Στην υπόθεση Λιγνάδη η κυβέρνηση ελέγχεται για δύο λόγους:

• Δεν έχει εξηγηθεί γιατί αγνοήθηκε η διαδικασία επιλογής που είχε θεσμοθετηθεί για να διοριστεί ο Δημήτρης Λιγνάδης καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου με απόφαση του πρωθυπουργού.
• Δεν έχει αιτιολογηθεί η αδράνεια της ηγεσίας του υπουργείου Πολιτισμού στην πρώτη φάση των αποκαλύψεων για τα εγκλήματα του ηθοποιού -σκηνοθέτη.

Η «εξαπάτηση» δεν αρκεί ως επιχείρημα για τόση συσκότιση και συγκάλυψη.

Το γεγονός ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης υποχρέωσε τη Λίνα Μενδώνη να μιλήσει (με εντολή πρωθυπουργού η συνέντευξη τύπου, γράφει η «Καθημερινή») δείχνει την αγωνία του να κρατηθεί ο ίδιος μακριά από τη φωτιά ρίχνοντας στην αρένα την υπουργό Πολιτισμού.

Το γεγονός, όμως, ότι δεν έχει μπορέσει να την εξαναγκάσει σε παραίτηση για να εκτονωθεί η πολιτική ένταση που παράγεται από τη φοβερή αυτή υπόθεση δείχνει τον εγκλωβισμό του στον κύκλο των ευθυνών που δεν αναλαμβάνονται αλλά είναι ορατές.

Με τη σύλληψη του κατηγορούμενου για βιασμούς ανηλίκων κατά συρροή δεν τελειώνουν τα βάσανά τους. Γιατί στο εξής θα τους κατακλύσει το άγχος για το τι μπορεί να πει o κατηγορούμενος. Ηδη ο Δ. Λιγνάδης έχει εξάρει τη συνεργασία του με την υπουργό Πολιτισμού. Θα κάνει το ίδιο και για τη σχέση του με τον πρωθυπουργό;

Προφανώς είναι απλοϊκή κάθε απόπειρα κομματικοποίησης σεξουαλικών εγκλημάτων.

Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση η κριτική δεν αφορά τα πολιτικά φρονήματα του Δ. Λιγνάδη. Ούτε καν είναι σωστό να ενοχοποιούνται οι φίλοι του, ακόμη και αν σε αυτούς ανήκει ο πρωθυπουργός, για όσα δεν ήξεραν ή δεν ήθελαν να ξέρουν.

Αυτό που δικαίως επισημαίνεται είναι η σιωπή από την πλευρά του Μεγάρου Μαξίμου. Δεν λένε ούτε πώς και γιατί ο Κ. Μητσοτάκης τον επέβαλε στην κορυφή του Εθνικού Θεάτρου ούτε εξηγούν γιατί δεν απομακρύνουν την Λ. Μενδώνη από την ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού, όταν είναι ολοφάνερο ότι δεν μπορεί πλέον να σταθεί.

Αν ο πρωθυπουργός μιλούσε με θάρρος και ειλικρίνεια για το λάθος του και προσπαθούσε στην πράξη να δείξει μεταμέλεια, ο ορίζοντας κάπως θα καθάριζε.

Όμως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Και έτσι ο Κ. Μητσοτάκης φαίνεται όχι απλώς όμηρος της Λ. Μενδώνη αλλά και του Δ. Λιγνάδη, που θα μιλήσει τελευταίος.