Η συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση που επανέρχεται, είναι αποτέλεσμα της απόπειρας της Φώφης Γεννηματά να εκπέμψει αυτόνομο πολιτικό στίγμα, του Αλέξη Τσίπρα να συναινέσει σε επιλογές που συγκλίνουν σε ένα προοδευτικό μέτωπο αλλά και του Βαγγέλη Βενιζέλου να εμποδίσει κάθε τέτοια προοπτική.

Η κυβέρνηση έχει έγκαιρα γνωστοποιήσει τις προτάσεις της για το πλαίσιο της αναθεώρησης, ώστε μια σειρά από άρθρα να κριθούν αναθεωρητέα από την επόμενη Βουλή ενώ είναι ανοιχτή η διαβούλευση στην οποία συνδράμουν πρόσωπα και φορείς. 

Από την πλευρά της η Γεννηματά επιχειρεί να διαμορφώσει ένα αυτοτελές πολιτικό πλαίσιο, στη βάση και του προγραμματικού πλαισίου που ενέκρινε το ιδρυτικό συνέδριο του νέου φορέα, σε μια περίοδο που οι ανεπάρκειες του ισχύοντος συνταγματικού χάρτη αναδεικνύονται όλο και περισσότερο.

Ο Τσίπρας εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες που σηματοδοτούν σύγκλιση δυνάμεων στη βάση προοδευτικών επιλογών. Πιστός στην τακτική του, αντιδρά θετικά όπως με το Θεοδωράκη νωρίτερα, επισημαίνοντας την πολιτική κατεύθυνση που μπορεί να διαμορφώσει ένας ευνοϊκός κοινοβουλευτικός συσχετισμός.

Αντίθετα κινείται ο Βενιζέλος, που φέρει και ευθύνη της αναθεώρησης του 2001 και των αδιεξόδων της. Απολύτως προβλέψιμος και αυτοαναφορικός επαναφέρει το αντι-ΣΥΡΙΖΑ πλαίσιο που προωθεί και ναρκοθετεί οποιαδήποτε προοδευτική σύγκλιση, προσεγγίζοντας την αξιωματική αντιπολίτευση.  

Η ΝΔ αποστασιοποιήθηκε από τη συζήτηση εγκλωβισμένη και περιχαρακωμένη. Είναι μια από τις λίγες περιπτώσεις που την πολιτική ατζέντα μπορεί να απασχολήσει κάτι χρήσιμο και παραγωγικό. Κάποιοι θα χάσουν την ευκαιρία και κάποιοι θα την αδράξουν.