Τα λέει με τον πιο αυθόρμητο τρόπο. Βγαίνουν από μέσα του. Κανένας επικοινωνιολόγος δεν ευθύνεται γι αυτά. Είναι εντελώς δικά του.

Τη μια για τις ανισότητες που είναι κάτι σαν φυσικό φαινόμενο. Την άλλη για τους εξαρτημένους από τον μισθό τους. Στο ενδιάμεσο για τον ψυκτικό από το Περιστέρι.

Τελικά, για τα λεφτά που δεν έχουν και τόση σημασία, αφού υπάρχουν φίλοι και οικογένεια, αρκεί να το δεις λίγο πιο… ολιστικά.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης λέει αυτό που πιστεύει γιατί η ιδεολογία του είναι απολύτως συμβατή με την εμπειρία του. Ένας γόνος που δεν χρειάστηκε ποτέ να παλέψει για το βιοπορισμό του και τα βρήκε όλα εύκολα: Τις καλές σπουδές στο εξωτερικό, την περιουσία, την πολιτική σταδιοδρομία. 

Είναι με τους λίγους και τους «πάνω» γιατί είναι ένας από αυτούς, δεν τους υπηρετεί απλώς, ανήκει στον κόσμο τους.

► Διαβάστε επίσης: Το twitter για τη συμβουλή Μητσοτάκη: «Δείτε τη ζωή σας ολιστικά ρε ντουγάνια, όλο λεφτά λεφτά λεφτά» 

Είναι, άραγε, κακό ένας ηγέτης να προέρχεται από μεγάλο τζάκι; Όχι βέβαια. Το κακό αρχίζει όταν οι ταξικές του καταβολές και η οικονομική του δύναμη καθορίζουν τον τρόπο που βλέπει τους άλλους, τους πολλούς, τους «κάτω».

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν έχει αναστολή να πει στον άνεργο ή κακά αμειβόμενο νέο ότι δεν πειράζει να μένει στο σπίτι των γονιών του ούτε να μην μπορεί να κάνει οικογένεια, πόσο μάλλον να πάει διακοπές ή να διασκεδάσει. Κάτι θα του δώσει ο πατέρας από τη σύνταξη, κάποιος φίλος θα τον φιλοξενήσει το καλοκαίρι, θα υπάρχει ένα σπίτι στο χωριό και όλα καλά.

Εντάξει, ο δικός του γιος θα δουλέψει στον δεξιό Ισπανό ευρωβουλευτή και θα ‘χει ένα σωρό ακίνητα για να ξεκινήσει, αλλά κι αυτός βλέπει τη ζωή ολιστικά – στην οικογένεια βασίζεται και στους φίλους.