Δύο χρόνια υστερίας και σκληρής πολιτικής κόντρας διαψεύστηκαν με θόρυβο μόλις ολοκληρώθηκε η κατάθεση των αιτήσεων για τις τηλεοπτικές άδειες. Και μόνο η νομοθέτηση ανέτρεψε όλο το μιντιακό τοπίο ενώ τώρα, στην τελική ευθεία, έχει γίνει σαφές ότι οι μιντιάρχες πρέπει να βάλουν το χέρι στην τσέπη.

Διαψεύστηκαν εμφατικά όσοι υποστήριζαν ότι ο περιορισμένος αριθμός αδειών είναι ενάντια στους «νόμους της αγοράς». Η ΝΔ ζητούσε απεριόριστες άδειες ενώ η Ένωση ιδιοκτητών ζητούσε 18 άδειες. Τελικά δεν συμπληρώθηκε ούτε ο ελάχιστος αριθμός! Ενώ τα ποσά που θα εισπράξει το δημόσιο καθορίστηκαν από τους ίδιους τους επιχειρηματίες μέσω των…«νόμων της αγοράς».

Οι τηλεοπτικές άδειες ήταν μια κομβική μεταρρύθμιση για την κυβέρνηση. Έστω και καθυστερημένα, εν μέσω τρομερών αντιστάσεων από την ελίτ της πολιτικής και των επιχειρήσεων, αποδείχτηκε ότι όταν το τοπίο είναι θεσμικά ρυθμισμένο και η στρόφιγγα των θαλασσοδανείων κλειστή, πολλοί εξαφανίζονται. Όλοι όσοι ζητούν επιδεικτικά όρους «ελεύθερης αγοράς» αλλά εννοούν τη σημαδεμένη τράπουλα του παρασιτικού καπιταλισμού. Τόσο καιρό ο θόρυβος και το «αίτημα των απεριόριστων αδειών» είχε απλά έναν σκοπό: Να μην πληρώσουν οι καναλάρχες.

Ιδιαίτερη περίπτωση είναι το Μega, που κατέρρευσε μόλις σταμάτησε η δανειοδότηση ενώ όταν ο Σαββίδης ενεπλάκη και στήριξε ένα επιχειρηματικό πλάνο που περιελάμβανε και πληρωμή των εργαζομένων, οι υπόλοιποι «παίκτες» έσπευσαν να αποκτήσουν την πλειοψηφία και τώρα κλείνουν το κανάλι. Δεν υπάρχει προηγούμενο επιχειρηματιών που απαιτούν δημόσια μια εταιρία «κέλυφος» να πάρει την άδεια και το κανάλι με τα assets, αποφεύγοντας τα χρέη και τους ανεπιθύμητους συνεταίρους.

Οι επιχειρηματίες απέδειξαν ότι δεν «παίζουν» με όρους επιχειρηματικούς αλλά ξεκάθαρα πολιτικά και παραγοντικά. Έτσι στα μάτια της κοινής γνώμης ξεδιπλώθηκε και αποκαλύφθηκε σε όλο το εύρος, ο ορισμός της διαπλοκής..