Η μία όψη των γεγονότων της Λέσβου, με την επίθεση των ακροδεξιών κατά των συγκεντρωμένων προσφύγων στην κεντρική πλατεία της Μυτιλήνης, είναι η ασυδοσία ενός ρατσιστικού πογκρόμ στο κέντρο της πόλης με την Αστυνομία απαθή. Η άλλη όψη όμως είναι η προβληματική διαχείριση του προσφυγικού από την ελληνική πολιτεία και η στάση της Ευρώπης απέναντι στην Τουρκία για τον όγκο των προσφυγικών ροών που απελευθερώνει.

Οι διωκτικές αρχές παρακολουθούσαν ατάραχες ομάδες ακροδεξιών να επιχειρούν να κάψουν ζωντανούς μετανάστες, που διεκδίκησαν ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης. Δεν πραγματοποίησαν ούτε μία σύλληψη αλλά αντιθέτως έδιωξαν μαζικά τους πρόσφυγες και συνέλαβαν τα θύματα αντί για τους θύτες, ζήτημα που απαιτεί άμεση παρέμβαση και αναζήτηση ευθυνών.

Η μεγάλη εικόνα, όμως, παραμένει η διαχείριση του προσφυγικού και η ανεπάρκεια που παρατηρείται παρότι έχουν περάσει τρια χρόνια από την έκρηξη των ροών. Οι συνθήκες συνεχίζουν να μην εξασφαλίζουν αξιοπρεπή διαβίωση ενώ ο γεωγραφικός περιορισμός και επιμονή σ’ αυτόν απειλεί την κοινωνική και πολιτική συνοχή των νησιών. 

Η πρόσφατη κρίση βέβαια οφείλεται εν πολλοίς στην υπέρμετρη αύξηση των ροών που απελευθερώνονται από την Τουρκία τόσο στα θαλάσσια όσο και στα χερσαία σύνορα. Η ευθύνη βαρύνει την Ευρωπαϊκή Ένωση που πληρώνει δισεκατομμύρια ευρώ στην Τουρκία αλλά δεν ελέγχει την, τουλάχιστον προβληματική, συμφωνία μαζί της.

Οι ρατσιστικές αντιδράσεις είναι απλώς το σύμπτωμα ενός σοβαρού προβλήματος που δεν έχει καταφέρει να διαχειριστεί η Ελλάδα και η Ε.Ε.. Στην περίπτωση αυτή το θέμα δεν είναι οι ακροδεξιοί αλλά οι πολιτικές και οι λάθος αποφάσεις που τους ενισχύουν.