Όπως και στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών, η κυβέρνηση ξόδεψε ασκόπως πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο στην υπόθεση του ΔΟΛ. Γιατί η κατάληξη  ήταν προδιαγραμμένη. Για όποιον έχει στοιχειώδη γνώση των οικονομικών, ήταν από την αρχή φανερό ότι κανένας σοβαρός επιχειρηματίας δεν θα αναλάμβανε μια υπερχρεωμένη επιχείρηση με 500 εργαζόμενους, η οποία θα συνέχιζε να αιμορραγεί ακόμη και αν τα δάνεια της κουρεύονταν γενναία. Όχι μόνο σήμερα όταν οι τράπεζες είναι υπό διεθνή έλεγχο, αλλά ακόμη και επί βασιλείας της διαπλοκής, καμιά κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να δώσει τόσα πλάγια ανταλλάγματα σε έναν επιχειρηματία ώστε να αναλάβει ένα τόσο μεγάλο επιχειρηματικό ρίσκο.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ήταν ο εκδότης του ΔΟΛ που κάλεσε τον κύριο Μουλόπουλο να αναλάβει τη σωτηρία του. Αλλά και σε αυτή τη περίπτωση το Μέγαρο Μαξίμου δεν θα έπρεπε να δώσει το πράσινο φως για την εμπλοκή του πρώην βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ ή όφειλε να διαχωρίσει κατηγορηματικά τη θέση του. Έτσι έμεινε ξανά το στίγμα ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να αλώσει ή να ελέγξει με ανορθόδοξους τρόπους τα ΜΜΕ.

Η αντίληψη της κυβέρνησης για τα ΜΜΕ ανήκει στο προηγούμενο αιώνα. Σήμερα οι κυκλοφορίες των εφημερίδων καταρρέουν και τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων παρακολουθούνται από όλο και λιγότερους τηλεθεατές και καθόλου νέους. Είναι γεγονός ότι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία πολίτες εξακολουθούν να επηρεάζονται, σε κάποιο βαθμό, από την τηλεόραση. Μήπως όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κέρδισε τις εκλογές παρότι τα κανάλια προφήτευαν το τέλος του κόσμου, σε περίπτωση νίκης του;

Αντίθετα, οι εξελίξεις σε όλο το κόσμο δείχνουν ότι οι όσοι βρίσκονται στο στόχαστρο των παραδοσιακών ΜΜΕ, ευνοούνται από τις επιθέσεις τους. Το παράδειγμα Τραμπ, που πολεμήθηκε από όλα τα συμβατικά ΜΜΕ-που στο κάτω κάτω διαθέτουν στις ΗΠΑ πολύ μεγαλύτερη επιρροή-είναι χαρακτηριστικό. Τα νέα μέσα ενημέρωσης, το ίντερνετ και τα social media, δίνουν όλο και περισσότερο τον τόνο και καθορίζουν τη πολιτική ατζέντα. Η ενημερωτική μάχη στη σημερινή εποχή πρέπει να δοθεί με επικοινωνιακό αντάρτικο. Όχι με κατά μέτωπο επιθέσεις απέναντι σε έναν ισχυρότερο αντίπαλο, γιατί τέτοιες επιθέσεις καταλήγουν σε οδυνηρές ήττες, όπως αυτή των τηλεοπτικών αδειών.

Στη διάρκεια των δύο προεκλογικών εκστρατειών του 2015 καθώς και του δημοψηφίσματος, ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποίησε ένα εκτεταμένο και πολύ αποτελεσματικό μηχανισμό social media. Αυτός ο μηχανισμός παραμερίστηκε μετά τις εκλογικές νίκες και έπεσε σε αδράνεια. Οι εκλογικές εκστρατείες βοηθήθηκαν επίσης από τον ραδιοσταθμό “Στο Κόκκινο”, που έκτοτε δημιούργησε ένα δίκτυο ραδιοσταθμών σε όλη την Ελλάδα. Αλλά και αυτό το δίκτυο συρρικνώνεται σήμερα, γιατί επικρατούν οι παλαιολιθικές προτεραιότητες.

Στο τέλος όχι μόνο ο ΔΟΛ και οι -πράγματι πολύτιμες- θέσεις εργασίας δεν σώθηκαν αλλά ο εκδότης του, στο αποχαιρετιστήριο άρθρο του, κατηγόρησε τη κυβέρνηση ότι δεν έκανε τα απαραίτητα για τη σωτηρία του. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε ξανά και κερατάς και δαρμένος.

* Κάθε μέρα η συντακτική ομάδα του Tvxs σχολιάζει την επικαιρότητα στη στήλη «η άποψή μας»