Η κυβέρνηση δεν έχει αρθρώσει τη λέξη ακροδεξιά ούτε έχει μιλήσει για φασιστική επίθεση, αναφερόμενη στα φοβερά γεγονότα στη Σταυρούπολη. Μιλά για επεισόδια και βίαιες συμπεριφορές από μεμονωμένες ομάδες.

Το υπουργείο Παιδείας άργησε ένα 24ωρο να αντιδράσει, τα ΜΑΤ στην πρώτη φάση παρακολουθούσαν απαθή τους τραμπούκους και κανείς από το Μέγαρο Μαξίμου δεν έχει αναγνωρίσει ότι πρόκειται για χρυσαυγίτικη εγκληματικότητα.

Η πίεση που ασκεί ο Αντ. Σαμαράς στον πρωθυπουργό φαίνεται πως πιάνει τόπο. Τη θεωρία των δύο άκρων είχε εισάγει στην πολιτική συζήτηση ο πρώην πρωθυπουργός για να διασύρει τον ΣΥΡΙΖΑ. Η κεντρική ιδέα ήταν ο συμψηφισμός ανάμεσα στο φασισμό και την αριστερά της αριστεράς. Εμενε έτσι ελεύθερος ένας μεγάλος μεσαίος χώρος που χωρούσε ακόμη και τους ακροδεξιούς που δεν είχαν σχέση με τη βία.

Αυτή η επικίνδυνη προσέγγιση υιοθετείται τώρα απέναντι στις συγκρούσεις στη Σταυρούπολη της Θεσσαλονίκης.

Η ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας: «Βίαιες συμπεριφορές σαν αυτές που σημειώθηκαν στα ΕΠΑΛ Σταυρούπολης είναι απολύτως καταδικαστέες και δεν πρόκειται να γίνουν ανεκτές. Μεμονωμένες ομάδες δεν μπορούν να στέκονται εμπόδιο στην πρόοδο των παιδιών μας και να αμαυρώνουν τα σχολεία μας, χώρους γνώσης, δημιουργίας, ελεύθερης σκέψης. Με αναφορά της Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων Νίκης Κεραμέως προς τον κ. Εισαγγελέα Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης ζητείται η παρέμβασή του για τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στα ΕΠΑΛ Σταυρούπολης».

Η υφυπουργός Παιδείας Ζέτα Μακρή, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση του Νίκου Φίλη στη Βουλή, δήλωσε ότι η κυβέρνηση είναι εναντίον «της διακοπής μαθημάτων από οπουδήποτε κι αν προέρχεται».

Το συμπέρασμα είναι προφανές: Δεν αναγνωρίζουν καμία διαφορά ανάμεσα σε φασίστες και αντιφασίστες στη Σταυρούπολη, δεν δίνουν σημασία στην ανάληψη της ευθύνης για την επίθεση από τη Χρυσή Αυγή, δεν ζητούν από τους αστυνομικούς να λογοδοτήσουν για την αδράνειά τους, βάζουν στο ίδιο τσουβάλι νεοναζιστές, καταληψίες μαθητές και διαδηλωτές φοιτητές καταγγέλλοντας γενικώς το μπάχαλο απ όπου και αν προέρχεται.

Με τον τρόπο αυτό ανοίγουν χώρο στον νεοναζισμό. Δεν τον τοποθετούν απέναντι από όλο τον δημοκρατικό  κόσμο αλλά μαζί με τους πολιτικούς τους αντιπάλους που θεωρούν ότι έχουν ανοχή στη βία.

Οχι, δεν πρόκειται για συμπλοκές μεταξύ δυο ακραίων ομάδων. Πρόκειται για επίθεση φασιστών σε δημοκρατικούς νέους που αμύνονται. Οπως τότε, όταν δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας, δεν είχαν τσακωθεί για το ποδόσφαιρο. Μακάρι να είναι αυτή η μοναδική επανάληψη σ αυτή την απαίσια ιστορία.