Τα αναπάντητα ερωτήματα από την πλειοδοσία για τον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη κάνουν ακόμη πιο θολό το τοπίο που διαμορφώνεται στα ελληνικά ΜΜΕ. 

Όλο το προηγούμενο διάστημα, με αποκορύφωμα τη συνέντευξη του στην ιστοσελίδα του «Πρώτου Θέματος», ο επιχειρηματίας και ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ, Ιβάν Σαββίδης έδειχνε διατεθειμένος να αποκτήσει τον ΔΟΛ καταβάλλοντας το όποιο υψηλό τίμημα. Τι μεσολάβησε ώστε τελικώς να καταθέσει μια προσφορά (11 εκατομμύρια ευρώ) στο μισό εκείνης της πλευράς Μαρινάκη; 

Η σύγκρουση με τον πρόεδρο της ΝΔ, για τον οποίο ο κ. Σαββίδης εκτίμησε ότι δεν θα γίνει ποτέ πρωθυπουργός, δεν δίνει ασφαλώς απάντηση ο κ. Μητσοτάκης προτιμούσε ασφαλώς Μαρινάκη, αλλά ούτε η ΝΔ ούτε η κυβέρνηση, η οποία θα προτιμούσε Σαββίδη, είχαν την δυνατότητα να επηρεάσουν την διαδικασία της πλειοδοσίας.

Ίσως η απάντηση να βρίσκεται στη πηγή των χρημάτων του κ. Σαββίδη. Ο Ελληνοπόντιος επιχειρηματίας από την Ρωσία να απέφυγε δηλαδή να βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα μιας διαμάχης με μεγαλύτερα γεωπολιτικά συμφέροντα, που τον ξεπερνούν. 

Από την πλευρά του, ο κ. Μαρινάκης κατέβαλλε ένα υψηλό για τα σημερινά δεδομένα τίμημα. Ασφαλώς θα έχει στη κατοχή του ιστορικές εφημερίδες όπως τα Νέα και το Βήμα. Αλλά ο έντυπος τύπος στην Ελλάδα είναι ζημιογόνος. Και το Mega, στο οποίο αποκτά τώρα το 22%, βρέθηκε σε κρίση ακριβώς επειδή ήταν υπερχρεωμένο.

Ο μεγαλομέτοχος του Ολυμπιακού δεν έχει επιχειρηματικά συμφέροντα στην Ελλάδα, ώστε να ισχύσει το τυπικό σχήμα της διαπλοκής. Τι τον κάνει λοιπόν να επενδύει χρήματα τα οποία δεν πρόκειται ποτέ να πάρει πίσω; 

Σε κάθε περίπτωση, το τοπίο στα ΜΜΕ αλλάζει. Ο κ. Μαρινάκης βρίσκεται τώρα με τέσσερις εφημερίδες, τέσσερις ενημερωτικές ιστοσελίδες, δύο ενημερωτικούς ραδιοσταθμούς και ένα σημαντικό κομμάτι ενός μεγάλου καναλιού, καθώς και με τα υπόλοιπα περιοδικά και εκδόσεις του ΔΟΛ. 

Η κρίση στα ελληνικά ΜΜΕ, η πτώση του ΔΟΛ και η επερχόμενη του συγκροτήματος Μπόμπολα, οδηγεί σε συγκέντρωση των μέσων ενημέρωσης σε λιγότερους παίκτες. Για το συμφέρον της δημοκρατίας, η πολιτεία θα πρέπει να βρει τρόπους ενίσχυσης  ανεξάρτητων, συνεταιριστικών εγχειρημάτων, ώστε να εξασφαλίσει την απαραίτητη πολυφωνία και τον πλουραλισμό.