Η σκληρότητα της Δικαιοσύνης απέναντι στον απεργό πείνας Γ. Μιχαηλίδη είναι επικίνδυνη για την κοινωνική συνοχή και ειρήνη επειδή συνδυάστηκε με την επίδειξη πυγμής της κυβέρνησης.

Ads

Δεν υπήρξε απλώς απόλυτη αδιαλλαξία απέναντι στο αίτημα του αλλά και οι αστυνομικές δυνάμεις επιδόθηκαν σε όργιο καταστολής στις κινητοποιήσεις που έγιναν για την υποστήριξή του.

Ο τερματισμός του αγώνα του έδωσε στην κυβέρνηση το επιχείρημα που ήθελε για να δικαιολογήσει την ακαμψία της.

Είναι χαρακτηριστική η πανηγυρική ανάρτηση της πρώην γγ αντεγκληματικής πολιτικής που έχει διακριθεί για τον αυταρχισμό της απέναντι σε αντιεξουσιαστές:

Ads

“Ο τερματισμός της απεργίας πείνας του Γ. Μιχαηλίδη, είναι νίκη για το κράτος Δικαίου. Όπως ήταν νίκη και όταν δεν επιτρέψαμε να διαλέγει φυλακές ο δολοφόνος της «17Ν», Κουφοντίνας. Το Κράτος δεν μπορεί να εκβιάζεται από κανέναν.”

Μετά την αποφυλάκιση του Κορκονέα, του μεσίτη που λίντσαρε τον Ζακ, του Δ. Λιγνάδη και του Π. Φιλιππίδη, οι προοδευτικοί πολίτες έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν για την επιλεκτική αυστηρότητα της Δικαιοσύνης που δείχνει ότι δεν είναι καθόλου τυφλή ως προς το κοινωνικό status των καταδίκων και κατηγορούμενων αλλά μόνο αδιάφορη για τις κοινωνικές αντιδράσεις.

Η πρόσφατη παρέμβαση της ΠτΔ Κ. Σακελλαρόπουλου η οποία υιοθέτησε τη θεωρία της κυβέρνησης για “λαϊκά δικαστήρια” έριξε λάδι στη φωτιά της κοινωνικής αναστάτωσης που προκαλούν ακατανόητες δικαστικές αποφάσεις.

Η σθεναρή υποστήριξή της από τον κυβερνητικό προπαγανδιστικό μηχανισμό είναι τεκμήριο για το λάθος της.

Η εγκατάλειψη ενός απεργού πείνας επειδή είναι αντιεξουσιαστής είναι εκδικητική στάση που δεν έχει καμία ηθική νομιμοποίηση όταν πρόκειται για ληστή τράπεζας και δραπέτη και όχι για δολοφόνο.

Η εξάντληση της αυστηρότητας της Δικαιοσύνης απέναντι στον Γ. Μιχαηλίδη είναι ακατανόητη με όρους νομικούς και αποκρουστική με όρους πολιτικούς.

Μια νέα γενιά πιεσμένη από τους χαμηλούς μισθούς, την εργασιακή ανασφάλεια, την έλλειψη προοπτικής και τα προβλήματα στέγης το τελευταίο που χρειάζεται είναι ένα κράτος που τιμωρεί ανηλεώς τους εχθρούς του, ανέχεται τους ληστές του και υπακούει τους εκμεταλλευτές του.