Πολλοί ήταν αυτοί που προσπάθησαν τα τελευταία χρόνια να εκφράσουν το χώρο της κεντροαριστεράς συνολικά, να εδραιωθούν στο χώρο και να αποτελέσουν τον  πόλο που θα σταθεί απέναντι στη Δεξιά. Ομολογουμένως, μετά την συγκέντρωση στο Γαλάτσι, αυτός που το έχει καταφέρει είναι ο Αλέξης Τσίπρας.

Η εκδήλωση για την ανακοίνωση της δημιουργίας μιας Προοδευτικής Συμμαχίας το Σάββατο ήταν η εμφατική επιβεβαίωση ότι ο πόλος που βρίσκεται απέναντι από τη Δεξιά και θέτει τους όρους είναι ο Αλέξης Τσίπρας και η συμμαχία που εκδηλώνεται γύρω από το πρόσωπό του και τους άξονες που έχει καθορίσει. Όχι μόνο επειδή συστρατεύονται γύρω του μια σειρά από στελέχη αλλά γιατί δεν προσέρχονται με όρους “μεταγραφών” αλλά στη βάση πολύ καθαρών πολιτικών  επιλογών.

Η ΔΗΜΑΡ, που είναι ίσως η πιο ηχηρή από τις νέες συμμετοχές στην Προοδευτική Συμμαχία, συγκλίνει εξαιτίας της αναγκαστικής αποχώρησης από το ΚΙΝΑΛ στη βαση μιας πολύ διακριτής ιδεολογικής επιλογής γύρω από ένα ταυτοτικό ζήτημα όπως η συμφωνία των Πρεσπών, που λειτουργεί ως καταλύτης των εξελίξεων, κάτι που είχε προαναγγείλει σε ανύποπτο χρόνο ο Αλέξης Τσίπρας. Το ίδιο συμβαίνει και με το Σπύρο Δανέλη και με άλλα στελέχη όπως ο Γιάννης Ραγκούσης που θέτει επιτακτικά το ζήτημα των σχέσεων με τη διαπλοκή και της απόλυτης ταύτισης Φώφης Γενημματά και Κυριάκου Μητσοτάκη, μια ταύτιση που αποσυνθέτει οποιοδήποτε πολιτικό αφήγημα θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι έχει το ΚΙΝΑΛ ως αντιδεξιός πόλος.

Από την άλλη,  η εκδήλωση στο Γαλάτσι είναι το σημείο καμπής για την έναρξη της συσπείρωσης στο ΣΥΡΙΖΑ ενόψει των ευρωεκλογών και των επόμενων αναμετρήσεων, όπως έδειξε η εντυπωσιακή ανταπόκριση των φίλων του, συγκρινόμενη με άλλες αφορμές και προσκλητήρια του προηγούμενου διαστήματος και επιβεβαιώνει τη στρατηγική της αμφίπλευρης διεύρυνσης.

Ο Τσίπρας έχει επανακτήσει την πρωτοβουλία στο πολιτικό σύστημα, είναι αυτός που βάζει τους όρους και την ατζέντα στις ευρωεκλογές, όπως και τα συνθήματα που τονίζουν τις διαχωριστικές γραμμές και συνθλίβουν όσους βρίσκονται ανάμεσα σε αυτόν και τη Δεξιά, με  τη σκληρή σημερινή της μορφή, που στερείται πειστικού πολιτικού αφηγήματος. Στο υπάρχον πολιτικό σύστημα με τα πρόσωπα και τις πολιτικές που το απαρτίζουν, για την κεντροαριστερά ο Τσίπρας είναι πλέον η μοναδική επιλογή.