Η Νέα Δημοκρατία επιχειρεί να αμφισβητήσει τη συνταγματική τάξη και να χωρέσει στις δικές της σκοπιμότητες, τη διαδικασία επιλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης. O τρόπος που το κάνει, φανερώνει έλλειψη στοιχειώδους θεσμικής αντίληψης, επιχειρώντας να υπονομεύσει τόσο την τυπική όσο και την ουσιαστική αρμοδιότητα της εκλεγμένης κυβέρνησης, που ολοκλήρωσε τη διαδικασία ορίζοντας τα πρόσωπα στην ηγεσία του Αρείου Πάγου, όπως αυτά είχαν επιλεγεί διακομματικά στη διάσκεψη των προέδρων.

Από τις θέσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας των συνταγματολόγων και νομικών της χώρας, μεταξύ των οποίων και του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, προκύπτει ότι οι χειρισμοί της κυβέρνησης κινούνται σε πλαίσιο απόλυτα νόμιμο και συνταγματικό. Μάλιστα, μέσω δημοσιευμάτων επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί ως κυρίαρχη η αμφιλεγόμενη άποψη μιας πολύ μικρής μειοψηφίας , αποκρύπτοντας της απόψεις άλλων ή διαστρεβλώνοντας το νόημα κάποιων, όπως του πρώην Υπουργού Δικαιοσύνης Μιχάλης Σταθόπουλος. 

Από άποψη θεσμικής συνέχειας, η απόφαση είναι επίσης αυτονόητη καθώς η κυβέρνηση οφείλει να εξασφαλίσει την έγκαιρη πλήρωση των θέσεων, καθως η θητεία της τωρινής διοίκησης ολοκληρώνεται στις 30 Ιουνίου. Επιπλέον, όπως επισήμαναν και νομικοί, η πρωτοβουλία της κυβέρνησης για συναινετική επιλογή, αν και είχε κάθε δικαίωμα να προχωρήσει μόνη της, ήταν μια σημαντική κίνηση που έστειλε μήνυμα «υπέρ της αντικειμενικότητας και της ουδετερότητας της πολίτικης εξουσίας και της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης». 

Πλην όμως η αντιπολίτευση την απεμπόλησε εσκεμμένα προκειμένου να “τζογάρει” πολιτικά. Η άρνηση αυτή δείχνει και τις προθέσεις της: Υποκρύπτει απόπειρα χειραγώγησης σε μια πιθανή επόμενη κυβέρνησή της, εν μέσω διερεύνησης πολύ σοβαρών υποθέσεων που εμπλέκουν πολιτικά πρόσωπα, αλλά και μια αλαζονική αίσθηση υπεροχής, ενός κόμματος που θεωρεί ότι είναι προ των πυλών και άρα πρέπει να μεταστρέψει και τους συνταγματικούς κανόνες στα μέτρα της. Άλλωστε, η επίσημη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης πως η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου είναι αντισυνταγματική, στερείται στοιχειώδους λογικής.

Ενδεικτική ήταν και η αντίδραση της Ένωσης Εισαγγελέων που κάλεσε “τους εκπροσώπους του πολιτικού αλλά και του δημοσιογραφικού κόσμου να παύσουν να προσβάλουν τη δικαιοσύνη και τους ταγούς της προς όφελος πολιτικών σκοπιμοτήτων”. Καμία σημασία όμως δεν έχουν όλα αυτά. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, αμέσως μετά τις ευρωεκλογές, αναφέρθηκε με σαφήνεια στον απώτερο στόχο της “στρατηγικής ήττας” του ΣΥΡΙΖΑ και το πόσο σημαντικό είναι για τις επιδιώξεις του συστήματος που υποστηρίζει να βάλει δικά του πρόσωπα στην ηγεσία της Δικαιοσύνης. 

Στη μάχη αυτή φαίνεται να επιστρατεύονται και πάλι καινοφανείς μεθοδεύσεις όπως τα δημοσιεύματα που ισχυρίζονται ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν υπογράφει το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα. Μάλιστα, τα εν λόγω δημοσιεύματα καταρρίπτονται και από την ίδια τη σπουδή τους να παρουσιάσουν ως “οριστική” την εξέλιξη αφού η Προεδρία της Δημοκρατίας έχει διαμηνύσει έγκαιρα ότι οι ανακοινώσεις θα γίνουν στον κατάλληλο χρόνο, δηλαδή στις 30 Ιουνίου, όταν και λήγει η θητεία των απερχόμενων δικαστικών λειτουργών. Στην πραγματικότητα η Νέα Δημοκρατία επιχειρεί να εμπλέξει ακόμη και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στις μικροκομματικές της σκοπιμότητες, να ασκήσει πολιτική πίεση και στον ανώτατο πολιτειακό άρχοντα και να αμφισβητήσει την κρίση του, παρότι ο Προκόπης Παυλόπουλος, εκτός από υποδειγματικός στην άσκηση των καθηκόντων του Πρόεδρος της Δημοκρατίας, είναι και από τους πλέον έγκριτους συνταγματολόγους της χώρας.