Οι δηλώσεις του Ντόναλντ Τραμπ ότι η Βόρεια Κορέα μπορεί να γνωρίσει «φωτιά και οργή που δεν έχει δει ποτέ ο κόσμος», θυμίζουν τις ανάλογες δηλώσεις του προέδρου Τρούμαν, πριν βομβαρδίσει με πυρηνικά όπλα την Ιαπωνία, το 1945. Ο σημερινός πρόεδρος απειλεί ξανά με πυρηνικό πόλεμο και υπάρχουν λόγοι και συμφέροντα που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η απειλή του μπορεί να γίνει πραγματικότητα. 

Ο πρώτος λόγος είναι ότι μόνο με έναν πόλεμο ο Αμερικανός πρόεδρος θα μπορούσε να βελτιώσει τη δημοτικότητά του και να τον ισχυροποιήσει, καθώς δυσκολεύεται να επιβληθεί στη γραφειοκρατία της Ουάσιγκτον. Ήδη τα ΜΜΕ, με επικεφαλής το CNN, χτυπούν τα τύμπανα του πολέμου και τον ξαναφέρνουν στην επικαιρότητα ως «commander in chief», αρχιστράτηγο αυτή τη φορά. Και η πρόσφατη αμερικανική ιστορία δείχνει ότι όταν ο πρόεδρος ντύνεται στρατιωτικά, οι κριτικές εναντίον του σχεδόν μηδενίζονται.

Ο δεύτερος είναι προσωπικός. Ο ναρκισσισμός του Τραμπ έχει πληγωθεί τόσο από την συνεχή απώλεια της δημοτικότητας του όσο και από την επιθετική ρητορική της Βόρειας Κορέας, που αμφισβητεί την θέση του ως παγκόσμιου πλανητάρχη. Αυτό είναι το διακύβευμα του φραστικού – μέχρι στιγμής – πολέμου και όχι ένα νησάκι στον Ειρηνικό που η Πιονγιάνγκ απειλεί ότι θα πλήξει στρατιωτικά. «Εδειξε τρομερή έλλειψη σεβασμού απέναντι στη χώρα μας », έλεγε ο Αμερικανός πρόεδρος για τον Βορειοκορεάτη ομόλογο του. «Με εμένα δεν θα τη βγάλει έτσι… τα πράγματα έχουν αλλάξει». 

Ο τρίτος και σημαντικότερος λόγος είναι ότι μέσα στον Λευκό Οίκο υπάρχουν στελέχη, που παράλληλα με το ισχυρότατο στρατιωτικό – βιομηχανικό σύμπλεγμα πιέζουν για το άνοιγμα ενός νέου πολεμικού μετώπου. Ο Γ. Ρόμπερτς, υφυπουργός Άμυνας του Τραμπ υπεύθυνος για τα πυρηνικά, έχει ταχθεί δημοσίως υπέρ της χρήσης ατομικών όπλων, αν η Βόρειος Κορέα χρησιμοποιούσε συμβατικά όπλα. 

Παρά τις πολεμοχαρείς της ανακοινώσεις, η τελευταία έχει δείξει πολλές φορές ότι πρόθυμη να διαπραγματευτεί. Η ηγεσία της δείχνει παράξενη, διευκολύνοντας τα διεθνή ΜΜΕ να την παρουσιάζουν σαν καρικατούρα, αλλά έχει υπόψιν της τον συσχετισμό των δυνάμεων. Ενδιαφέρεται για τη διαιώνιση του καθεστώτος, που θα έμπαινε σε σκληρή δοκιμασία αν δεχόταν επίθεση από έναν τόσο ισχυρό εχθρό. 

Εδώ και δεκαετίες, από το πόλεμο της Κορέας και μετά, οι αμερικανικές κυβερνήσεις είχαν αποκλείσει κατηγορηματικά την ιδέα μιας πολεμικής σύγκρουσης με τη Βόρεια Κορέα. Ο Τραμπ αλλάζει δραματικά αυτό το μεταπολεμικό δόγμα. Στη καλύτερη περίπτωση «παίζει τον τρελό», σύμφωνα με την παλιά θεωρία των Νίξον – Κίσινγκερ, ότι δηλαδή μπορείς να καθηλώσεις τον αντίπαλο δείχνοντας ότι είσαι αρκετά τρελός για να ξεκινήσεις πυρηνικό πόλεμο. Στη χειρότερη εννοεί αυτό που είχε δηλώσει σε μια προεκλογική του συνέντευξη: «τι νόημα έχει να κατέχεις πυρηνικά, αν δεν τα χρησιμοποιείς;».