Η συντριπτική νίκη του Εμανουέλ Μακρόν στο δεύτερο γύρο των γαλλικών βουλευτικών εκλογών δεν αποτελεί έκπληξη: το πολιτικό σύστημα της Γαλλίας ευνοεί συνήθως το κόμμα του προέδρου, ο οποίος διορίζει τη κυβέρνηση και διαθέτει ισχυρότατη εξουσία. Αυτή είναι και η βασική αιτία της μεγάλης αποχής που αγγίζει το 57%, σε πλήρη αντίθεση με την υψηλότατη συμμετοχή(80%) εβδομάδες πριν, στο πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών.

Ads

Aν στη χθεσινή αναμέτρηση υπάρχει κάτι το αξιοσημείωτο, είναι όχι τόσο  η άνετη πλειοψηφία του En Marche, του κινήματος του Εμανουέλ Μακρόν, καθώς και των συμμάχων του που κερδίζουν 361 από τις 577 βουλευτικές έδρες, όσο ότι ο Γάλλος πρόεδρος δημιούργησε το κίνημα του λίγο καιρό πριν και οι περισσότεροι βουλευτές του μπαίνουν για πρώτη φορά στη πολιτική.

Πρόκειται για τρανταχτή απόδειξη της βαθιάς κρίσης του γαλλικού πολιτικού συστήματος, με νίκη του Μακρόν να παίρνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, καθώς οι υπουργοί που είχε μόλις διορίσει εκλέγονται. Ενώ τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης καταλαμβάνει το συντηρητικό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα(126) που δεν θα φέρει αντιρρήσεις στην αποδιάρθρωση των σχέσεων εργασίας και την περικοπή του κράτους Πρόνοιας, βασικά σημεία του προγράμματος του Γάλλου προέδρου.

Από αυτή την άποψη, της κοινοβουλευτικής υποστήριξης των λεγόμενων “μεταρρυθμίσεων”-καλύτερα απορρυθμίσεων-, στο νέο Κοινοβούλιο ο Μακρόν θα διαθέτει πλειοψηφίες ..Βορείου Κορέας. Η “Ανυπότακτη Γαλλία” του Ζαν Λυκ Μελανσόν κερδίζει 16 έδρες καταφέροντας να σχηματίσει οριακά κοινοβουλευτική ομάδα για την οποία απαιτούνται 15 έδρες (άλλες 10 για το Γαλλικό ΚΚ). Ενώ τα καλά νέα είναι ότι το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο δεν κερδίζει παρά 8 έδρες, πυροδοτώντας εσωτερική κρίση στο κόμμα της Μαρίν λε Πεν.

Ads

Από εδώ όμως και πέρα, για τον Μακρόν αρχίζουν τα δύσκολα. Το πρώτο εμπόδιο είναι ότι είναι ένας παντοδύναμος πρόεδρος, που κέρδισε όμως μόλις το 24% των ψήφων στο πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών και την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή, αλλά με αποχή ρεκόρ. Ο Μελανσόν έσπευσε να τονίσει ότι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν έχει την νομιμοποίηση για τη διάλυση του εργασιακού νόμου και, ίσως το κυριότερο, η προσπάθεια συρρίκνωσης του καλά οργανωμένου γαλλικού κράτους Πρόνοιας αναμένεται να συναντήσει μεγάλες αντιστάσεις.

Το δεύτερο και ίσως μεγαλύτερο εμπόδιο ονομάζεται Βερολίνο. Ο Γάλλος πρόεδρος πρέπει να πείσει τη Μέρκελ, νικήτρια το πιθανότερο στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, να παρατήσει τον γερμανικό οικονομικό εθνικισμό, χαλαρώνοντας τις πολιτικές λιτότητας και δίνοντας χώρο στην ανάπτυξη σε όλη την ΕΕ. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να αναθερμανθεί η γαλλική οικονομία.

Αλλά το Βερολίνο ζητάει αντίθετα από τη Γαλλία να εφαρμόσει πολιτικές λιτότητας, περιορισμού της κοινωνικής προστασίας  και μείωσης του κόστους εργασίας. Ότι δηλαδή ακριβώς έκανε ο Φρανσουά Ολάντ επί 5 χρόνια, προχωρώντας σε 4 αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και 40 δις ευρώ περικοπές. Με αποτέλεσμα το Σοσιαλιστικό Κόμμα  να κερδίσει χθες 32 έδρες, ενώ στην απερχόμενη Βουλή είχε 280.