Είναι χρήσιμη για τους πολίτες και τη δημοκρατία η έκδοση βιβλίων με πληροφορίες και ανέκδοτα περιστατικά για κρίσιμα πολιτικά γεγονότα. Bέβαια, συνήθως απομνημονεύματα εκδίδονται μετά από χρόνια και για αυτό ο Γ. Βαρουφάκης, που διατηρεί πολιτικές φιλοδοξίες, δύσκολα θα ξαναβρεί διεθνείς συνομιλητές που θα μοιραστούν μαζί του τις σκέψεις και τα σχέδια τους.

Ads

Πολύ περισσότερο αφού στη περίπτωση του νέου βιβλίου του που πρόκειται να κυκλοφορήσει, οι διάλογοι, είναι σε εισαγωγικά.  Πράγμα που σημαίνει ότι οι αποτυπώνονται κατά λέξη, δεν πρόκειται δηλαδή για περιγραφή γεγονότων και συζητήσεις που παρουσιάζονται κατά προσέγγιση.

Το ενδιαφέρον στους διαλόγους που προδημοσιεύθηκαν όπως με τον Β. Σόιμπλε, είναι ότι δίνουν μια καλή εικόνα για το τι πήγε στραβά στο εξάμηνο των διαπραγματεύσεων που κατέληξαν στην συνθηκολόγηση του Ιουλίου του 2015. Από την μια πλευρά είναι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών που έχει ένα σαφέστατο σχέδιο: επιδιώκει την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, προκειμένου να συνετίσει τα υπόλοιπα κράτη, επιβάλλοντας τη σιδερένια πειθαρχία και την ηγεμονία του Βερολίνου.

Από την άλλη πλευρά, έχουμε τον Έλληνα ομόλογο του που προσπαθεί να πείσει τον Σόιμπλε με λογικά επιχειρήματα, λες και πρόκειται για ακαδημαϊκή συζήτηση και όχι για μια αναμέτρηση η οποία καθορίζεται από τον συσχετισμό των δυνάμεων, γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα. Πρόκειται προφανώς για τις «αυταπάτες» στις οποίες συχνά έχει αναφερθεί αυτοκριτικά  ο Α. Τσίπρας: ότι το Βερολίνο θα πειθόταν για την ανάγκη περιορισμού της λιτότητας και θα φοβόταν από το ξέσπασμα μιας κρίσης στην ευρωζώνη. Ενώ στη πραγματικότητα η γερμανική κυβέρνηση επεδίωκε τη κρίση, κερδίζοντας χρήματα και εξουσία μέσα από αυτήν.

Ads

Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης το γεγονός ότι ο Σόιμπλε έχει πληροφορηθεί ότι η ελληνική κυβέρνηση εξετάζει τη περίπτωση διενέργειας δημοψηφίσματος και είναι ενθουσιασμένος από ένα τέτοιο ενδεχόμενο: «Το μνημόνιο είναι κακό για τον λαό σας. Δεν θα σας αφήσει να ανακάμψετε. Δε βοηθάει την ανάπτυξη. Γι’ αυτό χρειάζεστε το δημοψήφισμα. Για να γίνει αυτό ξεκάθαρο», προτρέπει τον Γ.Βαρουφάκη.

Πως αποφάσισε μετά από όλα αυτά η ελληνική κυβέρνηση να προκηρύξει δημοψήφισμα το οποίο ο ίδιος ο Βαρουφάκης υποστήριζε φανατικά ; «Μπήκα στο πρωθυπουργικό γραφείο περιχαρής. Πετούσα στα σύννεφα που έσπρωχναν οι άνεμοι του λαϊκού ενθουσιασμού απ’ τη νίκη της ελληνικής δημοκρατίας στο δημοψήφισμα», δήλωνε για το βράδυ του δημοψηφίσματος. Μήπως ο Σόιμπλε ήταν ακόμη πιο περιχαρής;