυρωτάς, πάλι από το βήμα της Βουλής, μίλησε με γρίφους, επιβεβαιώνοντας τη σύγχυση που υπάρχει στο κόμμα. Αφού εξήγησε πόσο σημαντική και θετική είναι η Συμφωνία των Πρεσπών, πόσο αναβαθμίζει το ρόλο της Ελλάδας και πόσο επιτακτικό είναι να πρυτανεύσει το εθνικό συμφέρον, στη συνέχεια υποστήριξε πως το Ποτάμι “θα βρει τον κατάλληλο τρόπο για να εκφραστεί”, πυροδοτώντας τα σενάρια που αναφέρουν πως εξετάζεται το ενδεχόμενο της αποχής από την ψηφοφορία. Ο λόγος είναι πως ο Σπύρος Δανέλλης αποφάσισε να διαφοροποιηθεί από τη γραμμή του κόμματος που έλεγε: “Όχι” στην ψήφο εμπιστοσύνης, “ναι” στη συμφωνία των Πρεσπών. 

Το ανεξήγητο και πρωτόγνωρο πολιτικό σκεπτικό είναι ένα κόμμα που έχει αποφασίσει τη στάση του για ένα μείζον ιδεολογικό και εθνικό ζήτημα να ετεροπροσδιορίζεται από την επιλογή ενός εκ των βουλευτών σε μια άλλη διαδικασία. Περιέργως δεν ενοχλείται από την άρνηση 2  βουλευτών του να μην ακολουθήσουν αυτή καθαυτή την απόφαση ενώ έχουν προσχωρήσει, σχεδόν επίσημα, στη ΝΔ. Δεν είναι σαφές ποιον επιχειρεί να τιμωρήσει το Ποτάμι με αυτή την αλλαγή στάσης, πέρα από τη δική του αξιοπιστία καθώς  θα αποτύχει στο μόνο κομβικό ζήτημα που μπορεί να αφήσει ως ιδεολογικό αποτύπωμα της διαδρομής του στο πολιτικό σύστημα.

Απολύτως αναμενόμενες ήταν οι αντιδράσεις και των Ευρωβουλευτών του Ποταμιού, του Μίλτου Κύρκου και του Γιώργου Γραμματικάκη. Ο δεύτερος διεμήνυσε πως η μη ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών θα ήταν καταστροφική, ενώ ο πρώτος παρουσίασε την κρίση λογικής με ποιο εύσχημο τρόπο: «Κρατάω αυτό που είχε πει ο Σταύρος Θεοδωράκης, ότι πυξίδα μας είναι το εθνικό συμφέρον. Δεν ξέρω αν από προχθές που έφυγα από την Αθήνα για το Στρασβούργο μετακινήθηκε η πυξίδα. Δεν είμαστε στο τρίγωνο των Βερμούδων που γυρνάνε οι πυξίδες. Είναι σταθερή η στόχευσή μας».

Η στάση του Ποταμιού επισημοποιεί ότι η προοδευτική προσέγγιση και η υπεύθυνη στάση, που ευαγγελίζεται, είναι απλώς ένα “εμπορικό σήμα” που μεταβάλλεται προσχηματικά, όπως η θέση της ΝΔ στο θέμα του Μακεδονικού. Ακόμη κι αν στόχος είναι η εκτροπή του Ποταμιού προς τα Δεξιά, αυτή η στάση δεν υπηρετεί κάποια πολιτική – ούτε καν μικροπολιτική – λογική. Πόσο μάλλον όταν το Ποτάμι τα “έσπασε” με το ΚΙΝΑΛ για να υπερασπιστεί τη Συμφωνία των Πρεσπών,την οποία έχει αναδείξει το τελευταίο διάστημα σε ταυτοτικό ζήτημα. Ιστορικές αποφάσεις, υπαρξιακά διλήμματα… Ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του.