Αμέσως μετά τη νίκη του Ισραήλ στη Eurovison ξεκίνησε μια εμφανής προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης του καλλιτεχνικού διαγωνισμού από τη νικήτρια αλλά και την ισραηλινή κυβέρνηση, προκαλώντας πολλές σκέψεις και αντιδράσεις.

Ως απάντηση, προέκυψε ένα ευρωπαϊκό κίνημα για μποϊκοτάζ του επόμενου διαγωνισμού στη μαρτυρική Ιερουσαλήμ.  Οι διοργανωτές πρέπει να αποφασίσουν πότε επιτρέπουν και πότε όχι την πολιτικοποίηση ενός θεσμού τόσο ανέμελου, σε βαθμό παρεξήγησης.  Και αυτοί που τον πολιτικοποιούν πρέπει να επιλέξουν αν η ευαισθησία στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι διαρκής ή a la carte.

Δεν υπάρχει κάποιος που διαφωνεί με το μήνυμα της ισραηλινής ​συμμετοχής της Νέτα Μπαρζιλάι για τη διαφορετικότητα και το σεξισμό των στερεοτύπων. Όμως ακόμη πιο σημαντικά ζητήματα, τα οποία η ίδια και κανείς άλλος δεν θα πρέπει να παραβλέπει, είναι η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου, στην οποία πρωταγωνιστεί η χώρα της.

Την ώρα που η Λωρίδα της Γάζας γίνεται για άλλη μια φορά θέατρο νέων συγκρούσεων και αιματοχυσίας, με δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες, εξαιτίας των εγκληματικών χειρισμών του Αμερικανού προέδρου  και της πολιτικής του Ισραήλ, η Ευρώπη παρακολουθεί με ευθυμία ένα διαγωνισμό τραγουδιού  τον οποίο πολιτικοποιούν οι θύτες.

Προφανώς τα θέματα των διεθνών σχέσεων και οι ευαίσθητες ισορροπίες μιας εύφλεκτης περιοχής δεν είναι αντικείμενο ενός κοσμικού καλλιτεχνικού γεγονότος.

Παρότι λοιπόν η Eurovision δεν είναι χώρος  για υψηλή πολιτική και διεθνής διπλωματία, αν κάποιοι θέλουν να στείλουν μηνύματα, καλό θα ήταν, εκτός από τα υπόλοιπα δικαιώματα και την καταγγελία των στερεοτύπων, να μην ξεχνούν και τις σφαγές. 

Διαφορετικά ας σωπάσουν και ας περιοριστούν σε αυτά που μπορεί να πραγματευτεί το “πανηγύρι” και να μην επιχειρείται η πολιτική εκμετάλλευση με αναφορές σχετικά με τη διοργάνωση στην Ιερουσαλήμ.

Αυτά λοιπόν περί διαφορετικότητας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων… Νετα σκέτα.