Μπορεί ένας δημοσιογράφος, όσο επιτυχημένος και να είναι, να αποκτήσει δουλεύοντας 12 ακίνητα σε Παρίσι, Νέα Υόρκη, Μονακό και Ελλάδα; Μπόρεσε ο Γιώργος Τράγκας και η αποκάλυψη της τεράστιας περιουσίας του προκαλεί σοκ σε όσους δεν έχουν εξοικειωθεί με την ελληνική πραγματικότητα του αβυσσαλέου πλούτου σκοτεινής προέλευσης που έχει συγκεντρωθεί στα χέρια λίγων, μεταξύ αυτών και παράξενων μιντιακών μεγαλοπαραγόντων.

Οι δημοσιογράφοι υποχρεούνται στην υποβολή “πόθεν έσχες”. Και κάθε χρόνο ακόμη και εξαιρετικά χαμηλών εισοδημάτων μέλη της ΕΣΗΕΑ πρέπει να δηλώσουν τις καταθέσεις τους, έστω και αν είναι καταθέσεις λίγων ευρώ. Είναι μια διαδικασία που λειτουργεί ως πρόσχημα ελέγχου για κάθε Τράγκα που, προφανώς, στην πράξη δεν ελέγχθηκε ποτέ.

Συμβαίνουν περίεργα πράγματα στο χώρο των ελληνικών ΜΜΕ. Είναι εκδότης ο Φουρθιώτης και δεν μπορεί κανείς να βρει το δίκιο του με το “Μακελειό” αν “κατακρεουργηθεί” στο πρωτοσέλιδο. Σύρεται στα δικαστήρια ο Βαξεβάνης που καταγγέλλεται μέχρι και ως μέλος εγκληματικής συμμορίας (!), ενώ υπόδικοι επιχειρηματίες-ιδιοκτήτες ΜΜΕ δεν λογοδοτούν ποτέ και για τίποτα.

Ο Γιώργος Τράγκας, λέει, ως εκδότης της “Χώρας”, επί πρωθυπουργίας Καραμανλή, έπαιρνε κρατική διαφήμιση με τη σέσουλα και αυτό συνέβαλε καθοριστικά στην αύξηση της εντυπωσιακής περιουσίας του.

Άλλο τεράστιο θέμα αυτό: Μπορεί το δημόσιο ταμείο, όχι απλώς να στηρίξει, αλλά να γιγαντώσει οικονομικά έναν ιδιώτη-ιδιοκτήτη ΜΜΕ; Και γιατί τόσα χρόνια δεν έχει δημιουργηθεί ένα πλαίσιο που να εγγυάται, θεσμικά, τη διαφάνεια και την αξιοκρατία, αποτρέποντας αθέμιτες συναλλαγές και αμαρτωλούς δεσμούς;

Καμία συζήτηση δεν θα γίνει σχετικά. Γιατί η “λίστα Πέτσα” είναι το σύμπτωμα, ο πυρετός, δεν είναι η ασθένεια, ο καταστροφικός ιός που μολύνει το σώμα της ελληνικής δημοκρατίας.

Ο Γιώργος Τράγκας έφυγε από τη ζωή χωρίς να εξηγήσει τις πηγές της ανεξήγητης περιουσίας του. Αυτό βέβαια θα συνέβαινε αν οι φορολογικές αρχές της χώρας είχαν κάνει τη δουλειά τους και δεν κυνηγούσαν μόνο τον μπακάλη της γειτονιάς. Το θέμα εδώ δεν είναι τόσο ο άνθρωπος, δηλαδή ο Γιώργος Τράγκας, όσο η απροθυμία της πολιτικής και κοινωνικής ελίτ να πατάξει τέτοια φαινόμενα.