Από την πρώτη στιγμή της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ οι πολιτικοί αντίπαλοι και το μιντιακό σύστημα επιχειρούσαν μανιωδώς να πλήξουν το επιχείρημα του “ηθικού πλεονεκτήματος”. Και αφού τα τεράστια σκάνδαλα, το πελατειακό κράτος και η διαφθορά βρίσκονται στον πυρήνα των δύο πολιτικών δυνάμεων που κυβέρνησαν για δεκαετίες την Ελλάδα, στόχος ήταν να φανεί πως “όλοι ίδιοι είναι” ώστε να ακυρωθεί και το “ηθικό πλεονέκτημα”.

Το επιχείρησαν με υπερβολές και με διαστρεβλώσεις χαρακτηρίζοντας συστηματικά ως “διορισμούς” ακόμη και τις προσλήψεις μετακλητών, που ήταν πολύ περιορισμένοι σε όλη τη θητεία της κυβέρνησης. Κάπως έτσι μια συνηθισμένη κοινοβουλευτική πρακτική με διακομματική συμφωνία, μετατράπηκε σε κυβερνητικά “ρουσφέτια”. Η άστοχη δήλωση της Τασίας Χριστοδουλοπούλου για τη μετάταξη της κόρης της έδωσε επιπλέον τροφή. Η αντίδραση του πρωθυπουργού ήταν άμεση με το “πάγωμα” της διαδικασίας, ενώ η Αντιπρόεδρος της Βουλής ανακοίνωσε πως θέτει τον εαυτό της εκτός ψηφοδελτίων του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ηθικό πλεονέκτημα, λοιπόν, δεν είναι κληρονομικό, δεν αρκεί να το επικαλείται κάποιος αλλά να το αποδεικνύει καθημερινά. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται τόσο η αντίδραση του Πρωθυπουργού όσο και η επιλογή της πρώην Υπουργού να τεθεί εκτός ψηφοδελτίου. Για κάποιους η κίνηση χαρακτηρίστηκε “απρόσμενη” αλλά για το συγκεκριμένο πολιτικό χώρο ήταν δεδομένη και αυτονόητη, ήταν το “ελαχιστο” όπως σημείωσε και η Αντιπρόεδρος της Βουλής, ζητώντας συγγνώμη από την κυβέρνηση, τον ΣΥΡΙΖΑ, τους φίλους και τους συντρόφους της. 

Λίγο πριν τη λήξη της θητείας της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Αλέξη Τσίπρα, η εικόνα της ηθικής ακεραιότητας με την οποία πολιτεύτηκε και επικαλέστηκε σύσσωμο το κόμμα του, επισκιάστηκε. Κάποιοι ζήτησαν να “πέσουν κεφάλια”, όμως το πιο σημαντικό συμπέρασμα είναι πως το ηθικό πλεονέκτημα κερδίζεται μέρα με τη μέρα. Δεν σημαίνει πως υπάρχει επειδή κάποιοι διαρκώς το επικαλούνται αλλά δεν σημαίνει και ότι καταρρίφθηκε κιόλας επειδή κάποιες συμπεριφορές δεν ήταν στη σωστή κατεύθυνση. Είναι ζήτημα ηθικής αλλά και ευθιξίας.