Το ζήτημα της γνώσης της ιστορίας επανήλθε στην επικαιρότητα μετά την επίθεση στο Γιάννη Μπουτάρη και την επιλεκτική ευαισθησία της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τα ιστορικά γεγονότα με τη φιλοδοξία της να καθορίζει τα «κεφάλαια» της ιστορίας που πρέπει να απασχολούν τη δημόσια συζήτηση.

Της άστοχης δήλωσης του Κυριάκου Μητσοτάκη για την υποβάθμιση της δολοφονίας Λαμπράκη στα μάτια ενός 17χρονου είχε προηγηθεί μια μακάβρια ανακοίνωση του κόμματος που διακωμωδούσε το «τρίκυκλο» ενώ ακολούθησε η γνωστή δήλωση της εκπροσώπου Τύπου του κόμματος που θεωρεί δικαιολογημένο να αγνοεί κάποιος τι είχε γίνει πριν γεννηθεί.

Τη γραμμή της ηγεσίας όμως «έσπασε» ο Αντιπρόεδρος του κόμματος Άδωνις Γεωργιάδης που θυμήθηκε σε tweet την επέτειο από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, παρότι αυτή συνέβη το 1453!  Οι αναφορές σε περασμένα μεγαλεία που συγκινούν το συντηρητικό ακροατήριο είναι εύκολες αλλά οι μαύρες σελίδες της νεότερης ιστορίας είναι γεγονός πως είναι ενοχλητικές για τη ΝΔ.

Ίσως πρέπει να ερωτηθεί η ηγεσία του κόμματος, για παράδειγμα, αν στη «διδακτέα ύλη» περιέχονται τα κεφάλαια της ναζιστικής θηριωδίας, ή του διχασμού και των εθνικών τραγωδιών του 20ου αιώνα. Πόσο διαφορετική θα ήταν η κοινωνία αν είχε διδαχτεί από τα σκοτάδια της Ιστορίας και τις πολιτικές δολοφονίες, που επιστρέφουν ως «σύγχρονες τραγωδίες»; 

Και μια διευκρίνηση: Τα Ιουλιανά του 1965 είναι εντός ή εκτός ύλης;