Οι συζητήσεις για το νέο «μεγάλο συνασπισμό» στη Γερμανία μεταξύ Μέρκελ και Σουλτς, θυμίζουν λίγο προσπάθειες για τον τετραγωνισμό του κύκλου.  

Οι δύο μεγάλες δυνάμεις της χώρας είναι αποδυναμωμένες, όπως άλλωστε και η ίδια η Γερμανίδα καγκελάριος. Οι πολιτικές τους κινούνται σε αντίρροπες κατευθύνσεις. Ο μεν συντηρητικός χώρος πιέζεται από την ακροδεξιά ρητορική ενώ η σοσιαλδημοκρατία προσέρχεται στο διάλογο ενώ έχει ήδη «πληρώσει» βαριά το μάρμαρο της συγκυβέρνησης και θα ήθελε να την έχει αποφύγει.

Τα κυρίαρχα ζητήματα της διαπραγμάτευσης  όπως  το προσφυγικό, οι κοινωνικές παροχές και η μεταρρύθμιση της ΕΕ που προωθεί ο Γάλλος πρόεδρος Ε. Μακρόν, φέρνουν τους δύο συνομιλητές σε αντίθετες κατευθύνσεις. Σαν να μην έφτανε αυτό, στο εσωτερικό του κάθε στρατοπέδου διατυπώνονται σοβαρές ενστάσεις. Οι Χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας  ασκούν κριτική στην προσφυγική πολιτική της Μέρκελ και φλερτάρουν με ακροδεξιούς της ΕΕ όπως τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας Β. Ούρμπαν, που προσκάλεσαν και εγκωμίασαν στο πρόσφατο συνέδριο τους. Η αριστερή πτέρυγα των Σοσιαλδημοκρατών και η κομματική νεολαία ξορκίζουν κάθε συμμαχία με την κεντροδεξιά.

Ακόμη και αν το πανίσχυρο γερμανικό οικονομικό κατεστημένο καταφέρει τελικώς να επιβάλλει στις δύο πλευρές να συνεργαστούν, η διαπραγμάτευση θα κρατήσει μήνες. Αποδυναμώνοντας ακόμη περισσότερο την μέχρι τώρα ηγεμονική θέση του Βερολίνου στην ΕΕ, παραλύοντας τις Βρυξέλλες, όπου στις σημαντικές αποφάσεις ο ρόλος του γερμανικού παράγοντα είναι καθοριστικός και καθυστερώντας την συζήτηση για το ελληνικό χρέος.

Σε μια στιγμή που ακόμη και ο συντηρητικός τύπος της Γερμανίας εκτιμά ότι η Ελλάδα θα είναι η ευρωπαϊκή έκπληξη του 2018, η Αθήνα έχει κάθε λόγο να ελπίζει ότι το πρόβλημα του τετραγωνισμού του κύκλου θα λυθεί το συντομότερο.