Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, εν όψει του κλεισίματος της αξιολόγησης, η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα πλέγμα σύνθετων απαιτήσεων και πολυποίκιλων πιέσεων. Αυτή τη φορά, μάλιστα, καλείται να ισορροπήσει ανάμεσα στις αντικρουόμενες θέσεις των δανειστών, ώστε και το πρόγραμμα διάσωσης της ελληνικής οικονομίας να κρατήσει σε τροχιά και το λογαριασμό των μέτρων να περιορίσει.

Ads

Η επίσκεψη στην Αθήνα του Πιερ Μοσκοβισί κράτησε ζωντανές τις ελπίδες για έναν σχετικά ανεκτό συμβιβασμό, καθώς ο Γάλλος επίτροπος τόνισε ότι η δημοσιονομική βιωσιμότητα δεν μπορεί να συνδυαστεί με επιπλέον λιτότητα, στηρίζοντας έτσι ουσιαστικά τις ελληνικές διαπραγματευτικές θέσεις.

Αρκεί, άραγε, η υποστήριξη του Μοσκοβισί και συνολικότερα της Κομισιόν για να καμφθούν οι αντιρρήσεις ισχυρότερων παικτών, όπως είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και, κυρίως, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ή θα αποδειχθεί, για μια ακόμα φορά, ότι στο τέλος… νικούν πάντα οι Γερμανοί;

Είναι αλήθεια ότι η εμπειρία, πρόσφατη και παλαιότερη, από τέτοιου τύπου διαπραγματεύσεις, δεν επιτρέπει αισιοδοξία. Όσα συμβαίνουν αυτές τις ημέρες στην (προεκλογική) Γερμανία, ωστόσο, ίσως και να βάζουν το σπόρο μιας σοβαρής στροφής, που, αν συντελεστεί, θα αποδειχθεί σημαντική και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη.

Ads

Προσκολλημένη επί χρόνια η γερμανική ελίτ στο δόγμα της σιδηράς δημοσιονομικής πειθαρχίας δεν καταδικάζει μόνο την Ελλάδα σε παρατεταμένη φτώχεια. «Χορηγεί», ταυτόχρονα, την έκρηξη του ευρωσκεπτικισμού, με άμεσο αποτέλεσμα την εντυπωσιακή άνοδο της ακροδεξιάς στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη και την έφοδο του πιο μολυσματικού εθνικισμού στην πολιτική σκηνή.

Μπορεί να πέσει το τείχος του Βερολίνου; Μπορεί να μετριασθούν οι άτεγκτες συνταγές; Μπορεί να φύγουν οριστικά από το τραπέζι οι απειλές για Grexit και τα σενάρια για μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων; Αν αυτή η τάση -που, σήμερα,  υπό την πίεση της εκλογής Τραμπ και του Brexit, ανιχνεύεται σε όλο το εύρος του γερμανικού κομματικού συστήματος- επιβεβαιωθεί, η φορά των εξελίξεων μπορεί να αλλάξει…

Με μια τέτοια προϋπόθεση, η Ελλάδα δικαιούται να αισιοδοξεί ότι θα κλείσει με λιγότερο επώδυνο τρόπο την αξιολόγηση και η Ευρώπη δικαιούται να πιστεύει ότι θα κλείσει πιο εύκολα τους λογαριασμούς της με τα φαντάσματα του παρελθόντος, που εισβάλλουν δυναμικά και πάλι στο προσκήνιο.

Όμως, η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης δεν πρέπει να καθυστερήσει. Όχι μόνο γιατί θα χαθεί η συμμετοχή στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, αλλά γιατί, αν βρεθεί χωρίς λεφτά το καλοκαίρι, τα όποια σημερινά διαπραγματευτικά της ατού θα έχουν εξανεμιστεί πλήρως.

Κάθε μέρα η συντακτική ομάδα του Tvxs σχολιάζει την επικαιρότητα στη στήλη «η άποψή μας»