Την (μισή) αλήθεια στην διαμάχη που ξέσπασε στη Βουλή για την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη είπε ο βουλευτής της ΝΔ Κώστας Τζαβάρας: «Ήρωες υπάρχουν και από την άλλη πλευρά». Γιατί το πρόβλημα με τη συντηρητική παράταξη στην Ελλάδα είναι ότι, αντίθετα με την αριστερά ή την κεντροαριστερά, δεν έχει να επιδείξει ήρωες στις κρίσιμες περιόδους που πέρασε η χώρα τις τελευταίες δεκαετίες.

Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, οι περισσότεροι αστοί πολιτικοί τη κοπάνησαν στο εξωτερικό, αφήνοντας τους Μπελογιάννηδες να δώσουν τη μάχη. Ετσι αναδείχθηκε ήρωας ο Αρης Βελουχιώτης,ακόμη και μετά τη κακομεταχείρηση του από το ΚΚΕ.

Στην άλλη κρίσιμη περίοδο της νεότερης μας ιστορίας, τη δικτατορία, το σενάριο επαναλήφθηκε. Φυσικά υπήρξαν δεξιοί πολιτικοί που κράτησαν γενναία στάση, από τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο έως τον Γεώργιο Ράλλη αλλά ήρωες δεν τους λες. Ο ήρωας της επταετίας ήταν ένας κεντροαριστερός ριζοσπάστης, ο Αλέξανδρος Παναγούλης και μαζί τους οι εκατοντάδες μικροί ήρωες της αντίστασης, που προέρχονταν, στη μεγάλη πλειοψηφία τους, από την αριστερά ή την κεντροαριστερά.

Το ίδιο έγινε και με την ταραγμένη δεκαετία του 60, που οδήγησε στη δικτατορία. Ενας από τους ήρωες ήταν ο Σωτήρης Πέτρουλας, που δολοφονήθηκε υπερασπιζόμενος τη δημοκρατία από το πραξικόπημα του Παλατιού και την αποστασία. Οπως  και ο μεγάλος ήρωας της εποχής, ο Γρηγόρης Λαμπράκης που επίσης δολοφονήθηκε από τους παρακρατικούς της δεξιάς, συνεργάτες οι περισσότεροι με τους Ναζί.

Σύμφωνα όμως με τον βουλευτή της ΝΔ Kώστας Τασούλα, που άναψε τη φωτιά στη Βουλή, ο Μπελογιάννης δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αγωνιζόταν υπέρ της δημοκρατίας επειδή η «επιδίωξη επιβολής κομουνιστικής δικτατορίας δεν συνιστά πράξη υπέρ της Δημοκρατίας». Μήπως λοιπόν και ο Πέτρουλας και ο Λαμπράκης, που ήταν το ίδιο αριστεροί με τον Μπελογιάννη,  θα πρέπει να αποκαθηλωθούν καθώς αγωνίζονταν, σύμφωνα με τον βουλευτή, για τη επιβολή « κομουνιστικής δικτατορίας»; Mήπως άξιζε και του Λαμπράκη να έχει την τύχη που είχε;

Η απουσία ηρώων από την πλευρά της συντηρητικής παράταξης εξακολουθεί να αποτελεί μια ιστορική ανισορροπία, μοναδική στην Ευρώπη. Η Γαλλία είχε τον Ντε Γκωλ της και η Μεγάλη Βρετανία τον Τσώρσιλ που ηγήθηκε της μάχης της χώρας του κατά του Χίτλερ. Αυτή όμως η ιστορική έλλειψη δεν πρέπει να οδηγεί τη δεξιά να ταυτίζεται με την Χρυσή Αυγή και τους απόγονους των δωσιλόγων.

Ο Μπελογιάννης δεν ήταν κατάσκοπος για να παίζει ο κάθε βουλευτής της ΝΔ τον Πόντιο Πιλάτο για το αν η θανατική ποινή που του επιβλήθηκε ήταν δίκαιη ή άδικη. Αγαπούσε τη πατρίδα του τουλάχιστον το ίδιο με τους αντιπάλους του και έπεσε θύμα του ψυχρού πολέμου και του εμφυλιοπολεμικού κλίματος. Για να βοηθήσει να ξεπεραστούν τα τραύματα του εμφυλίου και να κρατήσει την αξιοπρέπεια της, η συντηρητική παράταξη θα έπρεπε κάποια στιγμή όλα αυτά να τα παραδεχθεί.