Μεγάλο ενδιαφέρον δείχνουν τα αντιΣΥΡΙΖΑ ΜΜΕ για την κρίση στην “Αυγή”. Αντιμετωπίζουν με χαιρεκακία τα οικονομικά προβλήματα της ιστορικής εφημερίδας και τις αγωνιώδεις συζητήσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για τη διάσωσή της.

Μέχρι που ανακαλύπτουν και τον φιλολαϊκό εαυτό τους, που δεν τον γνώριζαν στα χρόνια των μνημονίων, στηρίζοντας τους εργαζόμενους και εγκαλώντας την… ανάλγητη εργοδοσία, δηλαδή το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Φτάνουν στο σημείο σε κάποιες περιπτώσεις να αναδείξουν τη σημασία της “Αυγής” για την ενημέρωση και τον πλουραλισμό προκειμένου να χτυπήσουν τον Αλ. Τσίπρα τον οποίο εμφανίζουν ως υπαίτιο για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η εφημερίδα.

Η υποκρισία είναι προφανής και οι σκοπιμότητες επίσης. Μια και ανοίγουν, όμως, αυτή τη συζήτηση καλό θα ήταν να την ανοίξουν ολόκληρη και να πουν:

► Πόσες εφημερίδες και άλλα ΜΜΕ έχουν οικονομική ανεξαρτησία, δηλαδή καλύπτουν τα έξοδά τους χωρίς χρηματοδότηση από ιδιώτη ή από το κράτος (μέσω κρατικής διαφήμισης);

► Για ποιο λόγο συντηρούνται ζημιογόνες εφημερίδες και άλλα ΜΜΕ που επιβαρύνουν οικονομικά τον ιδιοκτήτη τους; Μήπως για λόγους επιρροής στις κυβερνήσεις, σε κόμματα και στη Δικαιοσύνη;

► Εκτός από τις ανοιχτά κομματικές εφημερίδες, όπως η “Αυγή” και ο “Ριζοσπάστης”, μήπως υπάρχουν άλλες που είναι -από άποψη δημοσιογραφικής αυτονομίας- ακόμη πιο κομματικές χωρίς να χρηματοδοτούνται από κόμμα;

► Πώς επιτρέπεται να κυκλοφορούν εφημερίδες με αφανή ιδιοκτησία κρυμμένη πίσω από αχυρανθρώπους και να γίνεται εκδότης, για παράδειγμα, ο υπόδικος για κακουργήματα Μένιος Φουρθιώτης;

► Είναι θεμιτές οι “λίστες Πέτσα”, δηλαδή η παρέμβαση κυβερνήσεων για να χρηματοδοτηθούν ΜΜΕ χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια αλλά με απροκάλυπτο πελατειασμό και πολιτική ιδιοτέλεια;

Οχι άλλα δάκρυα για την “Αυγή” από δήθεν μεγαλόψυχους της άλλης πλευράς. Ας αφήσουν το μοιρολόι κι ας πουν καμιά αλήθεια.