Η άρση του εμπάργκο της ΝΔ στην ΕΡΤ είναι  μια θετική απόφαση. Μάλιστα, ανεξάρτητα από τους λόγους που αυτή ελήφθη, πιέζει για να την πλήρη εξάλειψη όλων των αντίστοιχων απαγορεύσεων, όπως για παράδειγμα το εμπάργκο του ΣΥΡΙΖΑ στον Σκάι. Ταυτόχρονα, όμως, υπήρξε και μια υπόμνηση της διαπλοκής μεταξύ πολιτικής και δημοσιογραφίας, που υποβαθμίζει το επίπεδο της αντιπαράθεσης και την αξιοπιστία των ίδιων των ΜΜΕ.

Η επιστροφή της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη δημόσια ραδιοτηλεόραση ήταν μια επιλογή σχεδόν αναγκαστική. Η ώρα της κάλπης (ενδεχομένως και τετραπλής) πλησιάζει και κάποιες εκπομπές της ΕΡΤ είναι από τις ελάχιστες αξιοπρεπείς. Άρα θα ήταν πρόβλημα να απουσιάζει ο λόγος της ΝΔ.

Επιπλέον στα υπόλοιπα, ακραιφνώς δεξιά, κανάλια την προβολή μονοπωλεί ένας μικρός και ακραίος πυρήνας στελεχών κοντά στην ηγεσία, με αποτέλεσμα μεγάλη μερίδα βουλευτών να είναι αποκλεισμένη από τους τηλεοπτικούς δέκτες χωρίς τη διέξοδο της ΕΡΤ. Πρόκειται για ένα ζήτημα που δημιούργησε κραδασμούς στο εσωτερικό.

Βέβαια, μπορεί η αξιωματική αντιπολίτευση να επέστρεψε στην ΕΡΤ, και ορθώς, όμως δεν έχει εγκαταλείψει τις καθεστωτικές αντιλήψεις και φέρεται να παρεμβαίνει σε ιδιωτικά και σε δημόσια ΜΜΕ, αξιώνοντας  απομακρύνσεις ή παρουσίες δημοσιογράφων ώστε να έχει το μέγιστο δυνατό έλεγχο. Άλλωστε η μεγάλη χαμένη των τελευταίων ετών είναι η δημοσιογραφία. Οι δημοσιογράφοι αναπληρώνουν πλέον τους εκπροσώπους των κομμάτων και απηχούν, με ρυθμό υπαγόρευσης, την κομματική γραμμή. Κάποιοι, από τους πολλούς που διεκδικούν θέση στα ψηφοδέλτια της ΝΔ, ονειρεύονται ακόμη και τανκς να γκρεμίζουν το ραδιομέγαρο.

Η προσχηματική επιβολή του εμπάργκο της ΝΔ, επιχείρησε να απαξιώσει το δημόσιο φορέα και να επιλύσει εσωτερικά προβλήματα, πλην όμως διαψεύστηκε, και αναπόφευκτα οδήγησε σε αναδίπλωση. Εξάλλου