Η Γαλλία  τη Κυριακή ψηφίζει για πρόεδρο, αλλά η υποψηφιότητα της Μαρίν Λε Πεν δε προκαλεί τον δημοκρατικό συναγερμό του 2002, όταν ο πατέρας της αντιμετώπιζε στον δεύτερο γύρο τον Ζακ Σιράκ.

Είναι γεγονός ότι, πιο ευλύγιστη από ότι μερικά χρόνια πριν, η ηγεσία της γαλλικής ακροδεξιάς έχει προσπαθήσει να βελτιώσει την εικόνα της, αποφεύγοντας τις παλιές οικογενειακές ακρότητες. Δεν παύει όμως, πίσω από την καλογυαλισμένη  βιτρίνα να κρύβεται η ίδια ιδεολογία του μίσους για το διαφορετικό και τη δημοκρατία.

Ενόψει του δεύτερου γύρου, η  Λε Πεν προσπαθεί να αποφύγει τη πόλωση, ώστε πολλοί πολίτες να προτιμήσουν την αποχή.  Η τακτική της ενισχύεται από το γεγονός ότι ο αντίπαλος της Ε. Μακρόν θεωρείται σχεδόν σίγουρος νικητής ενώ οι ψηφοφόροι του τον επέλεξαν στο πρώτο γύρο περισσότερο δια της εις άτοπον επαγωγής, παρά ως τον υποψήφιο στον οποίο στηρίζουν τις ελπίδες τους.

Η στάση του υποψηφίου της ριζοσπαστικής Αριστεράς Ζαν Λυκ Μελανσόν, που δεν κάλεσε τους ψηφοφόρους του να ψηφίσουν Μακρόν στο δεύτερο γύρο, έχει επίσης συμβάλλει στην έλλειψη δημοκρατικής κινητοποίησης. Πρόκειται για λάθος που αποφάσισε να διορθώσει απευθυνόμενος προχθές στους οπαδούς του: «Μην κάνετε το τρομερό λάθος να ψηφίσετε το Εθνικό Μέτωπο».

Κάλεσε επίσης τον Μακρόν να κάνει ένα άνοιγμα. «Θα μπορούσε να πει στους ψηφοφόρους μου: Ακούστε, σας κατάλαβα, αποσύρω την πρόταση μου να μεταρρυθμίσω τα εργασιακά (…) ώστε κι εσείς να μπορέσετε να κάνετε μια κίνηση προς το μέρος μου». Απομένει να δούμε αν ο Μακρόν θα μπει στο κόπο τους, εξασφαλίζοντας μια σίγουρη και ευρύτερη νίκη, σε βάρος της ακροδεξιάς.