Ο Γιάννης Μουζάλας είναι ένας Υπουργός που «ξέμεινε» από την υπηρεσιακή κυβέρνηση του 2015 και χειρίζεται το κρίσιμο χαρτοφυλάκιο του προσφυγικού. Έχει κατηγορηθεί για συντηρητική αντίληψη, απόλυτα προσωπική ατζέντα και ανεπάρκεια στη διαχείριση ενός από τα βασικά προβλήματα που απασχολούν τη χώρα.

Αυτό που είναι γεγονός είναι ότι στη διάρκεια της θητείας του δεν βελτιώθηκαν ουσιαστικά οι απαράδεκτες συνθήκες για πρόσφυγες και μετανάστες. Στις κατηγορίες για ένα παράλληλο σύστημα διοίκησης, παρεμβάσεις στις ανεξάρτητες επιτροπές ασύλου,  αδυναμία αξιοποίησης των πόρων,  οικογενειοκρατία, ο κ. Μουζάλας θα έπρεπε να είχε απαντήσει. Αλλά δεν το έκανε ποτέ. Ούτε έδωσε εξηγήσεις για τις συνεχείς  παραιτήσεις τριών Γενικών Γραμματέων και δύο διευθυντών (!) του υπουργείου του, που συχνά συνοδεύτηκαν με καταγγελίες για το ύφος και την αντίληψη της διοίκησής αλλά άφησαν και υπονοούμενα για οικονομικές ατασθαλίες.

Ο κ. Μουζάλας διαθέτει επικοινωνιακές ικανότητες και κατάφερε χάρις σε αυτές να γίνει αρεστός στη διεθνή κοινότητα. Ιδίως η μυστική συμφωνία με την γερμανική κυβέρνηση για την επαναπροώθηση προσφύγων από τη Γερμανία στην Ελλάδα, του έχει εξασφαλίσει την εύνοια του Βερολίνου.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αποδοχή της συμφωνίας ΕΕ- Τουρκίας αποτέλεσε μονόδρομο για την ελληνική κυβέρνηση και ως αρμόδιος υπουργός ο κ. Μουζάλας είναι υποχρεωμένος να την υπερασπίζεται. Από εκεί όμως και μετά, έπρεπε να ρίξει όλες τις δυνάμεις του για να βελτιώσει την κατάσταση στα ακριτικά νησιά, αξιοποιώντας τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Σε αυτό το βασικό του καθήκον απέτυχε παταγωδώς. Η κατάσταση είναι εκρηκτική, με αποτέλεσμα να την εκμεταλλεύονται οι κάθε λογής ακροδεξιοί.

Όμως, παρά τις  σφοδρές αντιδράσεις που εκδηλώθηκαν τόσο από  από υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όσο και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Μουζάλας προτάθηκε χθες για την κομβική θέση του Επιτρόπου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης. Επομένως δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. Είτε ότι η ηγεσία της κυβέρνησης δεν παίρνει υπόψιν της ούτε τη κοινή γνώμη ούτε την αποτελεσματικότητα των στελεχών της. Είτε ότι θεώρησε ότι ο καλύτερος τρόπος να απαλλαγεί από τον κ. Μουζάλα είναι να τον στείλει στην Ευρώπη. Με ότι αυτό συνεπάγεται για το κύρος της χώρας στους διεθνείς θεσμούς.